Proberen, doen, en handelen.

' Het is niet altijd goed om verbetering te boeken, soms is achteruit om te voorbereiden voor een sterke verbetering' ... 

Die Chinese wijsheid heb ik van me vriendin gekregen, zij heeft het gepakt voor mij, we gingen de Chinese tempel binnen om even rond te kijken, het was best heel mooi om te zien, alleen ik had groter verwacht. Maar het was mooi om te zien. Al die mooie beelden, het geeft me rust om te zien, maar op dat moment kon ik niet echt even mezelf zijn, je wil toch wel stiekem bidden, maar al die mensen en toeristen, nee, geen zin. Het komt later wel of ik doe het in me gedachten. Ergens wil ik ook weer een boek gaan lezen om voor mezelf op een andere gedachten te brengen en mezelf te genezen in meer positiefst. Ik wens alleen niet dat ik heel lang zoekende wil zijn. Ik wil genieten van me leven, gelukkig in mijn leven voelen, gelukkig zijn met wat ik heb en wie ik ben. Al die ontevredenheid lost niets op, je moet met iets kleins beginnen, om die ene vonkje geluk te mogen voelen, zo niet, dan ben je echt een ondankbaar mens.
Waarom wil je steeds voldoening krijgen van je werk? Die erkenning, waarom is dat belangrijk? Ze laten het niet zien, maar ze mogen me best goed betalen voor wat ik doe. Ik doe te veel dan ik verdien. Maar ik kan mezelf niet afremmen vanwege dat mini salaris, ik werk zoals ik ben, ik ben altijd een harde werker, ik ga maar door, tot het af is, ik regel, ik organiseer, ik doe het wel! Maar je krijgt er uiteindelijk weinig voor terug, je moet zoveel geduld hebben. En je moet een 'dikke huid' hebben om er tegen te kunnen. Als ik hoor wat ander verdient met dezelfde functie als ik, dan schrik ik me nog harder! JEZUS zeg ik dan, maar die is er niet! Maar goed, misschien is lezen wel nu goed voor mij om mezelf weer uit de diepe dal te sleuren en niet te veel over nadenken over hoe je gelukkig moet zijn of wilt zijn. Nou wie weet, maar ik heb wel heerlijk genoten vandaag met me vriendin, d'r dochter en me zoontje, heerlijk gegeten, tijd vliegt voorbij, voor je het weet, maar daarom is het belangrijk dat je ook kan genieten van die ene korte moment en dan moet je loslaten, en dankbaar voor zijn. Zij laat mij toch zien dat ik nog steeds het waard ben voor haar als vriendin, al vind ik mezelf een waardeloze vriendin, maar ik denk wel aan haar, ik denk aan iedereen die in mijn leven is gekomen en aan sommige waar geen waarde aan heeft, denk ik er niet aan, doe ik niet, het is klaar.

Goedenacht! liefs puccy

Small things can make you feel big!

Slapeloosheid en onrustig

Nee, ik kom niet aan me rust op deze manier, al wekenlang slapeloosheid, te vroeg wakker, terwijl je expres laat naar bed gaat, eenmaal plassen, kan ik moeilijk weer inslapen. Deze hele week heb ik amper uitgeslapen, het wordt steeds vroeger lijkt het wel en ik kan mijn dromen niet meer zo goed onthouden, maar als ik moet plassen, dan kan ik moeilijk weer inslapen, waar ik was gebleven, maar de klokt tikt ook door, dus het wordt steeds later om weer terug te slapen, maar overdag ben ik dan bezig en ben ik ook niet moe, maar 's avonds na het eten kan ik wel eens in dutten, maar dan blijf ik liever wakker omdat ik straks dan niet meer kan slapen. Ik was voorheen echt een nachtmens, maar nu niet meer. Ik ben 's ochtends ook veel meer fitter dan 's avonds, na het eten heb ik echt geen zin meer om afwas te doen. Maar ik voel me van binnen echter ook beetje onrustig, wat kan ik meer doen buiten me werktijd. Ik merk aan mezelf dat ik enorm  adrenaline verslaafd ben op me werk, het lijkt alsof ik niet tegen stress kan, maar juist wel, alleen ik ga soms te snel, ik raas er snel erdoorheen. En dan komt het beetje onrustig over, maar ik hou er van om 5 dingen tegelijk te doen, denken en doen en uitvoeren. En nu ben ik een week vrij en kom ik niet tot rust en dat vind ik geen goed teken, ik heb toch wel meer dan me werk? Dacht ik, zelf ben ik ook een moeder, en daar hou ik me ook mee bezig om de kinderen te vermaken en te plezieren maar ik kom daar ook niet tot rust. Ik heb geen flauw idee wat ik wil doen naast me werk, het enige wat ik wil is, is rust in mijn hoofd. Andere bezigheden maken en daarmee iets doen. Iedereen vraagt en vertel aan mij, doe dan iets wat je wel leuk vindt voor jezelf. Ja ik vind zoveel leuke dingen om te doen voor mezelf, maar wat doe ik ermee? Niets, maar volgens mij bekijk ik het ook verkeerd, je hoeft namelijk ook niets mee te doen, maar als dat maar op dat moment je voldoening geeft, is toch al goed? Dan heb je maar 4 hobby's waar je eigenlijk niet veel mee doet, maar 4 hobby's kan je wel voldoening geven en jezelf inspireren. Maar de vraag blijft bij mij, wat? Ik wil het heel graag, maar ik wil er ook niet te veel geld mee uitgeven, want ik verdien namelijk niet gigantisch veel. Schrijven zoals dit, vind ik wel leuk, misschien dat er iemand leest of niet, of er een bekende verhaal tussen zitten die ze herkennen, boodschappen mee kan geven, het lijkt wel een boodschap openbaar op internet! Maar het valt reuze mee, ik zit ook niet constant me hele leven hier op te zetten, het is over het algemeen waar ieders wel me last hebben, en op die manier je iets kan door geven aan een ander als je een ander wilt helpen. 

Ik moet mezelf gaan afremmen, er raast te veel teksten en beelden door me heen, maar het enige wat in mijn hoofd zit, is mijn werk en dat is geen goed teken!!!! Werkverslaafd, klinkt niet dramatisch dan andere verslaafde maar kan wel verkeerd uitpakken. Voor jezelf, niet voor je baas, die is alleen maar blij, natuurlijk maar op deze manier hou ik het ook niet vol. Je moet niet geen uitvlucht zoeken. Een week stil staan, wat is dat? Afspreken met vriendinnen? Nee, niet zomaar, daar heb ik niet altijd behoefte aan, op paar mensen na, wat ik wel belangrijk vind om contact te houden, de rest is maar een bijzaak, en daar hebben we ook social network voor, maar goed, doordat heb je ook niet veel meer te vertellen, want je weet het alles al. Het was niet zoals vroeger, als je elkaar tegen komt, en dat je elkaar zoveel te vertellen hebt, maar nu is het zo vragen naar wat je zelf al weet en diegene zegt dan ' ja, klopt, ja is waar, nee dat klopt, inderdaad, ja  en ja die ook ja' Tja dan komt er opgegeven moment een stilte en dan zegt je , ' okay, we spreken elkaar weer, tot laters, of tot FB!  Is toch te erg voor woorden, we hebben elkaar niets te zeggen maar wel over elkaar te LEZEN en dan bepaal je zelf of je wilt reageren of LIKEN of delen. Ene kant is social network wel benaderbaar maar soms is het ook helemaal niet goed. Er moet toch ergens een grens zitten, men zijn zo bang dat ze iets missen van andersmanse leven, maar het valt best reuze mee, we maken het alleen interessanter omdat we toch wel stiekem aandacht willen van een ander en toch wel kan schelen wat een ander van je vinden. Maar waarom?  Het gaat toch om jezelf en voor jezelf?? En niet voor een ander of ben je bang dat je geen gespreksstof meer over hebt om te praten, jezelf te promoten?  Waarom heb je continu te neiging om jezelf te 'verkopen' aan je de rest van de wereld? Hoezo? Weet zelf wat je waard bent en als je het leuk vindt om te delen, doe het ook gewoon maar ga niet uit drang dingen willen laten zien of horen of je bent socialisme geil, je wilt erbij horen, je wilt niets missen, anders ben je bang dat niemand je kennen. Vergeten wie je bent, het gaat er uiteindelijk niet om wat je voor baan hebt, en gaat erom wat je doet voor je medemensen, die onthoud je het wel het meest! Die waardering, die warme gevoel dat het jou geeft dat je waard bent en dat ze je dankbaar bent zoals je bent en dat je meer bent dan wat een ander is, dat je doet, vanuit je hart, dat geeft toch meer waarde aan? Dat wilt niet zeggen, dat je nu voldoening uit wilt halen om elke zwerver een onderdak te bieden, nee, het gaat om de oprechtheid. Doe wat je voelt op dat moment maar ga niet geforceerd door het leven heen jagen. Waar je op dat moment bent, dan ben je dat op dat moment belangrijk. Niet omdat het je denkt wat een ander dat goed van je vinden, nee, om jezelf! 

