Korte nachten en slapeloosheid...

Sinds kort ben ik aan het mediteren en het heeft mij deze 2 weken door heen gesteund, meer om positievere gedachten te creëren en het helpt echt wel, steeds iedere dag beter. Alleen slaap ik nog steeds niet goed, ik weet niet hoe het komt of wat het is. Ik wil en zou graag langer willen slapen, slapen tot het genoeg opgeladen is, ik word er zo onrustig van en soms gaan er teveel dingen door me hoofd heen, dat ik beetje wazig overkomt. Ergens anders bent met mijn gedachten en soms zie ik mensen naar mij kijken maar ik kijk er doorheen, alsof ze niet bestaan, alsof ik niet echt in deze wereld rondloopt, behalve mijn lichaam met hersens en bloedvaten die door mijn aderen heen stroomt en maar wat doet, alsof het robot.

Door korte nachten en slapeloosheid gedoe kom ik niet echt tot rust toe. Ik kan soms niet helder zijn of denken in dingen die ik graag zou willen. Ik vraag steeds om rust, vrijheid en goede nachtrust. zoals nu ben ik veel te vroeg wakker en officieel moet ik pas om 7 uur opstaan en ik sta al vanaf 5 uur op, ineens als een mafkees die wakker wordt om niets. Ik heb het gevoel alsof ik wel komende 2 weken mijn slaap kan gebruiken. Maar je weet wat ze zeggen, je kunt altijd later slapen, maar nu moet je leven.

Vorige weekend was ik op bezoek met me vriend bij z'n ouders en al z'n broers. 1 van z'n broers vroeg het aan mij 'en?, hoe voel je het? (over me leeftijd) Ik zei, dat het niet anders is dan normaal. Ik voel zoals ik me voel en niet anders. Ik snap niet wat het hem in z'n hoofd gaat. Waarom is het zo boeiend, moet je je 'oud' voelen? Tuurlijk niet, soms vind ik hem zo beperkt en ik snap die gast niet en ik wil het niet eens snappen. Wat er in z'n hoofd gaat, te rommel voor mij, niets voor mij. Je voelt zoals je voelt en niet naar je leeftijd, het is maar een cijfers. Waar maak hij zo druk om iets wat niet eens van belang is. Ze zeggen, dat als je 40 bent, dat het pas DE LEEFTIJD is om van je leven iets te kunnen maken of of iets in ieder geval. Wat ongelofelijk bullshit is. Ik voel me niet zo en ik weet niet wat het inhoudt. Ik heb het alleen het gevoel, dat ik mezelf te kort doe.

Al ruim 20 jaar ben ik op zoek naar iets wat mij vreugde brengt op het werk gebied. Ik wist steeds niet wat ik wilde, maar wel wat ik leuk vind en nu nog steeds, maar het vervult mij niet. Ik ben dankbaar dat ik zo enorm grote klantenbinding heb gemaakt en dat vele graag terug komt voor een goede advies en ik doe gewoon mijn werk, misschien dat het mijn charme is om iedereen te pleasen en ook omdat ik weet wat ze nodig hebben, speel ik daar op in. Maar het geeft mij geen vreugde meer. Ik wil iets doen of het gevoel hebben dat ik iets heb bereikt!

Ik moet blij zijn, dat ik een baan heb met vrijheid, met lekkere dagen en leuke bazin, maar die kan mij niet goed genoeg betalen, dus het is voor mij dubbel. Ik vind het erg leuk en ik hou van mijn werk en mijn werk is inderdaad mijn passie en dat moet ik eerlijk toegeven. Ik heb het idee, dat ik liever op mijn best ben, wanneer ik aan het werk ben, door leuke bezigheden maar als ik nu op mijn werk ben, dan heb ik het gevoel dat ik liever thuis ben. Lekker warm en hele dag niets doen en alleen dingen doen waar ik blije gevoel van krijg. Het is altijd 1 of 'n ander. Irritant.

Gisteren was ik op me best en ik was lekker bezig, door bezigheden geeft het mij verzadigd gevoel, een voldaan gevoel, maar dan is het al weer gauw over en ik verveelde me. Alsof ik verslaafd ben aan bepaalde kick gevoel, de streef om bepaalde doelen te bereiken, de kick om te slagen, de kick om die target te halen (wat we geen target hebben), de kick om het gevoel van slagen te krijgen. Maar die kick is maar voor kortere of paar seconde en dan is het alweer weg. Ik moet iets hebben voor mezelf en volgens mij staat het al voor me neus, maar ik ben zo moe om te zien en te voelen. Zoals nu, moet ik gaan douchen en naar me werk gaan, maar nu begin ik in te kakken en nou moet ik de hele dag op blijven, denk dat ik vanavond wel extra lang kan slapen en hopelijk op tijd.

