Geen leven...

Ik wil mijn leven veranderen, dan moet ik dus mijn gedachten veranderen, daar begin ik mee. Merk dat ik laatste jaar helemaal niets doe met mezelf of iets voor mezelf doe, maar dat komt omdat ik niet weet wat ik wil doen, nog steeds niet, ik wil zoveel, dat is het de probleem. Ik wil niet zoveel, maar ik wil maar stap voor stap ergens mee beginnen. Stil zitten op de bank, voor uit te staren naar de tv en je sociale life in de gaten houden en etc is zo boring!! WAt moet ik daar nou mee! Ik doe het allemaal zelf hoor, ik verwijt mezelf, men zegt altijd, morgen is altijd weer een nieuwe dag, je kan nog steeds wat van maken, maar ik moet toegeven, ik ben een luie zak! Ik wil zo graag leren zingen, een zangles nemen, maar ze zijn zo duur! Dus ik ga maar voor mezelf oefenen, als ik wat ruimte over hou in mijn financiële zaken, ga ik wat boeken kopen en instuderen, al is het voor mezelf, ik zou niet voor openbaar zingen, het is puur voor mezelf. Zingen is net liefde, het bevrijdt mijn angsten, mijn verdriet, mijn pijn, daarom bestaat muziek toch? Uit ervaringen, die je deelt met een ander, die snapt wat je zingt en waarom je het zingt, zingen van uit je hart, je innerlijke stem, is toch mooist wat het er is, en je gezondheid natuurlijk. En de kinderen, hun gezondheid zijn het belangrijkste, al je dierbaren, mensen die met oprecht om je geven, het is echt waar, de rest doet er niet toe, al die materiële spullen heeft geen waarde, het zijn vervangbare spullen, de mensen niet. 

Sinds dinsdag was ik ziek geworden van een zware buikgriep. Dit keer ging het niet dubbelzijdig. Dan was het veel erger geweest. Ik dacht diep na, wat heb ik nou verkeerds gegeten, ik weet dat ik een gevoelige maag/darmen heb en met mijn lactoseallergie toestanden, tja, maar het zal wel, ik had ook net te veel mijn vriends stamppot gegeten met boerenkool, die was zo erg lekker, dat ik de 2de bord ging pakken, vreselijk trek. En toen die dinsdag begon het, langzamerhand, erger te worden, ik dacht 'ach, het gaat wel over, even paar keer potten dan is het over. Maar nee hoor, het was erger geworden, dat ik 's nachts niet kon slapen, om de half uur, de pot in! Dat kan toch niet, zo heftig! En de krampen, mijn god, het leek echt op een bevalling krampen, mijn hemel! Never nooit meer bevalling! Ik heb het vaak hoor, 3 of 4 keer per jaar, maar dat waren niet zo heftig als paar dagen geleden. In het verleden had ik wel 1 keer hele heftige gehad, toen moest ik echt naar de ziekenhuis, ik was uitgedroogd, maar gelukkig zaten geen bloed en ik had wel koorts, dus dat was voor de zekerheid. Maar gelukkig had ik maar EEN zware buikgriep, level 4 a 5. Ok bedankt dokter, gewoon pijnstiller, zetpillen nemen, veel drinken en veel slapen voor herstel. Maar gelukkig voel ik me ietsje beter worden, zonder je gezondheid kan je echt niets beginnen. Je voelt je zwak en machteloos en eenzaam. Dat wil je echt niet. 

Nu maar een ander onderwerp, 1 van de redenen waarom ik ook zo ziek werd, komt ook door mijn stress en spanning, vanwege me werk, ja dat klopt, weer me werk, het is altijd mijn werk die mij niet de juiste voldoening geeft, maar dat doe ik zelf, ik heb er zelf voor gekozen, maar nu ben ik 10 maanden verder en ik weet wat mijn kwaliteiten zijn en mijn ervaringen zijn rijker geworden dan 10 maanden geleden inclusief die ander bedrijf waar ik 4 maanden had gewerkt, waar ik ook veel heb geleerd, kom ik ter ontdekking dat het niet is wat ik wil. Ik ben veel te menselijk! Ik ben te begaan met mensen, ook op straat, help ik graag spontaan iemand, op de juiste moment dan. Ik ben niet bang om mensen aan te spreken, ik doe het met oprecht, waarom zou ik bang zijn. Daar voel ik me goed bij. Vele andere in mijn omgeving zeggen dat ik iets met de zorg moet gaan doen, en dat ik ga ook onderzoeken hoe ik daarin kan komen. Al begin ik met de schoonmaakwerk, als ik er maar in kom. En ondertussen scholingen volgen die bij me past. Want in de zorg moet je echt met de papieren komen. Mode en poppen doen mijn niet heel veel meer. Ik heb daar niets mee. Niet meer, het was een meisjes achtige ideeën maar ik ben nu wat ouder en wil echt wat voor terug doen. Ik moet nu echt beslissing gaan nemen, want dit kan niet zo langer meer. Dus ik ben op zoek naar wat tijdelijk gangbaar is, dat ik weekend niet meer hoeft te werken, voor me zoontje, ik wil meer tijd besteden aan me zoon, hij is voor mij op dit moment heel erg belangrijk, ik heb het gevoel dat ik hem heb verwaarloosd, maar dat wil ik veranderen, ik wil meer tijd besteden aan hem, werk is niets voor mij, het geeft niets terug. Ik heb keihard gewerkt voor ze en ik heb nu paar geslikt, nu pik ik het niet meer, ik ga echt keihard voor mezelf zoeken en mezelf hard aan het werk zetten voor een betere baan, die mij wel goed behandeld. En voor me zoon! 

Tijdelijke administratieve functie zonder weekend zoek ik werk, hopelijk kom ik in de zorg terecht, maar dat gaat niet zomaar, dus al begin ik met receptioniste en/of baliemedewerkster. Ik moet meer gaan mediteren voor mezelf, me gedachten meer op positieve energie zetten en rust geven, ik ben te moe, ik verwaarloos mezelf. Daarom ben ik ook ziek geworden, want dat is de teken. Ik ben het zat!!! Zat dat ik met heb laten verwaarlozen, Zat dat ik het zover heb laten komen, Zat dat ik die mensen heb laten komen, Zat dat ik het leven gaf! Het is niet het niet waard!!!!! 

Ik hou van mezelf, ik waardeer mezelf als persoon enorm, ik ben zoals ik ben, ik ben zover gekomen zonder mijn steun van mijn ouders en zus, ik kan het! Ik ben een persoon met heel veel liefde, oneindige liefde. Liefde geneest, heelt en bevrijdt mijn angsten. 

Liefs!

Anouk heeft deze zelf gemaakt, live gezongen, heel erg mooi! Precies hoe ik me voel op dit moment, wou dat ik kon zingen. Echt een topwijf! ZE doet wat ze wilt en overal heeft ze schijt aan! Power!!!