Het liefst heb ik vriendinnen die ik 'spreek' op FB dichterbij bij me wonen, dat je wat vaker ziet en afspreekt, maar ook weer niet, ik hecht enorm aan mijn eigen leven, enorm aan me eigen privacy leven, als vrienden komen, zijn ze welkom, maar tegenwoordig heeft iedereen het zo druk met hun eigen leven, hun eigen leven is ook hun eigen privacy, de ene is wat geiler dan een ander. Sociaal geil of status geil, you name it! Maar weet je, HET STELT NIETS VEEL VOOR, het gaat erom dat mensen je onthouden, HOE WARM JIJ BENT, hoe liefdevol jij bent, niet om je beroep, functie, bezigheid, nee om wie je bent. En al die andere is mooi mee genomen, je vindt het leuk, nou, ok, doe het, maar doe het voor jezelf en niet om jezelf aan de buiten wereld te verkopen. Het is een bijzaak, want we zijn hier gekomen om te leren, en om te liefhebben van elkaar. En elkaar te helpen, niet elkaar op te geilen, elkaar op te winden en elkaar uitdagen continue, wat bereik je daar mee? Niets, helemaal niets!!! 

En nu mijn vraag, wat wil ik gaan doen voor mezelf? Als ik alleen ben, vind ik het leuk om te zingen, dan fantaseer ik alsof ik op de podium sta te zingen, met voluit uit me hart! Een lekker gevoel dat je mag zingen en dat je daar blij van wordt, maar nee, ik kan eerlijk gezegd niet zingen (denk ik) Ik heb het nog niet benaderd door een ervarende zanger of zangeres. En zangles nemen kost een hoop geld. Ik ben ook goed in dingen bedenken, maar het uitvoeren lukt me niet meteen, want dan komt er kosten bij. Ik ben nog niet helemaal klaar met het huis en ik wil nog steeds veel dingen doen, maar ik wil het zelf doen, zelf boren, of timmeren of fixen en of alles je hele huis plakken met Bever lijm. Misschien dat ik wel ga doen, lekker plakken en niets boren of gaatjes maken. En ik wil auto rijden, ik heb mezelf een angsthaas gemaakt, waarom en waar het vandaan kwam, ik weet het niet. Ik vertrouw mezelf niet goed genoeg om te rijden, terwijl je weet dat je kan rijden, want als een ander rijdt, weet ik het wel weer wel. Maar er wordt zo nadrukkelijk op je gelegd, die verantwoordelijkheid, eigenlijk moet ik geen NU.nl meer gaan lezen, al die wegverkeers verhalen. Ik moet mezelf gewoon kunnen vertrouwen, je stapt de auto in en je rijdt!!! WTF! come on! Wat vind ik nog meer leuk? ik haal ook inspiratie ergens vandaan om mijn oude kleren weer in een nieuw te maken, zolang het maar niet veel geld kost. Geld en angst belemmerd mij, zo te zien! Dat is niet goed!!! Je leeft maar 1 keer in op dit moment, waarom beperk jezelf? Geld is maar een papier en angst dan los je zo weer op, gewoon denken dat het niet zo is. Geld stroomt vanzelf binnen zonder dat je het weet, zonder dat je daarop focust, geld stroomt juist meer in dingen die je leuk vindt om te doen, jouw bezigheid te benutten en daarvan te genieten. Dan komt het echt naar je toe. En angst die maak je toch weer in vertrouwen? Vertrouwen is sterker en liefdevoller dan angst. Angst is maar een bijzaak, die heb je niet meer nodig, die moet je maar laten gaan, neem afscheid van je angst en zegt, bedankt dat je er was, maar ik heb je niet meer nodig. Ik ga nu zelf verder met mijn eigen nieuwe IK, vol met VERTROUWEN en vol met LIEFDE!!!! 

goedemorgen! liefs puccy

kapot moe van alles om me heen...

Men beseft niet dat alles wat eromheen gebeurt, materiëler gebeurtenissen om je heen, wat geen waarde aan heeft, tot je op het moment pas merkt, dat het te laat is. We werken en werken maar door, beseffen niet meer wat het inhoudt, we worden mee gesleurd door de problemen van de maatschappij, de staats en de regering die niet samen kunnen werken, geen 2 handen op 1 buik kan zetten, geen warme hart meer hebben, het wordt steeds kouder en grauwer en grijzer. We moeten er bijna om smeken voor een beetje warmte van de zon, van de liefde, van de ware liefde, vanuit de menselijke aandoening, iets wat nog overblijft, iets wat nog puur is, is bijna voorbij. Dat gaan we beseffen, wanneer je ouder wordt, tot je beseft, dat je niet alleen wilt zijn, maar liefst samen wilt zijn, wat voor problemen er was gebeurt of geweest, het liefst wens je dat je nu samen wilt zijn. Grootste angst voor vele ouderen mensen die jaren samen zijn, is dat ze op ten duur afscheid moet nemen van elkaar, wie van de 2 gaat eerst naar 'huis'. Wie van de 2 blijft over en wat moet hij/zij doen? Ook afwachten op z'n/haar beurt om te gaan? Het beseft komt heel hard aan, tenzij je altijd bewust hebt geleefd, zoals je altijd hebt gedaan, zonder spijt, dan maakt het jou niet meer uit, wanneer je gaat, als het komt, ga je, als het tijd is, mag het. Maar mensen van onze leeftijd tussen 30 en de 40 jaren beseffen dat nog niet. Teveel bezig met sociale status, met sociale erkenning, bevestiging, laat zien wie je bent, bewijzen tegendeel tegenover je aartsvijanden, bewijzen dat je de man of de vrouw bent, weet je: NOBODY'S CARES! Zonder een label ben je ook iemand! De persoon wie jij bent, en kunt zijn, de persoon die je leuk vindt, ben je zelf. We hebben geen verlatingsangst, we denken dat we dat hebben, we denken dat we ons zelf gaan verlaten, maar hoe verlaat je je jezelf? Natuurlijk is het niet leuk als je partner je verlaat, maar daar kan je niet tegen houden, zolang je maar weet, dat jij net zo waard genoeg bent voor een ander, steeds bewijzen naar je wie je bent, steeds bevestiging vragen naar wie je bent. Het houdt een keer op met vragen. Besef het gewoon dat jij ook de ware persoon bent voor jezelf. Niemand anders kan je dat geven, behalve jij zelf. Niemand kan die liefde geven behalve je zelf, alleen jij weet wat echte liefde inhoudt, het is de persoon die jij bent. Erkenning en bevestiging krijgen en ontvangen, dat moet je aan je zelf geven, en niet altijd van een ander. Hoe jij van binnen voelt, straal je ook uit. Meer hoef je helemaal niet te doen. Wees lief en aardig voor jezelf. Je bent een goed mens, een warme persoon, die graag ontwikkelt en graag iets leuks wilt doen en gelukkig en gezond wilt zijn met de mensen om je heen. Laat die mensen ook eens met rust, het is ook gezond dat je zelf onderneemt en daaraan wat te doen. Valt ze niet altijd mee lastig met je onzekere gevoelens, soms is het goed om erover te praten maar je moet er wat mee doen. Praten vult niet altijd, je moet het gewoon doen en daar krijg je nieuwe energie van. Verander een keer je patroon in je dagelijkse leven, niet iedere dag het zelfde doen, als een automatische piloot. Doe iedere dag iets anders, al is het maar een half uur, iets voor jezelf, je voelt je opgeladen en je krijgt andere energie erdoor en laat je niet verder naar beneden trekken door je omgeving. Wat hun niet bevalt, is het niet jouw probleem. Natuurlijk moet je rekening mee houden, gebruik je gezond verstand, ga geen rare dingen doen, onnodige problemen opvragen, dat bedoel ik niet, ga lezen, ga schilderen, schrijven, buikspier oefeningen of ga stiekem zingen in de badkamer of whatever. Half uur aan jezelf geven kan zoveel betekenen voor een ander. Maak jezelf niet langer gek en laat het los. Als het komt, wees dankbaar maar laat het ook los. Je moet nu verder. Al wacht je op een juiste moment, dan komt er niets van, je moet gewoon eerst doen, dan begint de proces te werken en dan komt het naar je toe. 