Dus bij deze sluit ik af, ik weet even niet meer over wat ik nog wil schrijven, er gaan van alles door me hoofd heen en ik mis mijn grote jongen.

Anyway, fijne dag vandaag !

Verwarrend

Ik ben met een boek bezig en het heet 'De voddenkoningin' - echt een aanrader, ik zit nog niet op de helft, want die lees ik graag in de trein. En ik kwam wat teksten tegen, waardoor het mij even verwarrend maakte. 

' Rijk worden vind ik niet interessant. Ik werk keihard en vind het leuk dat ik daarvan kan leven. Mijn werk is mijn passie en dat is een grote luxe. Maar het gaat me niet om het geld. Ook al zou ik vandaag van iemand een miljoen krijgen, ik zou niets anders doen wat ik nu doe. Ja, de mensen die me helpen beter betalen, dat zou het enige zijn. Mijn werk is mijn passie.' 

Ik moest echt 5 keer nalezen tot het me door dringt, maar nog steeds dringt het nog niet tot me door, zelf hierna niet. Ik moet het blijven lezen, wat ze ermee bedoelde, al weet ik diep in mijn hart wat het is, maar ik kan het niet bevatten, want ik wil niet de verkeerde 'boodschap' zenden naar mijn Universe die mij gehoorzaamt naar mijn wensen. Want ik weet nog steeds niet helemaal wat ik wil. Gisteren toen ik aankwam op mijn werk, dacht ik meteen aan 'hoe zou ik de etalage nu kunnen veranderen. Ik kwam aan en mijn creatieve momenten gingen helemaal los. Ik was zelfs blij met mijn resultaat, zo leuk en anders, dat er zelfs mensen gelijk naar binnen stapte om te kijken uit pure nieuwsgierigheid. Ondanks dat het erg stil was gisteren, kon ik wel mijn ding doen. 

Ik beschouw die winkel mijn winkel, ik doe het op deze manier, want anders kan ik het niet naar me zin maken. Ik kan het prima alleen af en ik vind het ook leuk om met mijn collega te werken, al komt ze maar 1 keer in de week, de rest doe ik alles alleen. Verder heb ik geen idee wat hoelang ik daar wil of kan zijn. Ik weet donders goed dat mijn bazin mij probeert zin te maken, ik denk waarschijnlijk ook, dat ze mij af en toe op Lnkdn ziet en ik heb mijn profiel gemaakt op 'beschikbaar', betekent dus dat ik op zoek ben naar wat anders. 

Maar ik las dat stukje dus, het doet me wel wat en nog steeds blijft het in mijn hoofd hangen, waarom, weet ik niet, het zal wel een goeie reden zijn, maar ik wil weten waarom. Moet ik het ook zo denken en met die gedachten rondlopen en dat het eigenlijk ook zo is. Misschien moet ik toegeven dat mijn werk ook mijn passie is, maar helaas niet goed van kan leven, wat zij wel kon, haar eigen bedrijf, haar eigen hardwerkende geld. Je weet wat je inkomsten zijn, maar je weet niet alles van 'behind the backstage' .. Net als mijn bazin natuurlijk, het is haar bedrijf, haar inkomsten, in afgelopen anderhalve jaar de tijd heeft ze best goed bereikt wat ze wilde. Een webshop openen en nog 'n winkel erbij, alles wat half werk was, word afgemaakt door personeel die alles dan goed moet afmaken, het werkt wel, het is net mindtrick, of mindset, ik weet het niet, en ze weet heel goed de personeel uit te pikken of aan te nemen. Laats had ze paar meiden aangenomen, die hoger opgeleid zijn, afgestudeerd en de ene moet nog scriptie inleveren en anders is al klaar met haar studie. Het zijn meiden die van de academie komen, net als haar. 

Ik sprak met haar erover en vond het best goed van haar, dat heel goed wist wat ze aanneemt. het zijn slimme nieuwsgierige meiden, maar voor hoelang zou dat zo blijven. En bij de ene wilt ze meer in de achtergrond houden ivm de webshop en design, alles wat maar goed koopt is, is mooi meegenomen, want als je een ervarende moet aannemen, ben je 2 keer duurder uit. Vandaar dat ze op die manier heeft aangepakt. Maar ik voel me wel beetje gepasseerd, niet dat ik me 'dom' voel maar dat ze daarbij ook goed gebruik maakt van ieder ander. Zij weet donders goed hoe ik ben en/of mijn andere collega's zijn en die zijn allemaal wat minder opgeleid, maar toch wel van de oude stempel afkomen en die al jaren in het verkoopvak zitten. 

