Nog ff volhouden...

*Diepe zucht* hoor je het.... geduld, geduld, meer kan ik niet doen en afwachten en loslaten, maar wel blijven zoeken en solliciteren. Ik solliciteer elke dag, elke week, leuke vacaturen die goed aansluit bij mijn ervaringen ongeveer 2 per week, is niet veel, inderdaad. Ik wil ook niet klakkeloos solliciteren, het moet wel echt leuk blijven en wel zoals het mij goed uitkomt en zeker leerzaam met uitdagingen. Stil zitten thuis is ook niets, alhoewel ik nu wel lekker vind om even een maand thuis te zitten. Even bij komen van mijn gezondheid, al die stress van de laatste periode komt mij de strot uit! Maar gelukkig heb ik een creativiteit gevonden en dat is achter de naaimachine zitten. Nee ik voel me op dat moment niet als een naaiturk maar gewoon een chillmood. ik raak daardoor wat ontspannender. Ik ga ook steeds weer vaker lezen, schrijven en lekker me ding doen. Maar werk moet ik echt vinden binnen 5 maanden. Het lijkt lang, maar het kan zo voorbij gaan. Waar ik me ook op verheug is de zon, het warme zwoele weer. Heerlijk op me balkon met biertje of rode wijn, chillen! Maar goed, je moet toch altijd voor jezelf positief blijf bekijken en met een leuke gedachten lopen en je bewustzijn altijd positief laten stromen. Als je negatief denkt over een ander, ben je ook negatief over jezelf. Dus blijf lekker bij jezelf en oordeel niet te snel over een ander, dat zegt niets over hun, maar over jou zelf. En ja Karma is er ook nog, niet dat ik ze niet gun, maar als men zo doen tegenover jou, dan ja, hoef ik verder niets te doen, ieder krijgt altijd terug. Ook ik hoor! Kom op, ik ben niet perfect, ik kan me ook wel eens vergissen, maar ik denk nu eerder 3 keer na voordat ik iets zeg of bedenk. Het is juist goed voor jezelf om eens in een ander te relativeren, maar soms kan ik het niet, omdat ik het zo 'aanstellerij' vind, maar ja, ik weet natuurlijk niet hoe diegene het voel. Ik kan soms heel rationeel denken, zo van, ja, DOE ER WAT AAN, op je reet thuis zitten en maar wachten tot er iets naar je toe komt, helpt echt niet hoor! Ga lekker op onderzoek voor jezelf, ga lekker struimen, doe wat met je leven, ga schrijven of iets. Doe iets. Afhankelijk zijn van een ander beperk jezelf daarmee. Iedere ander met hun mankementen in hun lichaam zou zo met je willen ruilen en jij zit met je reet gewoon thuis tot je mannetje of vrouwtje thuis komt. Soms is het natuurlijk fijn om ook even niets te doen maar niet voor te lange duur, het is ook goed voor jezelf om leuke dingen te doen. Je kan gaan koken, je hebt youtube, je kan vanuit het internet zoveel leren en kennis opbouwen voor jezelf. Zoals ik, ik ben begonnen met een opfriscursus. Die nivo waar ze om vragen had ik al jaren geleden behaald, maar ik heb geen relevante aantoonbare ervaringen op administratieve gebied, maar ik weet dat ik het kan! Maar omdat mijn kennis redelijk verouderd is, moet ik laten zien dat ik een doorzetter ben en vrijwillig die cursus ga opstarten, al heb je er misschien niets aan, maar je weet maar nooit! Dus per 1 mei ga ik het doen, ik moet zeggen, ik heb er zin in! Dat winkelwerk is voor mij nu echt klaar. Grote winkel betekent ook meer grote uitdagingen ,maar ik heb geen zin meer in de retail. Ik wil vrije tijd  en ik wil meer iets gaan doen voor mezelf. Er is meer dan werk.