tot ziens! 

I won't play that game no more - ANOUK

Dit liedje spreekt me erg aan, het zegt al genoeg..het kan over alles betekenen, waar jij goed bij voelt. Moet sterk zijn! Pff...soms valt niet mee... 

If I had nothing,
would you die for me?
If I ever lose my mind,
would you fight for me?
Cause lately you, haven't made around.
And I am still waiting babe, to be found.
When of you ladies ever get tired.
Tired of being strong.
Still trying to make things right.
When it’s going too long

REFREIN:
No I won’t play that game no more.
Cause you will never know how bad it hurts.
When my love is shattered to pieces, on the floor.
No I won’t play that game no more
No more tears on my pillowcase
Only one step away from the trouble and mess you made.
You made, yeah.

The nights so cold.
And I am all alone.
Cause I have been way too long, on my own.
Probably you, couldn't care less.
If I wouldn't suffocate from loneliness.
When of you ladies ever get tired.
Not knowing where you stand.
Still you can help yourselves
From loving that man.

REFREIN:
I won't play that game no more.
Cause you will never know how bad it hurts.
When my love is shattered to pieces on the floor.
I won't play that game no more.
No more tears on my pillowcase.
Only one step away from the trouble and mess you’ve made.

Thinking about all your lies.
Cause I walked away from you.
Leaving me here to cry, there's nothing left to do.
So get out of my life, I won’t make up my mind.

REFREIN:
No I won't play that game no more.
Cause you will never know how bad it hurts.
When my love is shattered to pieces on the floor.
I won't play that game no more.
No more tears on my pillowcase
Only one step away from the mess you made.

No I won’t play
that game
no more 4×

I had enough
I had enough
No more

Wees trots, wees meer positiever, durf meer jezelf te zijn, daag je zelf uit...!

Nou morgen zal ik wel weer alleen zijn. Maakt niet uit, ik vermaak me wel, moet toch nog even beetje uitzieken. Maar nu even dit voor ons. Laten we nu gaan beginnen van start te maken, meer positiever te zijn voor en over onszelf. Wat mankeren we nou? Zijn we gek geworden om zo te laten voelen! We willen niet meer verdrietig en angstig leven, met al die onzekerheden. 

Zeg deze teksten iedere dag hardop tegen jezelf in de spiegel of waar dan ook, tijdens douchen, schoonmaken, koken, in de wc, waar dan ook, tijdens het aankleden en opmaken of scheren, doe het op z'n minst met liefde voor jezelf. 

Kijk in de spiegel en zegt tegen jezelf:

Ik hou van jou, zoals je bent, zoals je waard bent, zoals je schijnt, zoals je straalt, je straalt liefde uit. 

Je bent een energieke persoon met goed hart, met goede bedoelingen voor anderen en voor jezelf. 

Je bent een waardige persoon, die Hier en NU aanwezig, met een goede en liefde volle reden in DIT leven. Je bent het waard om voor te leven. 

Je bent een geweldig mens, je bent een geweldige persoon, collega, lief en toegankelijk. 

Jij bent het WAARD. Je bent een waardevolle persoon. Ik waardeer je heel erg, ik waardeer je ieder moment, ik ben je voor altijd dankbaar. Ik hou van je zoals je bent. 

Doe dat maar eens met je telefooncamera, neemt het maar op, het klinkt gek en raar, maar doe het maar en sla het op. Elke keer en elke dag gewoon er even naar kijken en zie en voel dat er veranderingen in je leven komt. Woorden zeggen en doen zoveel met je. Fysiek niet, geestelijk wel. 

En zegt deze teksten iedere dag:

Ik ga angstloos het leven tegemoet in. Ik ga zonder angst het leven instappen. Ik heb geen angsten in mijn leven nodig, ik nodig ze niet uit, ik heb ze niet nodig! Ik heb voor altijd mijn liefde, want liefde bevrijdt, geneest en heelt alles in mijn leven, ook voor mijn kinderen, en mensen van wie ik hou. 

Succes! Je kan het! 

Geen leven...

Ik wil mijn leven veranderen, dan moet ik dus mijn gedachten veranderen, daar begin ik mee. Merk dat ik laatste jaar helemaal niets doe met mezelf of iets voor mezelf doe, maar dat komt omdat ik niet weet wat ik wil doen, nog steeds niet, ik wil zoveel, dat is het de probleem. Ik wil niet zoveel, maar ik wil maar stap voor stap ergens mee beginnen. Stil zitten op de bank, voor uit te staren naar de tv en je sociale life in de gaten houden en etc is zo boring!! WAt moet ik daar nou mee! Ik doe het allemaal zelf hoor, ik verwijt mezelf, men zegt altijd, morgen is altijd weer een nieuwe dag, je kan nog steeds wat van maken, maar ik moet toegeven, ik ben een luie zak! Ik wil zo graag leren zingen, een zangles nemen, maar ze zijn zo duur! Dus ik ga maar voor mezelf oefenen, als ik wat ruimte over hou in mijn financiële zaken, ga ik wat boeken kopen en instuderen, al is het voor mezelf, ik zou niet voor openbaar zingen, het is puur voor mezelf. Zingen is net liefde, het bevrijdt mijn angsten, mijn verdriet, mijn pijn, daarom bestaat muziek toch? Uit ervaringen, die je deelt met een ander, die snapt wat je zingt en waarom je het zingt, zingen van uit je hart, je innerlijke stem, is toch mooist wat het er is, en je gezondheid natuurlijk. En de kinderen, hun gezondheid zijn het belangrijkste, al je dierbaren, mensen die met oprecht om je geven, het is echt waar, de rest doet er niet toe, al die materiële spullen heeft geen waarde, het zijn vervangbare spullen, de mensen niet. 

Sinds dinsdag was ik ziek geworden van een zware buikgriep. Dit keer ging het niet dubbelzijdig. Dan was het veel erger geweest. Ik dacht diep na, wat heb ik nou verkeerds gegeten, ik weet dat ik een gevoelige maag/darmen heb en met mijn lactoseallergie toestanden, tja, maar het zal wel, ik had ook net te veel mijn vriends stamppot gegeten met boerenkool, die was zo erg lekker, dat ik de 2de bord ging pakken, vreselijk trek. En toen die dinsdag begon het, langzamerhand, erger te worden, ik dacht 'ach, het gaat wel over, even paar keer potten dan is het over. Maar nee hoor, het was erger geworden, dat ik 's nachts niet kon slapen, om de half uur, de pot in! Dat kan toch niet, zo heftig! En de krampen, mijn god, het leek echt op een bevalling krampen, mijn hemel! Never nooit meer bevalling! Ik heb het vaak hoor, 3 of 4 keer per jaar, maar dat waren niet zo heftig als paar dagen geleden. In het verleden had ik wel 1 keer hele heftige gehad, toen moest ik echt naar de ziekenhuis, ik was uitgedroogd, maar gelukkig zaten geen bloed en ik had wel koorts, dus dat was voor de zekerheid. Maar gelukkig had ik maar EEN zware buikgriep, level 4 a 5. Ok bedankt dokter, gewoon pijnstiller, zetpillen nemen, veel drinken en veel slapen voor herstel. Maar gelukkig voel ik me ietsje beter worden, zonder je gezondheid kan je echt niets beginnen. Je voelt je zwak en machteloos en eenzaam. Dat wil je echt niet. 