Verkopen is een vak met kennis en ervaringen en zeker met levenservaringen, waardoor je makkelijk kan inspelen op klanten en tactiek, maar wel op z'n eerlijkheid. Je wilt goed doen maar dan ook goed doen. Soms kan ik echt als een rasverkoopster voorkomen, maar zo ben ik niet maar ik moet soms wel doen, want ik moet ook harder optreden in bepaalde dingen, anders lopen ze over me heen en dat laat ik niet gebeuren. Vroeger liet ik het wel toe, omdat ik dacht, als je iedereen maar tevreden kan houden, laten ze jou met rust en kan je je eigen ding doen, maar nee hoor, hoe ontevreden ze worden, hoe harder ik moet lopen. Uiteindelijk deed ik het meer voor de buitenwereld en niet voor mezelf en zo heb ik dus 2 keer burnout gehad. En dat niet meer! 

Maar om mijn zin af te maken, het lijkt wel alsof ze liever mensen aantrekt met hoger opgeleide niveau, en daar meer wilt investeren en dat lijkt mij ook logisch, maar zo'n academie niveau wilt niets zeggen, want dan moet er nog veel meer bijkomen. Ze weet heel goed wat ze wilt en daarop kan ze goed inspelen en dat is prima, maar ik wil niet op die manier 'behandeld' worden en ik heb niet het idee, dat ze me echt als een serieuze hardwerkende persoon zie die alles doet met passie. Ze wilt alleen meer geld binnenhalen en op alles wat ze denkt te kunnen, te bezuinigen. Ik wil liever werken voor een baas of bazin die goed weet wat in wat voor persoon ze willen investeren en hoe beter je je personeel kan betalen, hoe harder ze werken en zeker met iemand die grote verantwoordelijkheid gevoel heeft en zich kan verantwoorden naar zichzelf en het komt vanzelf naar buiten. 

De cijfers zijn uiteindelijk de resultaat, maar de manipulatie zit overal in ons, denk ik. Als je iets wilt bereiken moet je soms wel zo zijn, anders red je niet in deze wereld. Ook nog es, heeft ze me nog steeds 'wakker' gemaakt. Als je na zoiets zo lange tijd doet en mee bezig bent en je verdient niet meer dan je wilt, dan doe je toch iets verkeerd. En die zin bleef maar in mijn hoofd hangen, betekent dat ik ook verder moet gaan en mezelf beter gaan ontwikkelen, daar blijven heeft geen zin en ik kan niet toelaten door mij te laten gebruiken, ik moet het andersom doen, ik moet hun 'gebruiken' om hogerop te komen en meer geld te verdienen voor mezelf en dingen blijven doen wat ik leuk vind! 

En dat zou betekenen dat mijn zoektocht verder gaat dan dit! En liever wil ik gewoon wat meer rust in mijn gedachten en niet steeds op zoek gaan, maar ik ben voor mezelf niet tevreden met wat ik heb op dit moment en ik weet donders goed wat ik kan en ik weet dat ik meer geld kan verdienen dan dit. Ik ben meer waard dan ze denken, maar ik weet niet hoe ik mijn zakelijke skills kan ontwikkelen of hoe moet je dit aanpakken. Op zich heb ik 1 en ander al wat bereikt maar het is nog niet genoeg. Ik wil net als 'Koko' van mijn verdiensten kunnen leven. Ik wil maandelijkse uitgave kunnen spenderen zonder eerst 10 keer moeten nadenken en keuzes moeten maken. Ik wil gewoon mijn hartje volgen en dingen doen wat ik wil en laten gaan! 

Het moet toch kunnen? !!! 

Een droom hebben is niet verkeerd. Je moet bepaalde dromen hebben, anders heb je geen doelen in je leven. Een droom geeft je een proces om jezelf op weg te helpen en te verbeteren naar je eigen dingen. Dingen die jij wilt bereiken en ervoor wilt gaan! Dromen kunnen je passie vergroten en je weet wat je wilt en je ontvangt bepaalde 'boodschappen' en je gaat verder op jouw zoektocht! Dus stop nooit met dromen en ga ervoor! 

Keep dreaming!!!! Peace! 

muziek maken is geen werk....