Ik had laatst van een oude spijkerbroeken paar tassen gemaakt, 2 heb ik al weg gegeven, ze vonden het erg leuk, ze zeiden ook, 'waarom doe je er niets mee, verkopen, of iets, ... ' ik zei, ja dat zou kunnen maar tegenwoordig is het niet bijzonder meer, het is vrijwel wat iedereen al doen, maar je weet maar nooit, ik wil niets forceren en dingen doen op mijn gemak, dat werkt mijn creativiteit veel beter. Ik laat me inspireren door naar de 2de handse winkels af te gaan en dingen die ik op straat tegen kom of vanuit het internet (natuurlijk) en etc etc. Oh, ik ben ook begonnen met Duits leren, jaja, ik weis it! ahhaahha.. Waarom niet! Leren is juist leuk! Leerzaam en een leuke uitdaging voor jezelf, goed voor je geest! Lezen is zo ontspannend en je voelt je niet beperkt en door lezen bouw je meer kennissen op! Waarom niet! Al lees je over rozen, bomen, vogels, whatever, pepers, groenten, medicijnen, kruiden, lees wat je leuk vindt, waarom niet!

Dus niets doen, helpt niet, anders moet je niet gaan klagen en zeuren en zo negatief over jezelf doen, want dat heb je alleen jezelf ermee en je sleurt je omgeving ook met je mee, zonde van je tijd en energie. Gun je zelf van harte en liefde en doe er wat mee, begin met iets, ga uien snijden, ga lekker koken, maak maar fouten, van fouten leer je en je wordt er alleen maar beter. Ik heb nog 1 ding waaraan ik aan moet werken en dat probeer ik iedere dag te doen en je begint met je bewustzijn...

Verander je gedachten, verander je leven, dagelijks! Wees blij dat morgen weer een dag is!

liefs p.

Spijt? weet ik niet, nee ...

ik denk het niet, eerlijk gezegd. Ik heb geen spijt van mijn werkervaringen die ik heb opgebouwd afgelopen jaren toe. Al heb ik daarvoor iets anders van me opleidingen gedaan. Die opleidingen die ik had gedaan, deed ik voor mijn ouders. Maar ik had toen wat meer zelfvertrouwen moeten hebben en andere opleidingen moeten kiezen, die beter bij mij past. Maar nu zit ik met een dilemma. Na zoveel jaren hebben gewerkt in de retail, wil ik weer terug naar kantoorbaan. Waarom? de werktijden van de winkel is vermoeiend. De laatste jaren van de detailhandel gaat erg op achteruit, de 1 wat meer dan de ander, maar bij deze valt bijna niets meer uit te halen, tenzij het andere merk moet worden. Wel jammer ik geloof wel in mijn producten die ik verkoop en helemaal als manager zijnde, blijf je je best doen om toch wat van te maken, maar de laatste tijd wilt niet meer vlot lopen, je doet je best, harder dan je best, maar op gegeven is het op. Maar ergens in mijn hoofd loopt een zinnetje 'ik geloof niet in beperkingen, ik geloof in alle creatieve mogelijkheden!!'... Met die gedachten blijf ik volop vertrouwen dat het goed komt, hoe dan ook, het komt goed! Maar goed, als ik gelijk daarna na mijn opleidingen de kantoor richtingen was gegaan, wat en waar zou ik dan zijn? Nee, ik moet er niet aan denken, ik heb toch afgelopen 20 jaar heel wat moois opgebouwd in mijn leven, goed of slecht, ik heb zeker geen spijt van. Ik heb er mooi kindje voor gekregen en al ben ik niet meer met de vader van mijn kind, maar anders heb ik mijn huidige vriend waarmee ik nu mee samen woon, niet tegen gekomen via via. Ik ben toch wel erg dankbaar voor deze levenservaringen, al moet ik nog veel meer leren, maar tot nu heb ik geen spijt. Met pijn, tranen en vreugde kom ik hoe dan ook erdoorheen! Ik zal toch verder moeten gaan en ik heb het gevoel dat het goed gaat komen, ook voor mijn zelfvertrouwen en hopelijk rij ik snel weer auto. Angsten die ik heb gecreëerd ga ik los laten, ik heb die angsten niet nodig, het komt goed met mij, ik ben veilig voor mezelf en mijn universum beschermt en geeft mij genoeg voor wat ik nodig heb en wat mijn verlangen zijn, maar het grootste is , wees dankbaar voor wat je hebt!

liefs .. P.