Nu maar een ander onderwerp, 1 van de redenen waarom ik ook zo ziek werd, komt ook door mijn stress en spanning, vanwege me werk, ja dat klopt, weer me werk, het is altijd mijn werk die mij niet de juiste voldoening geeft, maar dat doe ik zelf, ik heb er zelf voor gekozen, maar nu ben ik 10 maanden verder en ik weet wat mijn kwaliteiten zijn en mijn ervaringen zijn rijker geworden dan 10 maanden geleden inclusief die ander bedrijf waar ik 4 maanden had gewerkt, waar ik ook veel heb geleerd, kom ik ter ontdekking dat het niet is wat ik wil. Ik ben veel te menselijk! Ik ben te begaan met mensen, ook op straat, help ik graag spontaan iemand, op de juiste moment dan. Ik ben niet bang om mensen aan te spreken, ik doe het met oprecht, waarom zou ik bang zijn. Daar voel ik me goed bij. Vele andere in mijn omgeving zeggen dat ik iets met de zorg moet gaan doen, en dat ik ga ook onderzoeken hoe ik daarin kan komen. Al begin ik met de schoonmaakwerk, als ik er maar in kom. En ondertussen scholingen volgen die bij me past. Want in de zorg moet je echt met de papieren komen. Mode en poppen doen mijn niet heel veel meer. Ik heb daar niets mee. Niet meer, het was een meisjes achtige ideeën maar ik ben nu wat ouder en wil echt wat voor terug doen. Ik moet nu echt beslissing gaan nemen, want dit kan niet zo langer meer. Dus ik ben op zoek naar wat tijdelijk gangbaar is, dat ik weekend niet meer hoeft te werken, voor me zoontje, ik wil meer tijd besteden aan me zoon, hij is voor mij op dit moment heel erg belangrijk, ik heb het gevoel dat ik hem heb verwaarloosd, maar dat wil ik veranderen, ik wil meer tijd besteden aan hem, werk is niets voor mij, het geeft niets terug. Ik heb keihard gewerkt voor ze en ik heb nu paar geslikt, nu pik ik het niet meer, ik ga echt keihard voor mezelf zoeken en mezelf hard aan het werk zetten voor een betere baan, die mij wel goed behandeld. En voor me zoon! 

Tijdelijke administratieve functie zonder weekend zoek ik werk, hopelijk kom ik in de zorg terecht, maar dat gaat niet zomaar, dus al begin ik met receptioniste en/of baliemedewerkster. Ik moet meer gaan mediteren voor mezelf, me gedachten meer op positieve energie zetten en rust geven, ik ben te moe, ik verwaarloos mezelf. Daarom ben ik ook ziek geworden, want dat is de teken. Ik ben het zat!!! Zat dat ik met heb laten verwaarlozen, Zat dat ik het zover heb laten komen, Zat dat ik die mensen heb laten komen, Zat dat ik het leven gaf! Het is niet het niet waard!!!!! 

Ik hou van mezelf, ik waardeer mezelf als persoon enorm, ik ben zoals ik ben, ik ben zover gekomen zonder mijn steun van mijn ouders en zus, ik kan het! Ik ben een persoon met heel veel liefde, oneindige liefde. Liefde geneest, heelt en bevrijdt mijn angsten. 

Liefs!

Anouk heeft deze zelf gemaakt, live gezongen, heel erg mooi! Precies hoe ik me voel op dit moment, wou dat ik kon zingen. Echt een topwijf! ZE doet wat ze wilt en overal heeft ze schijt aan! Power!!! 

John Zorn - Archaeopteryx

mijn topfavoriete van John Zorn

John Zorn - Makahaa

Als ik naar dit liedje luister, voel ik me altijd rustig en happy, waardeer John Zorn zoals hij is... Mooi toch..

I never had a father, but I forgive him....

Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het lijkt, al ben ik een alleen staande ouder, maar mijn zoontje woont bij z'n vader en ik zorg ervoor dat hij niets te kort komt, maar elke kind die een gescheiden ouders heeft, heeft er last van, of het nou zonder vader of moeder is, het blijft een lastige proces in leven, hoe je ermee omgaat. Mijn zoontje houdt mij in levend, door te gaan, door te zetten, maar het blijft moeilijk als moeder zijnde, je voelt als een waardeloos moeder die haar kind bij een vader heeft achtergelaten, maar mijn gevoel zegt van niet, het was op dat moment juiste beslissing, ondanks wat 'grote mensen' denken, het blijft toch moeilijk, soms, als je bepaalde moment ziet, of meemaakt of via een film. Een vaderfiguur is net zo belangrijk als moederfiguur, papa en mama zijn de basis figuren in je leven die aan jou normen en waarden leren en je eigen ervaringen mag opbouwen. Maar ik moet toegeven, het is blijft lastig. ik mis ze allebei. Ik heb me vader niet zo goed gekend, of wel, soort van, hij is mijn biologische vader die mij en me zus en mam mee nam voor betere leven, maar hij had ook een andere gezin, maar hij koos voor ons, maar dat is alleen vanwege dat mijn moeder goed met haar financiën kan omgaan. En mijn vader niet, die maakt het alleen maar op. Mijn moeder heeft goed voor ons gezorgd, ondanks, het nare verleden, die je niet kan tegenhouden, het was gebeurd. Maar ik vergeef ze allebei, ik kan ze niet meer verwijten, vooral me vader niet. Ik woon samen met me vriend en af en toe, zo'n 2 a 3 keer in de week ziet hij haar. Het is zo'n een lieve vader op zijn manier, niet de ideale vader, maar hij is er wel altijd voor haar, maar niet zoals mijn vader. Ik dacht echt dat ik het had verwerkt, maar blijkbaar zit het toch wel dieper in mij dan ik dacht. Ik mis me zoontje iedere moment. Ik wil dat hij niets te kort komt, maar ik kon niet langer blijven met z'n vader, ik had het 4 jaar lang volgehouden, maar als ik langer was gebleven, had ik mezelf wel van kant gemaakt. Maar nu gaat het goed, ik heb heerlijke relatie met me huidige vriend, die mij genoeg geeft. Maar ik snap me zoontje z'n gemist wel. Ik had dat precies met mijn vader. Mijn vader, die nooit voor mij had gekozen. Ik word dit jaar 37 jaar, en hij gaat iemand die maar 2 jaar ouder is dan ik zelf. Hoe is dat mogelijk, wat een walgelijke man! Maar geeft niet, ieder moet maar doen wat goed dunkt voor hemzelf of haar zelf. Voor het zelfde geldt was me moeder misschien wel lesbisch geweest, maar dat is niet zo, die leeft altijd op zichzelf, maar zal ons nooit verlaten. Ik benijd mijn vriend wel eens, hij heeft een ouders, hij heeft papa en mama, die altijd voor hem klaar staat. Altijd klaar staat om hem te steunen. Hij zal altijd een papafiguur hebben en mamafiguur. Natuurlijk heeft iedereen z'n verleden maar hij heeft wel z'n vader en moeder, die hard werken voor hun gezin, zodat gezin  niets te kort komt. En niet zoals mijn vader die continu alleen aan hemzelf denkt. Het blijft soms zwaarder op het moment, wanneer ik een dochter met vader zie, op tv, op straat, waar dan ook. Ik zal die moment nooit koesteren. Misschien is dat wel mijn onzekerheid, mijn minderwaardige zelfvertrouwen in mijn leven, maar zelfgemaakt angsten hebt gemaakt, die nergens op slaat! Ik mag best eigenlijk zeggen, dat ik trots op mezelf mag zijn, ik heb hoe dan ook overleefd zonder mijn vader. Ik moet hem loslaten, net als al mijn angsten. Ik kies er nu voor om mijn vader en mijn angst los te laten, ik heb ze niet meer nodig in mijn leven, het zijn geen behoeften in mijn leven. Ik kan zonder hen verder leven. Ik heb een leven opgebouwd zonder hem. Maar ik zal hem altijd dankbaar zijn dat hij ons heeft meegenomen en z'n best heeft gedaan met wat hij kon doen, niemand is perfect, maar ik had liever een echte vader gewild die ook voor ons koos en ons echt wilde en niet alleen vanwege het geld. Hij weet niet wat hij mist. Zijn eigen echte bloedverwant. Ik vergeef hem maar ik vergeef mezelf ook, ondanks de keuze, ik weet uit diepste van mijn hart dat het goede beslissing was geweest, maar vanaf nu wil ik klaar staan voor me zoontje, hij moet weten dat ik altijd z'n moeder zal blijven en altijd voor hem klaar sta. En dat hij mijn alle waardigste is in het leven op dit moment. Voor altijd. 