Je weet niet wat je hoorde.. toen iemand zei 'muziek maken is toch geen werk?'... Het klonk zo onwetendheid, zo status-praat, want als jij een bankier bent, is wel werk, maar jij als muzikant en als zanger en zangeres, is dat niet werken? Waar gaan al die rijke mensen of mensen met geld naar toe voor ontspanning en plezier? Concert, optredens, live band, etc... Al die muzikanten werken al vanaf het begin om van onder naar boven te komen met alle macht en middelen en creatie om een mooie noot te laten horen. Hoezo muziek is geen werk? Dat klinkt bijna zo bruut! Natuurlijk mag ieder z'n eigen mening hebben, maar wij als mensen, hebben elkaar nodig in dit leven. Wij als mensen in de diversiteit van beroepsvakken hebben elkaar nodig.

Zonder elkaar kunnen wij niet genieten van onze leven. Zonder mij zie je er niet uit op je werk, zonder mij kan je geen presentatie houden, zonder kan je niet in een spijkerbroek naar de bruiloft gaan, bij wijze van spreken. Wij kunnen niet zonder de vuilnisman, wij kunnen niet zonder de schoonmaker, wij kunnen niet zonder bouwvakker, wij kunnen niet zonder elkaar, ONGEACHT wat voor beroeps het ook is. Maar goed, er zijn paar beroepen die eigenlijk niet echt kunnen maar ook dat zelfs hebben we ze nodig, in bepaalde omstandigheden. Hoe meer vrouwen dingen moet doen om betaald te krijgen voor zo'n werk, vergt veel zelfvertrouwen en lef om te kunnen doen. Al is het de oudste beroep op aarde, door zoiets gaan de mannen of vrouwen in lig naar de plekken waar ze hun lusten kunnen uitoefenen, op z'n zacht gezegd. Ik wil niet goed praten, maar soms kun je niet anders.

Anyway, voordat ik weer afdwaal, wij hebben als mens elkaar nodig. Ik vind dat je elkaar ook moet respecteren en compassie hebben voor 'n ander. Compassie komt steeds terug in deze tijd, de tijd vliegt en raast zo snel voorbij, zonder dat we het door hebben, ben je al weer een jaartje ouder, jaartje verder. Soms moet je echt je telefoon weg doen en meer omhoog kijken en kijk eens om je heen. Door al die nieuwe technologie-blindheid zien wij bijna de realiteit niet meer, terwijl de realiteit juist nu voor je neus staat. De echt tastbare dingen. Het is niet erg om mee te genieten van al deze nieuwe gadget, maar het is ook goed voor je geest om in het menselijke vorm aanwezig te zijn. Gesprekken voeren en niet via de Facebook of Instagram. Mensen spreken mekaar zo weinig, omdat er al digitaal besproken wordt, valt er straks niets meer te zeggen. Je bent niet meer boeiend of nieuwsgierig. Je toont niet echt de interesse want je hebt het zo druk. Alhoewel we tegenwoordig echt druk hebben met onze eigen dingen, minder tijd wilt maken voor een ander, omdat je moe bent of je wilt niets tegen je zin doen.

Ik geloof wel in dat vele dingen met go with the flow moet gaan maar ongedwongen moet je ook aan 'n ander kunnen denken. Al is langskomen heel veel voor 'n ander, dan je denkt. Ik als voorbeeld, ben daar heel slecht in en dat geef ik eerlijk toe. Maar ik denk altijd aan hun, ik zie en volg het ook wel, maar ik denk altijd aan hun. Zo ben ik en ik heb me hele leven al geforceerde dingen moeten doen, waardoor ik me sneller afscherm van mensen om me heen. Al bedoelen ze goed en lief. Zelfs voor mijn eigen verjaardag had ik nergens zin meer in. Maar goed, ... dus in elke beroepsvak moet je elkaar niet afgunst gunnen. Maar elkaar goed gunnen. Goeie mensen trekken ook goeie mensen aan en tegenovergesteld.

Dus als ik bezig ben met werk zoeken moet ik ook de juiste energie hebben om de juiste mensen aan te trekken, anders werkt het ook averechts voor mij. Ik wil groeien in mijn eigen ontwikkeling als styliste, meer dan een verkoopster. Ik wil een styliste of Life zijn. Een stylist die flexibel en meegaand is voor een ander, die op dat moment iets verlangt of vraagt. Een ervarende stylist ziet heus wel van te voren of men daar gebruik wilt maken of juist niet. Maar goed, zoiets wil ik doen en zijn op de juiste plekken en waar ik goed voor betaald krijg en misschien wel zelf mijn eigen aandeel kan gaan verdienen. Ik wil niet alleen een life-coach of moedertje of therapeute spelen, ik hou zowieso van de mode en mensen maar op 'n ander manier.

