Peptalk

Waarom is het altijd makkelijker om een peptalk te geven aan een ander, maar zelf doe je er niet veel mee. Waarom komt het bij een ander wel goed over? Ik weet toch wel waar ik het over heb, maar naar mezelf toe is het toch lastiger dan ik dacht. Ik gun een ander graag een geluk, goed gevoel over zichzelf. Ik geloof in een ander, maar waarom is het blijkbaar moeilijk om dat ook bij mezelf te doen. Misschien wil ik zelf ook wel op die manier gesteund worden, alleen misschien met een andere soort benaderingen. Als ik ergens geïnspireerd raak, geef mij de moed weer om door te gaan, waar ik mee bezig ben. Laatst had ik iemand een lieve vrouw een peptalk gegeven, een wake up call gegeven. Het was op dat moment een juiste moment. Ik weet niet wat het was, het begon om iets en het eindigde op een mooie moment. Het was weer zoals ik altijd had gedaan, en dat gevoel om een andere goed gevoel mee te geven en bepaalde boodschappen te geven, was het alsof ik weer mezelf was. Want dat is namelijk mijn taak. Mijn werk voor het universum. Dat was zo lang geleden alweer. Ik kan veel dieper naar mezelf vertrouwen en wetend dat dit goed was. Het was een weggetje open gegaan op dat moment, en het moment dat ik even wist wie ik was en waar ik was. En waarvoor ik was. Maar dan krijg je weer de andere kant van een menselijke taak..waar ik totaal niet meer naar me zin heb. Eigenlijk zou ik risico moeten nemen en erop vertrouwen dat Universum mij het leven genoeg geef voor wat ik nodig heb. Maar ik ben ook verantwoordelijk voor iemand anders z'n leven, kinderen etc, dus ik kan dat niet zomaar doen. Zodra ik echter iets gauw krijg, dan neem ik met waardevolle afscheid van mijn liefdevolle werkgever. Ook hij doet z'n werk en het is eenmaal zo, dat het niet meer zo goed gaat zoals vroeger. Niets is voor altijd, aan alles komt een eind. Dus ook met deze huidige werkgever, ik gun ze van harte en succesvol, maar ik pas niet meer bij deze bedrijf. Ik wil dichter naar mezelf toe groeien en verder gaan waar ik bezig was. ik geloof intens dat Universe daarvoor zou zorgen, dat ik op een juiste moment en tijd weg zal gaan. Al wens ik het van harte, zo spoedig mogelijk, want ik wil mezelf niet kwijt door die negativiteit waar ik niets mee te maken heb.

Maar goed, vrouw kwam weer langs om mij te bedanken voor wat ik had gezegd, wat eigenlijk niet hoefde. Ik was al beloond door dat ze naar mij kwam. Het was zo lieve vrouw uit NewYork en het hele gesprek was in het in amerikaans/engels, het was zo geweldig. Ze was zo lief, ik geloof zeker dat het goed zal gaan met haar. Haar man komt over 2 weken, die mist haar vreselijk, maar het is altijd goed om even tot jezelf terug te komen. Hoe bizar is dat een NewYorker van mij mocht horen, die aan de andere kant van de wereld woont en uitgerekend op mijn eerste werkdag in amsterdam. Het was gewoon een ment to be. Ik ben dankbaar dat zij dankbaar is. Want dat is mijn taak, mijn werk, ik ben een boodschapper. En ik word beloond met leuke dingen en ik trek alleen het goede aan en ik geloof met heel mijn hart dat mijn wens uit zul komen.

Voorlopig werk ik met lieve collega's, daar zorgt de Universum voor, op deze manier hou ik het vol, tot de Universum mijn de leukste werk heeft gevonden en die aan mij zal kondigen. Op die manier, zoals nu, begrijp ik het. Ik moet even volhouden en doorbijten, voor ik het weet, neem ik alweer afscheid en zal ik met volle liefde en karma mijn energie achterlaten.

Morgen is weer een nieuwe dag. Zoals elke dag, leer ik weer te geloven dat het goed komt, Universum is er en hij heeft mij gehoord en gevoeld en ik voel ook echter dat het is. Wie weet zal mijn volgende blog alweer verrassende nieuws uitbrengen.

Ik ben zo blij mijn kind weer te zien, alleen zo jammer dat z'n vader niet zo helemaal weet wat hij wilt. Ik hoop voor hem dat hij z'n rust zal vinden en verder gaat met z'n leven. Hij heeft leuke vriendin en ze zorgt goed voor hem en voor mijn kind, ik gun ze van harte. En ik ben dankbaar dat mijn lieve stiefkind mij accepteert en respecteert, dat komt door haar vader en haar moeder. Gelukkig klikt het goed tussen haar moeder en mij en we zitten op dezelfde leeftijdsgrens. Ze is erg aardig maar ook gesloten, maar erg lief. Ik ben dankbaar dat mijn vriend enorm veel geduld heeft met mij en andersom. Ik ben dankbaar met lieve schoonouders en ik ben dankbaar dat mijn moeder gezond en mijn vader ook gezond is. Ik ben dankbaar dat mijn zus een nieuwe leven heeft gekregen met een man die echt van haar houdt en haar dochter accepteert als z'n dochter. Ik hoop dat het goed gaat met die man, snel z'n baan mag krijgen en snel weer contact gaat krijgen met z'n eigen kind. Verder wens ik ook rust voor mijn collegá's die niet zo goed met mij kan opschieten of wilt opschieten of probleem heeft met zichzelf, ook zij/hij gun ik rust en wens een goede einde met mij. Voor ze het weten, hebben ze geen last meer van mij. Al weet ik dat ze 'anders' zijn gedragen naar mij, maar dat is niet mijn probleem. Ik weet wie ik ben en voor hen hoef ik mij niet te bewijzen. zoals ik het zei, aan alles komt een eind. En zo bij deze ook!

Nou lieve mensen, slaap lekker, droom zacht, hou je fantasie rijk en denk... het komt goed...

liefs p.

Bijna vergeten erbij te vertellen, die vrouw kwam dus langs om mij te bedanken en ik had toen op die dag gezegd tegen haar dat ik op zoek ben naar een ander baan, want ik wil hier niet langer blijven werken waar ik nu ben. Ze zei toen dan tegen mij, 'weet je wat voor werk jij moet gaan doen? , Dit! Dit is jouw taak, dit moet je als werk gaan doen'... toen wist ik het! Ook een wake up call. Eigenlijk kan ik dit overal doen, mocht men naar mij toe geleid word, kom het vanzelf wel wanneer het nodig is. Dus spannend! Binnenkort ander baan (menselijk) + spirituele baan!