Lieve papa, 
Ondanks dat je er even was voor ons, maar heel even, ik vergeef je, ik hoop dat je gelukkig bent, met alles, waar je ook bent, dat je gezond bent, ooit op een dag, kom ik je weer tegen en durf ik met heel mijn hart te zeggen, ' ik heb ooit van je gehouden en ik vergeef je' ..
dank je, liefst, 1 van je dochters...

Liefs puccy

Eindelijk!

Kan ik nu op mijn eigen blog! Wat een lang geleden zeg!!!! Gewoon een ander internet google genomen! Wist ik veel! Weer wat geleerd! Ik weet ook eindelijk wat MILF betekent en dit! Goh!! Wat ben ik blij! En dankbaar, ik leer weer wat nieuws!!!

Dus binnenkort zien jullie me terug, als iemand überhaupt wel leest... maakt niet uit...

tot snel! liefs puccy!

EINDELIJK!

Aanleg of aangelegd

Ik weet niet het juiste woord, op dit moment, wat ik daarmee wil zeggen, is dat bepaalde dingen je niet altijd gemakkelijk van je af kan slaan. Aanleg voor eten, of aanleg voor onzekerheid, oeps, het woord zegt het al. Volgens mij ben ik ook jaloers aangelegd, of hoe heet dat. Jaloers zijn is eigenlijk een negatieve vorm van je onzekerheid, van je angst, die jou en je reine ziel gek en kapot kan maken, terwijl het niet nodig is. Jaloers vergelijkt jou met een ander, alsof jij geen haar beter bent dan zij/hem/ whatever wie het ook mag, zijn. Het knaagt je wel in je maag, je maag gaat ervan draaien, eerlijk gezegd. Jaloers aangelegd, of onzeker aangelegd, je wantrouwt jezelf. Je denkt dat je niet waard genoeg bent voor jezelf. Opnieuw weer jezelf leren accepteren en te waarderen wie je bent. Als mens en als persoon. Weet je, je moet jezelf niet vergelijken met een ander persoon. Ieders heeft iets unieks in zich en als iemand dat ook interressant vindt, is het maar zo. Jij hebt ook je eigen interesse wat een ander niet heeft. Of vindt, je moet jezelf niet gek laten maken. Die gevoelens horen niet eens te bestaan, het is onrein, het past niet bij je, je bent een mooi waardevolle persoon, die ook liefde en warmte kan geven, ieders op z'n eigen manier. Nieuws van de dag!

STOP MET JEZELF VERGELIJKEN, WEES WIE JE BENT EN DAT IS AL GOED!

Zolang jij jezelf nog vergelijkt met een ander persoon, ben je voor zover nog niet helemaal tevreden met wie jij echt wilt zijn of bent. Het enige manier om te doen is, meer liefde geven aan jezelf. Meer leuke dingen doen voor jezelf, meer naar jezelf in de spiegel kijken en spreekt mooie woorden voor je uit. Al die negatieve woorden, behoren tot vandaag niet meer in je mond! Je spreekt alleen maar liefde, mooie woorden uit naar jezelf en voor jezelf toe! Begin er nu mee, al doe je het met 1 woord, 1 zin, JE MAG ER ECHT ZIJN! Natuurlijk zijn er ergere dingen op het wereld, maar daar moet je niet naar kijken, kijk nu eerst naar jezelf, eerst jezelf helpen, dan pas kan je iemand echt op een eerlijke oprechte manier helpen.
Alles wat jij zegt of doet, doe je met oprecht of niet oprecht, gemeend of niet gemeend, het bepaalt wel wat je op dat moment voelt. Als ik iemand niet mag, laat ik je dat ook echt voelen of blijken, als het wederzijds is, dan he... Ik doe het niet zomaar, ik volg meer mijn gevoel, mijn eerst instinct, mijn indruk bij een ander, daar let ik op, daar kijk ik naar. Maar soms kan je ook wel eens verkeerd inschatting of opvattingen maken, maar meest heb ik het wel gelijk!!! En daar twijfel ik niet meer aan mijn gevoelens. Alleen als mijn onzekerheid in de weg zit/staat, dan ben ik even niet mezelf, voel ik me even niet compleet, dan moet ik het gewoon op dat moment accepteren en toegeven en dan pas laat je het los, en krijg je vanzelf wel een boodschap of goed of fout was. Iedere dag leer je wat van! Van iedereen kan je het leren, hoe jij met mensen omgaat, hoe jij met jezelf omgaat. Jij bent net zo goed als een ander! Laat jezelf niet neerhalen, door iets wat jij niet hebt, een ander zou ook iets willen wat jij wel hebt, en wat zij/hij niet heeft! Accepteer diegene ook zo als het is. Niet moeilijk doen en verspil geen energie die je niet wilt en niet nodig hebt! Je hebt dagen en maanden en jaren nodig om te beseffen wat je nou werkelijk nodig hebt, terwijl het eigenlijk van NU al voor je neus liggen! En dat is LIEFDE.

Wees lief voor jezelf,
wees aardig voor jezelf,
wees dankbaar voor jezelf,
Hou van jezelf,
Waardeer jezelf,
want
JIJ BENT OOK WAARD!

Niet te veel nadenken, gewoon accepteren/toegeven en loslaten, morgen weer een dag!

Liefs puccy!

Aanpassen...