Dat wil ik!  Punt! Get me there!!!

A dream

Bron: pinterest ofcourse!

Someday one of them is mine! 

Je hebt het en als je begin ben je het kwijt..

HBD TO ME! 

Zo was mijn dag, mijn dag was somber en ik voel me ook somber, nu nog steeds. Me vriend slaapt al, ik heb niet gevierd en had er ook geen behoefte aan, maar op dit leeftijd viert iedereen altijd zo groot, het betekent iets. T begint nu pas bij je leeftijd, dit leeftijd, dat nog steeds niet te laat is om je droom te volgen en te blijven dromen. Als je kan dromen, kun je het ook waarmaken met je talent, creatieve ideeën en je hard werkende passie!

Maar ik raak beetje uit me inspiratie. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Ik ben begonnen met lezen en hopelijk geeft mij dat inspiratie! T liefst wou dat ik wist wat mijn doelen zijn op dit moment. Als je doelgericht te werk gaat, kan je meer genieten van het proces. Maar wat zijn mijn doelen?

Mijn doelen waren altijd op zoek naar een baan, een leuke baan, een betere baan, een leuke en betere betaalde salaris baan met gunstige werkdagen en tijden. Een baan met vol creativiteit met vrijheid en leuke baas/bazin, diegene die in mij wilt investeren. Maar goed, ik heb het idee, dat ik beetje blind ben geworden, door het feite dat ik te veel en nog steeds naar buiten kijk. Al die motivaties en succesvolle foto's en al die andere dingen op instagram. Je laat jezelf zo mee sleuren en je vindt het allemaal prachtig en je gunt ze ook echt van harte en je raakt wel geïnspireerd maar soms misschien te veel dat je niet weet waar je moet beginnen of wat je wilt. WEET IK WEL IN GODSNAAM WEL WAT IK WEL WIL? Vraag jezelf steeds af, wat zijn je doelen en wat wil je bereiken, wat wil je, welke boodschappen wil je overbrengen, wat wil je ermee doen? Wat is belangrijk en wat maakt jou gelukkig?

Al die vragen, kom je met nergens! Dus ik moet ergens mee beginnen, maar waarmee!! Weet je, de laatste week, deze week dus, heb ik met plezier gewerkt, ik heb mijn winkel helemaal top tot teen, van jas tot tas de winkel mooi betovert, etalages, de poppen, nieuwe collecties, tassen, dat ik zelfs mijn collega had verrast op de dag dat ik vrij ben en ik wil ook gewoon dat ze met ontspannende sfeer haar werk kan beginnen, mijn collega mij liet weten, dat ze zo verrast was met binnenkomst mijn winkel zo perfecte uitzag! Misschien was dat wel mijn einddoel geweest, dat ik het netjes wil achterlaten en ik waardeer mijn collega enorm en misschien doe ik het ook beetje voor mezelf en voor haar. Zodat ze weet, hoe dan ook, hoe ik me voel, hoe slecht we betaald krijgen, ik altijd mijn werk goed blijf doen tot de laatste dag.

Dus in feite vind ik het dubieus omdat ik het ook echt leuk vind, maar tegelijkertijd weer niet. Als mijn werkgever meer in mij durft te investeren, daar zou ik enorm blij mee zijn! En enorm waarderen en op mijn manier mijn werk verder kunt uitvoeren! Ik kan niet volledig werken als je wordt beperkt. Ik heb mijn vrijheid nodig in alles wat ik doe en ik wil het goed doen, met passie.

Dus ik ben 'n boek gaan lezen en wat series aan het kijken, die een beetje te maken heeft met mijn werk en hopelijk krijg ik wat meer positieve energie erdoorheen en door te zetten waar ik naar toe wil  gaan, ik wil mezelf niet opgeven, ik wil in Amsterdam wonen, in een mooie grote studio met grote ramen waar veel licht naar binnen schijnt. Ik wil meer geld gaan maken en verdienen en krijgen wat ik wil. Ik zie het al voor me, ik wil dit zo graag! Elke kans dat ik krijg om te groeien, moet ik aannemen met liefde!

Ik doe iets verkeerds

denk ik...