Goeie krachten/mensen zijn schaars..

De laatste tijd!... Werkgevers klagen en klagen maar, maar ook werknemers nemen ondanks  de crisis nog steeds te hoge eisen. Wat op zich niet verkeerd is, maar soms moet je eerst je eisen op het laag pitje zetten als je verder wilt. Dan pas als de stand van zaken goed gaat lopen, kan je alsnog altijd meer gaan eisen. Tegenwoordig is meer bewijzen dan eisen. Maar  werkgevers eisen ook veel te veel aan een werknemer. Meer dan een werknemer in huis zou moeten hebben of geven. Maar hoe meer de werknemer geeft, hoe meer hij vraagt! En eist! En als werkgever weet wat je zwakte punten zijn, maken ze misbruik van! Ze weten dat economisch niet zo goed meer is als 10 jaar geleden en dat personeel afhankelijk zijn van hun loon, waarmee ze de rekeningen en hun behoeften te kunnen betalen en benutten. Zomaar opgeven doe je niet. Werkgevers klagen alleen maar en eisen meer dan het kan. Het is geven en nemen maar ze nemen alleen maar! Nog ff zo doorgaan en dan zijn er maar weinig goede werknemers met hart over. Juist, mensen met hart voor hun werk geven veel meer dan ze denken, ze zien het alleen niet en werkgevers ook niet. Die zitten maar op de kantoor en cijfermatig lopen te discussiëren over HOE PAKKEN WE DIT NOG HARDER AAN?!!! Nou de methode waar ze nu mee bezig zijn, helpt hoor! Werknemers raken daardoor alleen maar depressief en gedemotiveerd. Hoe wil je de zaak zo aanpakken, zo run je toch geen bedrijf? En zo HARTELOOS!  Gewoon keihard! Die is oud, dumpen in de winkel waar ze niet bij passen, gaan ze vanzelf wel weg. Of we negeren haar/hem gewoon, doe alsof ze niet bestaan en zegt gewoon, we hebben niemand om jou te vervangen. let maar op wat er straks gaat gebeuren. Ik zou zeggen, watch en learn! 

Om je bedrijf weer op een normale rol aan te brengen met de juiste normen en waarden, ga je meer investeren in de juiste mensen die nog steeds het hart hebben voor hun zaak. Voor die mensen ga je tijd investeren, soort van opleiding, beloning, positieve feedback en vooral, het gevoel geven dat ze nog waard zijn voor de bedrijf. Uiteindelijk doen wij al het werk die geld naar binnen komt rollen. Kom mij niet vertellen dat je geen geld hebt maar wel geld hebt om in de kleding te investeren die niet verkopen! Ga eens relativeren in je personeel en voel die werkvloer eens aan. Hoe doen wij het? Hoe houden wij dit vol? Door de investeren en aandacht te geven dat wij nog steeds het waard zijn, geven wij ook veel meer terug, en nog meer zelfs! Als de baas goed is voor ons, zijn wij ook goed voor onze baas! Onze baas is een weerspiegeling van de personeel! Maar wij als werknemers behouden ons karma heel goed en strak. Sommige zijn misschien niet zo en hebben misschien meer laks aan de baas, maar vele niet. Vele werkt gewoon, omdat het zo moet zijn, en accepteren en incasseren dat het eenmaal zo is. Maar op den duur raken de geduld op en je gaat het merken, wanneer er een goeie werknemer weg gaat, de zaak onderuit gaat. Je kan wel jonger mensen gaan aannemen, maar dat kost meer tijd, fouten en geld! Beseffen de werkgevers dat niet? Goeie mensen zijn schaars... let maar op... vooral in de detail, ze rammen met die handel maar zonder goeie mensen blijven die handel stil staan, stoffig en niet op maat! Maar goed, ik wil alleen hiermee zeggen, wees wakker, er lopen zoveel goeie mensen, maar de eisen die gesteld worden, is bijna onmenselijk! 

bij deze... 

mvg P.