Je hele leven ben je aan het aanpassen. Aanpassen aan je taal, je omgeving, je mensen, je relatie en op je werk. Aanpassen doe je inprincipe uit respect, uit principe, voor de regels, denk om anderen en mee werken aan je relatie. Maar aanpassen betekent niet dat je jezelf te veel geeft en alsof maar doen voor een ander. Je moet wel jezelf kunnen blijven. Niet iedereen hoeft te weten wie jij echt werkelijk bent, als jij het maar wel weet van jezelf. Vaak doe je iets tegen je zin, maar vaak doe je het ook met plezier omdat jij het zelf ook leuk vindt. En dat voelt ook oprechter aan bij een ander. Geforceerd en tegen je zin dingen doen is maar voor heel korte duur. Daarom is het ook erg belangrijk dat jij weet wie jij echt bent en dat je jezelf volledig kan accepteren wie jij bent. Anders zou je ook niet van een ander kunnen houden. Ware liefde begint en zit in jezelf. Een ander dat is gekomen in je leven is mooi meegenomen en een bijzaak of een illusie. Uiteindelijk kom je alleen of tenzij je tweeling bent, en je gaat ook altijd alleen dood. Je neemt niets mee. Je laat alleen wat achter. Voor je nabestaanden. Goed of slecht, men is altijd blij dat ze je hebben leren kennen. Ieder voor zich. Op je werk moet je wel aanpassen, je mag best jezelf zijn, maar op zekere hoogte. Dat hangt van de werkregels en werksfeer af. Maar je relatie. Die passen zich altijd aan een ander. De waarheid klinkt heel hard, soms wil je dingen niet horen, of het is te kwetsend om te weten. Maar het is juist goed, om daarmee leren om te gaan met jezelf. Je kan zoveel van jezelf leren. Geven en geven en niets ontvangen..klopt natuurlijk niet. Maar wat je geeft, ontvangt je ook terug, maar misschien niet van diegene zelf, maar kan ook via een ander zijn of van een ander zijn, het kan iedereen zijn. Zolang je het maar echt meent! Maar soms word ik wel moe van mezelf. De oorzaak ligt toch bij jezelf. Je hebt het zelf in de hand. Als ik er voor kies om aan te passen aan die situatie waar ik eigenlijk niet mee eens ben, tja... dan zeg ik niets meer. Want je denkt uiteindelijk toch, tja, zo is het gewoon, klaar, accepteer het maar. Je hebt gewoon pech. Nee, ook al word er geen rekening gehouden met jouw gevoelens, nee, het gebeurt gewoon. Soms zijn de seintjes niet genoeg om te laten zien, soms moet je het ook gewoon hard op zeggen. Maar soms doen praten niet zoveel. Soms ben je een prater, maar soms ook weer niet. Je hoeft niet altijd op hetzelfde level te zitten, al voel je je afstandelijke energie. Zolang er liefde aanwezig is op welke manier dan ook, is het okay. Maar het is wel verstandig om beetje erover te praten. Gemengde gevoelens sparen is niet altijd verstandig. Dus wat los je er mee op? Je gaat elkaar ontwijken, je houdt eens een keer bezig met jezelf, maar dan hou je een schuldgevoel over, omdat je anders nooit zo doet. En nou ineens wel. Daarom is het belangrijk, BLIJF BIJ JEZELF... als een ander niet kan waarderen of ermee omgaan is het hij /zij hem/haar probleem. Niet die van jou. Natuurlijk wil je altijd praten als je iets dwars zit, maar teveel zwakte laten zien, is niet altijd even juist. Het hangt ervan af. Diegene verlangt niet van jou dat jij zo moet zijn, maar dat jij juist gelukkig moet zijn, voor jezelf. Dan komt de rest wel goed. Maar soms kan je het ook anders oplossen, kijk maar meer naar jezelf en doe er wat mee. Als diegene ziet dat jij verandert en relaxer uit ziet, dan merkt het vanzelf wel. Dus zorg altijd eerst goed voor jezelf en dan pas een ander. Het klinkt heel erg ego, maar je mag best egostripper zijn, en niet egotripper! Teveel aan een ander denken of geven is ook niet altijd goed. het is niet verkeerd om echt eens aan jezelf te denken. Niemand is niemands bezit. Alleen je angst maak je bang, angst weerhoudt je creative gedachten, weerhoudt je om dingen te doen die je leuk vindt. Angst verblindt je. Die angst die jezelf hebt opgebouwd. Dus kan je ook afbouwen. Breek 1 voor 1 die angstbaksteen van je af, visualiseer dat je het doet, alsof. Iedere dag doe je 1 angstbaksteen weg, tot je de weg ziet, tegen het horizon aan, dat oneindigd uitziet, want er gaan een wereld voor je open. En daar is het, al die tijd, aanwezig, wachten op jou. Lieve mensen, hou van jezelf, waardeer jezelf. Fijne avond! Liefs puccy

gevoelens, gedrag, emotioneel, onhandelbaar

Soms voel je je niet normaal, soms denk je dat je iets mankeert, maar eigenlijk ben je een heel doodnormaal mens, want bijna niemand is normaal. Normaal bestaat niet, abnormaal wel, want we zijn niet allemaal gelijk, gevoelens en gedachten zijn niet gelijk, we zijn allen uniek. We hebben ons eigen gedachten en eigen meningen, we hebben een eigen manier van denken. Soms zijn we het eens, en soms ook niet, en daarom mag je ook best je eigen mening zeggen/vertellen, al hangt het vanaf hoe je het verteld aan een ander. Een ander kan daar zich beledigend voelen of daar begrip tonen, en neuteraal voor open staan. Maar vele duidelijke waarheden niet. Soms klinkt het kwetsbaar maar het heeft uiteindelijk niets met jou te maken, het heeft te maken met wat hij/zij denkt over bepaalde dingen, dus voel je niet meteen gepasseerd, we hebben ieder vrijheid in onze gedachten. We bepalen zelf onze eigen vrijheid in onze fantasie wereld. Niemand die daarin kan kijken en bepalen wat goed en fout is. Het is jouw eigen wereld, die je zelf kan regisseren. Dat geldt hetzelfde met jouw gedachten. Alles wat jij denkt, trekt jij ook aan, maar op bepaalde momenten, wanneer je het toegeeft aan wat jij voelt op dit moment, dan laat je het los en komt er iets moois op je pad of iets leerzaam. Zoals ik, ik voel me laatste tijd niet normaal, mezelf. Ik weet het eigenlijk niet. Waarom weet je altijd beter voor een ander, of aan een ander, maar jezelf, doe je het anders. Wie houdt je nou eigenlijk voor het gek? Nee, op het moment voel ik me even niet normaal, niet helder, niet mezelf. Ik waardeer mezelf de laatste tijd niet, ik haal veel uit me werk, ik geef me zelf een voldaan gevoel dat ik iets goed doe, maar buiten werktijd, lijkt het wel alsof mijn leven stil staat. Al heb ik kind, vriend, huis en andere dingen om me heen, positieve dingen. Maar 1 en ander manier kan ik mezelf dat niet gunnen. Of waarderen wie ik ben. Ik ben/voel me een huissloof. Ik wil zoveel aan het huis doen, om beetje rust te creeeren, maar dat zit er helaas voorlopig niet in, maar rust maken, kan in je hoofd, niet om dingen. Materiele dingen vullen maar voor even, maar het gaat om de intenties, wat je er mee doet. Al verwaarloos ik mezelf, er gebeurt niets, ik weet wel beter, maar ik doe er niets aan. Waar wacht ik op? Op niemand, denk ik. Op liefde? Liefde heb ik. Maar ik kan me zelf op dit moment niets geven. Soms lees ik dingen en dan is het de boodschap, wat ik ermee mag doen, zoals laatst 'stop met zoeken naar jezelf' vind het hier! Ik zoek ook niet naar mezelf, maar ik weet wel dat ik mezelf op dit moment ff niet waardeer wie ik ben. Het huis moet rust geven, maar het geeft mij momenteel even onrust. Zelfs met auto rijden heb ik er moeite mee, het is zo simpel, ik kan gewoon rijden! Maar ik durf geen stappen te zetten in de auto. Zelvertrouwen ben ik beetje kwijt en ik twijfel enorm aan mezelf, ik moet hier iets mee, ik wil geen flasbacks van onzekerheid, die nergens op slaat. Omdat je niets doet met je leven, sta je stil en loop je achter voor het gevoel in je leven. De wereld raast te snel om je heen, soms denk je dat je net iets te snel ben voor ze, maar soms denk ik ook dat ik te langzaam ga. Ik heb niets na mijn werktijd, behalve schoonmaken, was opruimen en af en toe koken. Stel geen reet voor, want het wordt toch weer rommel! Ik wil me gang af hebben. Ik wil rust in huis. ik wil geen rommel in huis, ik wil bloemen in huis. Al gaan ze dood, maar ze zijn er! Ze bloeien met kleuren. ze maken mij blij. En ik mis me zoontje. Het leven is niet zo zwaar dan je denkt, je maakt het zelf zwaar. Jij begeleidt zelf je eigen leven. En niet hij of zij... Jij kiest ervoor dat je je zelf zielig vindt, en dat je niets waard bent, maar het is niet zo. Maar buiten dat, is het menselijk dat je ook menselijk mag voelen, maar niet dagelijks. Je mag doen wat jouw gelukkig maakt, altijd kies je ervoor om een slachtoffer te zijn of te voelen maar het is niet nodig. het is makkelijk gezegd dan gedaan,dat weet ik, maar zorg en neem nou es een besluit wat je wilt doen met je leven. Je leeft niet voor niets, Je bent hier en je bent het waard. Waarom zou je voor een negatieve partijen kiezen, terwijl jij zelf kan bepalen wat jij goed vindt. Dus uiteindeiljk kies je zelf voor je eigen pijn. Pijn die je zelf hebt gemaakt, terwijl het niet meer hoeft, toch blijf je het doen, waarom? Wat bereik je daarmee? Natuurlijk is het soms niet te beschrijven hoe je voelt, maar besef wel dat jij zelf ervoor kies dat jij in die cirkel wilt blijven zitten, waar je niets mee opschiet, daar heeft er niemand wat aan. Doe jezelf een plezier en hou er mee op. Kies voor het leven en voor het positiefheid. Als jouw partner zelf kiest voor z'n eigen leven, moet jij dat ook doen, iets wat niets schaadt en iets wat jouw het vreugde geeft. Ik wil het liefst zingen, en dansen, maar ik doe het niet, ik onderneem niets. Daarom schrijf ik ook blog, misschien is dit het herkenbaar verhaal, ik praat in 2 personen, aan mezelf en tegen mezelf. Goedkopere therapieen bestaat niet. Voor je het weet is het zo over. Gewoon over, weg, dus maak er nog wat van! goedeavond!