Vandaag is de dag, dat ik eigenlijk blij moet zijn, maar ik ben niet blij. Ik ben niet ongelukkig of gelukkig, ik ben 'geen idee wie ik ben' .. vandaag. Wat is het toch steeds? Wat is er met het zoeken naar jezelf en waarom is die drang zo nodig bij mij, waar ben ik naar op zoek eigenlijk? Gezondheid is het allerbelangrijkste van alles, zonder dat, kun je niets bereiken. Dus daar ben ik wel dankbaar mee, iemand die juist ongezond is of door omstandigheden bijna niets had kunnen doen, hebben meer bereikt dan ik. Weet je hoe het kom? Door passie! Je moet je eigen passie hebben, in alles wat jij doet, doe het met passie. Als het echt jouw passie is, kom je er zeker wel, want dan ga je er helemaal voor en vecht je er ook voor. Door passie laat je je niets tegenhouden en je bent 'angst'-loos bezig, je maakt fouten, je neemt risico, je hebt schijt aan wat andere van je denken en je gaat gewoon door en doen!

Dus alles wat jij doet, doe het met passie, heb ik ooit gehoord van 'n interview van iemand, en het klopt op. Als je ziet hoe andere succesvolle mensen hebben bereikt. Jouw passie moet groter zijn dan jouw angst!

Ik dagdroomde de laatste tijd veel, ik visualiseer ook veel, ik droom van 'n eigen appartement, groot, met grote 'fabriek-ramen' met veel licht, grote studio begane ruimte met grote open keuken en grote eettafel met verschillende stoelen, mooie marmer houtachtige vloeren, warm sfeervol en opgeruimd, de ruimte zo goed ingedeeld om te kunnen dansen met spiegels en ruimte om muziek te spelen, een ontspannende zit ruimte met bloemen op tafels, met ruimte gecreëerd voor om te slapen, met zwevende doorschijnende gordijnen, ouderwetse romantische bed, sommige muren zijn nagemaakt als 'Penny Dreadful ' jurkjes voor inspiratie. I love Penny Dreadful en Vanessa Ives! Net geen gothic maar wel weer mysterieus. En dan het liefst in AMSTERDAM!

Amsterdam is en blijft 'n droom waar ik graag wil gaan wonen! Ik weet niet hoe het zit in de toekomst, maar me vriend heeft niets met Amsterdam, het liefst woont hij in het polder of ergens in het zuid-holland. Maar daar zie je mij absoluut niet gaan. Ik heb daar niets mee. Het lijkt mij echt een economische stad voor de toekomst, maar het is niet mijn ding. Amsterdam heeft iets meer karakter voor mij, iets wat mij het 'thuis-gevoel' geeft. Net als mijn hele leven, heb ik verschillende wijken gewoond en plekken, waar ik me bijna als een zigeuner ga voelen. (misschien ben ik het ook wel )

Ik voel me tot nu toe nergens thuis, ook niet waar ik vandaan kom. Helemaal niet waar ik oorspronkelijk vandaan kom! Maar wat heeft Amsterdam dat weer wel? Zo raar! Zijn het misschien de huizen langs de grachten of is het anonieme sfeer, wat is het? Vele vindt eigenlijk dat Amsterdam een kille stad is, een snelle stad, iedereen heeft altijd haast en zijn onaardig, maar dat verschil per mens, natuurlijk. Ik bekijk het op mijn manier. Ik vind de mensen juist heel eerlijk, aardig en make a point - je weet wat je aan ze hebt. Ze maken geen lange lul verhaal van, ze zijn gewoon direct en klaar. Ga verder. En niet zoals hier, alsof ze doen ze aardig zijn en achteraf gunnen ze je eigenlijk helemaal niet. Vooral hier! Die mensen en die wijven hier komen echt liefde te kort.

Maar goed, waar ik heen wil, is, de vraag, 'ben ik wel goed bezig? Wat doe ik verkeerd? Waar wil ik heen en wat wil ik precies? Ik mag ook niet klagen of beetje wel. Ik heb echt liefde voor mijn werk en ik doe echt mijn ding wat ik leuk vind, maar jammer genoeg kan ik er nog steeds niet economisch sterk groeien. Ik wil ook het gevoel hebben dat ik iets heb bereikt en dat heb ik niet. Vooral voor mijn leeftijd, mijn aandrang om iets van te maken, valt altijd op een rare moment en natuurlijk ben je nooit te laat om te leren, maar ik weet niet waar ik moet zijn of beginnen. Ik wil de juiste energie aantrekken en mezelf beter ontwikkelen en groeien in financiën en mezelf het goede leven gunnen en alles kunnen doen wat mijn hartje verlangt!

Ik wil ervoor werken, hard voor werken, hard werken voor mijn eigen passie. Ik wil mijn passie zien groeien en mijn ontwikkelingen zien aankomen, wetende dat ik goed bezig ben. Maar vandaag, op deze dag, juist vandaag, voel ik het en zie ik het niet. Dus geef me de energie en laat mij doorzetten en wens mijn dromen uit te komen.

Liefs!

Schoonmaken

Schoonmaken is 1 ding en 1 ding betekent 10 dingen tegelijk willen schoonmaken. Als je bij de 1 begint, wil de 2de, 3de, 4de en ga zo maar door, maar dan ergens midden van de week, zie je die troep weer en kan je weer gaan irriteren of je denkt, dat die persoon waarmee je samenwoont, totaal niet respecteert wat jij allemaal doet, om alles en schoon bij te houden, op te ruimen en om 'n stabiele woonsfeer te behouden. Op ten duur raakt het gewoon op en zie je dingen niet meer helder en je hoofd zit al vol met nare en vervelende gedachten, dingen die je niet uitkomt en dat geldt hetzelfde voor je huishouden. En op je vrije dag kun je eigenlijk al die rommel niet meer zien en vermijd je gewoon die troep van je af en voor je weet, moet je de volgende alles in 1 keer doen, 1 dag voor je dat je weer gaat werken. Logisch dat ik altijd moe word! Is dit herkenbaar?

Als je alleen zou wonen, ben jij diegene die troep maakt, maar 1 persoon die troep maakt, ruim je eerder op, want je weet, dat jij het bent. Maar als jij samen woont en diegene vindt het maar vanzelfsprekend dat alles AUTOMATISCH gebeurt en niet ziet wat voor moeite jij doet, ken je net zo goed de muur verven en die persoon ziet het niet eens! Bij wijze van spreken. Hoe ga jij daarmee om. En op n dag, merkte die, 'hey.. die was blijven al paar weken, steeds 1 week staan, normaal ruimt ze na 2 dagen gelijk weer op. Oh en de wc is en ruikt niet zo fris, hoe kan dat nou? Ik dacht, dat ze het smerig vindt. Oh en de was puilt zo op, he, wat raar, normaal zou ze die al meteen wassen. Oh fornuis is vies, goh, wanneer gaan ze dat schoonmaken? ...' 

HALLOOOOO, BEN GEEN SCHOONMAAK TURK! (sorry bij deze, maar je snapt wat ik bedoel)
Op ten duur heb ik er ook geen zin meer in. Ik bedoel, voor mij heeft het geen zin, want het wordt weer troep en het wordt niet gerespecteerd of gewaardeerd. Het wordt toch weer vies. Zo zie ik het op dit moment. En je weet en je wist ook met wat voor soort persoon je mee samen woont, maar KOM OP ZEG, we zijn geen studenten meer, we zijn stabiele volwassene werkende mensen, hallo! Moet ik nog steeds 'moedertje' gaan spelen. Dit soort dingen maken me zo pissig. En als ik boos word, dan maak ik echt het hele huis schoon, maar dan met woede. Met woede zorg ik mijn afleiding en ga ik dingen weggooien zonder na te denken of dingen agressief vloeken of schreeuwen, dat je schijt hebt aan je buren, of je maakt dingen kapot of je gooit keihard al die keukendeuren kapot (dat lukt niet, maar het gevoel...) het gevoel dat je iemand zo graag 'n klap wilt geven en dan zijn je keuken deur de pineut van!

Als ik 'n boksbal zou hebben in huis, zou ik al mijn agressie daarin stoten! Ik ben de laatste tijd enorm gestrest en ik kan me gewoon niet ontspannen. Ik weet het niet, het lijkt eerder dat ik een toevlucht zoek, een afleiding zoekt die mij het BLIJ gevoel geeft en dat ik even mijn eigen ellende kan vergeten, maar al je weer thuis komt, helpt het niet, want dan staat het weer voor je neus. Het liefst ben ik nu vrij en ga ik het hele huis schoon maken en alle troep weggooien. En zodra die persoon thuis, zorg ik ervoor dat die ook netjes gehouden wordt, maar dan wel met agressie. En het heeft het nut, denk je? NOT, je kan niet iemand veranderen, behalve jezelf, dus ik moet bij mezelf beginnen met kalm en assertief dingen optreden en ondernemen. Dus ik ruim mijn eigen zooi op en ik ruim die troep van die persoon dan niet op. Daar mag die tegenaan lopen en wie weet helpt dat. Want ALS IK HET BLIJF SCHOONMAKEN, ziet die het niet eens en WORDT HET WEER VANZELFSPREKEND, AUTOMATISCH .. NIET DUS!