rationeel vs emotioneel...

Ik kan alleen vertellen wat ik zelf ervaar, maar ik weet natuurlijk nog niet alles over het geheel van deze aspecten. Je hebt een nuchter/rationeel persoon of je hebt spiritueel/emotioneel persoon of er zijn meerdere soorten aspecten. Je handelt makkelijk in rationeel op je werk, want je betrekt jezelf weinig met je gevoelens mee, omdat het alleen maar puur werk is. Emotioneel gebeurt ook wel eens op het werk, maar alleen als diegene dat zou gebruiken, bewust, kan het emotineel worden. Of je vat en je neemt het verkeerd op. Soms komen de boodschappen anders aan bij een persoon. Als je niet op hetzelfde level zit, kan het best vervelend zijn. Het is best aangenaam als je elkaar kan aanvoelen wat diegene wilt, soms is zonder woorden ook genoeg. Je hoeft niet altijd te praten of bepraten. Soms praat je te veel en uiteindelijk leidt het nergens naar toe, er is geen daad hierover. Dus pas je al niet meer emotioneel bent, kan je pas rationeel denken en doe je er nuchter over. Er zijn zoveel manieren om te communiceren zonder jezelf bij te betrekken. Het is ook aangenamer als je kan relativeren in een ander en niet alleen vanuit jezelf. Ieder voor zich, ieder heeft z'n eigen/haar meningen/gedachten/daden. Maar wat de gevolgen gaat komen, dat hangt ervan af. Duidelijk communiceren om aangenamer te maken op je werk is wel fijn. Het is ook goed, om te zeggen wat je denkt, maar op het juiste manier aangeven, zonder dat hij/zij aangevallen voelt, je hebt een positieve en negatieve feedback. Als je iets wilt aangeven, moet je achteraf ook boodschap aan geven, niet alleen maar de vinger wijzen, maar ook duidelijkheid dat er ook veranderingen komt. Van beide kanten. Duidelijk en aangenamer communiceren. En dat geldt ook voor relatie, maar in de relatie is per relatie echter verschillend. Het is belangrijk dat je weet dat de basis aanwezig is. Iets waar je beide op terug kan vallen. Als je echt jezelf accepteert wie je bent en je accepteer je partner ook hoe zij/hij is, dan komt het wel goed. Als je niet ergens tevreden mee bent, wilt niet zeggen dat hij/zij moet veranderen, maar het kan ook zijn dat het jouw tekort koming is. Iets wat jij zelf aan moet veranderen, verandert diegene ook met je mee. Of HET IS OK! Bij elke gesprekken tussen man en een vrouw kan best boeiend zijn. Ik ben nog geen boek tegen gekomen betreft hoe mannen echt denken. Mens is net als een dier. Dus wie weet kan ik er wat van national geographic leren. Ik kijk ook heel graag naar Dogwhisperer. Zo leuke man, en best leerzaam hoe je met je hond kan communiceren, op lichaamstaal en op je energieen. Ook hij vertelt dat er een verschil in zit. Een hond vewennen is juist ongezond. Een hond heeft discipline nodig, juiste basis, juiste opvoeding en regels. Net als de mens. Bij elke aflevering leer ik er wat van, vanuit zijn inzicht haal ik best veel inspiratie uit, hoe je je zelf kan verbeteren en communiceren naar een ander. Alles draait om jouw houding en je energie. Dat telt en geldt voor alles. Tot snel, weer! Liefs puccy!

man vs vrouw of vrouw vs man

Hoe ouder je wordt, hoe meer je loopt te piekeren of juist andersom, dat is bij ieder verschillend. Hoe ouder je wordt, hoe sneller je zelf een angst creeert wat niet bestaat, maar dat het werkelijk voelbaar wordt. Hoe ouder je wordt, hoe meer je gaat op letten hoe je eruit ziet (al speelt het je hele leven lang mee mee) maar des het meer mij opvalt dat het me toch beetje tegen zit. Hoe ouder je wordt, met hoe jonger de mensen waarmee je samen werkt, op zich is dat niet verkeerd aan, je kan er nog steeds wat van leren. Maar je merkt wel dat je wel soms iets te ver bent, dan de leeftijd grens waar je mee werkt, dat je af en toe je stappen achteruit moet nemen voor diegenen, als je dat wilt, je kan het ook nuchter blijven en laat het maar zelf ontdekken. Luister oor is al genoeg. Gevoel en rationeel gaan niet altijd gebaard samen, niet bij mij in ieder geval. Rationeel gebruik ik alleen bij zakelijke aspecten op het werk en bij iemand waar ik niet veel mee heb. Rationeel handelen bij iemand waar je veel omgeeft en van houdt, komen er altijd gevoelens bij. Dat vind ik wel mooi bij man-zijn. Mannen kunnen best 1,2 en 3 rationeel denken zonder hun gevoelens bij te betrekken, want die ene gevoel heeft geen boodschap aan, het doet er niets mee, het is klaar, no hard feelings... Bij vrouwen spelen wel hun gevoelens mee, het is vrij apart, want ook bij vrouwen lukt het ook wel om rationeel te denken, maar zodra ze te veel voor diegene voelt, betrekt ze ook haarzelf haar gevoelens erbij dat ze geen balans kan vinden tussen rationeel en gevoelens denken. Je probeert daarbij een afstand te creeeren, maar het werkt tegen je gevoelens. Hoe kan je dan op dat moment, anders proberen te denken. Ik probeer ergens een boek te vinden, die daar over gaat, maar ik zie geen juiste onderwerp. Nog niet. Wel in het engels, maar daar heb ik momenteel geen behoefte aan. Ik ga verder googelen en wie weet kom ik wel tegen. Het is een ander onderwerp dan man komt van mars en vrouw komt van venus. maar er bestaat geen boek over man komt van venus/mars en visa versa. Het is tegenwoordig steeds het zelfde onderwerp over hoe man over een vrouw denkt en andersom, maar we leven nu echter in een ander eeuw. Een digitale tijdsperk, laat ik het zo zeggen. Laats kwam ik een onderwerp tegen over virtueel vreemd gaan, of virtueel contact zoeken, op zich is dat niet onbekend, maar het heeft wel een sociale digitale aspect op je leven. Je gaat helemaal digitaal leven! maar dat lijkt mij niet gelukkig. Of gezond. Maar goed, we kunnen eenmaal niet zonder, en dat accepteren we vrijwel makkelijk. Het is ook gemakkelijker om op die manier contact te zoeken, dat snap ik wel. Vooral als je spanning wilt opzoeken in je saaie leven. Hoe zou de wereld eruit zien zonder internet op dit moment??? Worden we dan gelukkiger, gezonder, rustiger... Maar helaas is dat niet mogelijk, hoe sneller hoe beter, denkt de maatschappij. Uiteindelijk draait op deze wereld om macht, strijd, oorlog en sex... tot snel! liefs puccy

Afvragen...

waarmee ik bezig ben. Wij vrouwen vragen soms te veel af, van wie, waardoor, waarom, vanwege, alle details die we willen weten, het liefst alle gedachten van de mannen of van de mensen waar je veel omgeeft, je iets kan schelen wat ze van je denken en voelen of meningen hebben, gevoelens en emotie gedachten wil je weten, maar soms geloof me maar, wil je niet alles weten wat een mens denkt, want je hebt daar niets aan. Ieder mens mag denken wat ze willen en hoe ze het willen, zolang ze maar mij of ons niet lastig vallen, iets waar we geen boodschap aan hebben. Dat bezorgt ons echter minder kopzorgen. Maar goed, dagelijks verdwalen je gedachten altijd ergens naar toe, je wordt afgeleid van je eigen gedachten en je ziet iets, maar je kijkt niet echt, dat is wel een verschil. Als je dat hebt, dan ben je echt te veel aan het nadenken en piekeren. De tijd dat je te veel nadenkt en te lang hebt gepiekerd, had je al aan iets kunnen doen, zo stel je het alleen maar uit. Als je op dat moment het gevoel en gedachten bij je komt, doe het dan meteen, en laat je niet afleiden door iets kleins. Zo blijf je altijd excuse verzinnen. En dan komt er nooit wat van. Neem mij, voorbeeld, als ik s avond van de voren iets op de kladblok schrijft wat mijn planning zijn voor morgen, weet ik geheid zeker dat er niets van die lijst zou komen. Want ik ben geen planner, behalve op me werk dan. Dat heeft een andere consequenties. En in mijn sociale leven wil ik dat heel graag spontaan gaan, puntje op me tong wil ik iets gaan doen. Van te voren plannen is niet mijn ding. Ik ben al moeilijk met afspreken met vriendinnen, ik kan dat gewoon niet, want ik ken mezelf, als ik een datum prik, dan weet ik zeker dat er iets tussendoor komt, maar goed, dat ene gedachte is al fout. Je zou kunnen denken, daar ga ik ervan uit dat het komt. Op het werk is het anders, je doet het omdat het moet en omdat je daarmee je rekeningen mee betaald, maar het is niet mijn leven. Ik werk wel om mijn sociale leven te kunnen behoeftenen. En daarom is het ook best belangrijk dat je het naar je zin hebt op je werk en dat het aangenaam is om te werken. Al kan je zoveel geld verdienen maar als je iedere dag gestresst thuis komt en ongelukkig voelt, dan is het ook niet fijn, dan is het maar geld. Het gaat om de waarde wat je doet. Je intenties. Net als nu, verdwaal ik mijn gedachten af, er is zoveel. Soms weet ik niet waar ik moet beginnen. Voor de vrouwen zit het al in al onze generatie in elkaar. De genen worden doorgegeven aan moeders, dochters, tantes, omas, noem het maar op. Het vrouwelijke zijn, is ... niet makkelijk, maar ook weer niet moeilijk, ze zeggen wel eens 'mannen hebben meer makkelijke logica' Maar komt dat denk je? Door vrouwen. Wij vrouwen geven het aan, wij sturen ze aan. En daar komen die logica vandaan. Het komt van je opvoeding vandaan, vanuit je relaties, enzovoorts, maar voel alsjeblieft niet beledigd. Gelukkig ben ik er wel blij dat er een verschil zitten tussen een man en een vrouw, anders zouden we zo saai zijn en geen leven hebben. We willen gevoelens delen, we willen drama's , we willen pijn, we willen leven, het gevoel hebben dat je BESTAAT. Geloof mij maar, JE BESTAAT ECHT!! Bij deze eindigd mijn ik blog, tot snel weer! Ben benieuwd! liefs puccy

Hallo Lieve Mensen, Dat is al weer een heel heel heel lang geleden. Paar weken geleden was ik er mee begonnen op mijn laptop maar helaas kon ik niet erin. Waarschijnlijk weer een virus, vandaar dat ik nu op mijn vriends pc kan en wil ik hiermee weer verder aan de slag. Ik heb een hoop meegemaakt de laatste tijden, zal het niet alle details (vrouwen) vertellen maar meer een inspriratie. Goed of slecht, alles was mooi meegenomen en ik ben erg dankbaar voor die nieuwe ervaringen van de afgelopen periodes. Het begon toen ik een tijdje zat was van mijn baan en een nieuwe job had gekregen waarvan het maar 4 maanden heeft geduurd. Uiteindelijk moet je alles leren en meemaken van je beslissing die je had genomen, goed of fout, je leert ervan. Met een hoop nieuwe mensen, ervaringen, boosheid, verdriet, collegailiteit, spanningen alles in 1! Ik zou het niet meer willen ervaren, misschien op een ander manier, nu ik dit heb meegemaakt, kan ik me beter relativeren, beter zelfs in een ander persoon, alhoewel ik van te voren al ken, maar dit is nog meer. Waarom heeft het zo invloed op mijn leven wat werk betreft. Dat is logisch, want je werkt er 40 uur per week met die mensen. Vol met passie en vuur, kwaadheid, onzekerheid, zelfverzekerd, alles en nog wat. En uiteraard jezelf, leer je opnieuw kennen. Ik kwam op een pad terecht waar ik alle kanten op kan gaan, welke weg, en hoe het ook was, het was nieuwe ervaringen opdoen. Waar ik zeker geen spijt heb gehad, ik ben dankbaar voor die functie en de mensen die ik afgelopen tijd had leren kennen. En nu (hoe ironisch) ben ik terug gevraagd door me oude werkgever. Jaja... frappant he! Anyway, wat ik 15 jaar geleden had gedacht, is het nu anders. Wat men al die jaren al had gezegd, welke functie het best bij mij passen, is altijd zo geweest. Alleen in die periode was ik er niet klaar voor, je moet toch een bepaalde skills hebben. Anders kan je het niet. Je krijgt namelijk veel te maken met mensen waarmee je samen moet werken. Coaching, begeleiding, ruzies, motiveren, en alles nog wat, en vooral meer uit je zelf te weten halen. Dus bij deze, ik ben erg blij met wat ik nu ben en wens meer uit mezelf te mogen halen, want nogmaals, ieder mens kan altijd beter doen, maar eerst tevreden zijn met wat je hebt en wie je bent en accepteer het feit en jezelf. Dan komt de rest en andere wegen vanzelf naar jou toe. Alleen het proces starten moet je bij jezelf beginnen. Al begin je weer met boeken te lezen die je herhaaldelijk hebt geleden maar toch, is het goed, om te doen. Ik blijf lezen, leren, ervaren, ik vind het leuk!! Men vroeg aan mij waarom vind je deze functie zo leuk, mijn antwoord was mensen, ik vind en hou van mensen. En de rest komt vanzelf. Ik vind het leuk om een teamplayer te zijn, maar ook weer initiatiefrijk en creatiefrijk en zelfstandigheid vind ik erg belangrijk om meer uit een ander te halen, dat is mijn motivatie. En tot nu toe, ben ik erg blij mee. Je hebt ups and downs, maar ik ben happy! Lieve mensen, tot snel weer, dit keer is het echt waar. Hopelijk kan ik gewoon weer mijn eigen routine vinden en blijven doen die ik leuk vind. Mijn ervaringen delen. Liefs puccy