Dus ik ga eens kijken of dat helpt, zo niet, dan moeten er hele duidelijk afspraken gemaakt worden, want met die onstabiele woonruimte maken je rommelige nog gekker en kun je niet ontspannen en zoek je naar afleiding en dat wil je niet! Buitenshuis rust vinden helpt niet, je moet het bij jezelf vinden en herontdekken dat het wel anders kan. Maar dan moet jij zelf die voorbeeld zijn. Dus ik focus op mijn eigen troep en ruim ik die op en probeer ik KONMARIE schoonmaak techniek en eens kijken of dat werkt voor mij. En hopelijk ziet die persoon het ook en dat hij het zelf ook gaan doen, wat ik denk, van niet.. Het zit niet in z'n aard, behalve muziek maken.

Het klinkt zo nu negatief, maar ik ben nu zo boos en voel me zo onrustig dat ik gewoon blij ben dat ik naar me werk kan gaan, want daar is die OPGERUIMD! Dus bij deze sluit ik af en ik wens voor mezelf wat meer rust en mag dromen voor 'n ander huis in een andere stad. Ik voel me niet thuis en ik voel niet thuis in deze stad waar ik nu woon. Misschien ben ik een anti sociale persoon, ik ben gewoon heel erg op mezelf gesteld en mede door al die jaren dat ik mijn verplichtingen dingen moet doen, MOETEN DOEN, heeft mij echt enorm impact gegeven, dat ik alleen doe omdat ik het leuk vindt en niet om iemand anders te pleasen. Alhoewel je wel eens aan iemand anders moet denken, maar toch, ik heb mezelf al halve jeugd en halve 20tige jaren mijn leven vergooid voor jan lul dus thanks but no thanks!

Als ik lekker in me vel voel, dan zul je me zien verschijnen. Maar zolang ik niet eens rust kan vinden in mijn hoofd en geest en mijn vriend die het frustrerende vindt dat ik nog steeds geen auto rijd, is het zijn probleem. Natuurlijk is dat ook mijn eigen probleem, maar ik verwerk het op mijn manier en niet op z'n dwingende manieren. En dat hij nog es mij durft te vergelijken met iemand anders die het wel doet, waarom ik niet doet. Really? Really? Als je zo doet, ga dan lekker met diegene auto rijden en have fun!

Ik ga nu denk ik beter stoppen voordat ik nog meer ergere dingen ga zeggen, maar al die dingen zitten nu in mijn hoofd en ik kan die energie nergens kwijt en ik voel steeds meer woede opkomen, dus ik ga me klaar maken en ga ik naar mijn werk en hopelijk hoef ik ook niet af te reageren op mijn klanten.

*positieve mind positieve mind positieve mind positieve mind*

fijne dag folks!

Hard werken...

Hard werken is niet slecht of zwaar. Hard werken is omdat je het moet, omdat je voor je gezin wilt zorgen, omdat je wilt overleven, omdat jij van je leven iets wilt maken en ontwikkelen naar alle doelen die jij wilt bereiken. Hard werken voor een baas of voor jezelf is heel anders, andere mindset, vind ik dan. Als je hard werkt voor je baas, wordt je goed beloond, maar soms ook niet. Dus je moet ook geluk hebben dat jouw werkgever het ziet. Soms doen ze alsof ze het niet ziet of ze maken misbruik van jouw goedheid. 't Liefst werk je natuurlijk graag voor jezelf, maar soms kost het veel informaties en tijd om 'n eigen bedrijf te runnen, tenzij het echt jouw passie is, moet je ervoor gaan! Maar er zijn ook mensen die het lastig vinden om al die zakelijke aspecten te moeten regelen, zoals belasting, pensioen regeling etc.

Ik voorbeeld, werk liever voor een baas en in mijn vrije tijd een beetje voor mezelf, tenminste, het is mij tot nu toe niet gelukt om buiten dat geld te verdienen. Want ik ben eerlijk gezegd niet zo passief bezig en soms raak ik verdwaald in mijn eigen gedachten en ik acht eigenlijk van mezelf dat ik het wel moet doen! Dus wat gebeurt er dan, ik kan geen beslissing of keuzes maken in wat ik wil.
Alhoewel ik eigenlijk wel stiekem verlang om zelf 'thuis te werken' en liever mijn eigen werk probeert te maken, ik geen 1 lijn kon trekken met mezelf, omdat ik zoveel tegelijk wil. Ik heb soms zoveel ideeën en inspiraties dat ik soms geen kant op kan, waar ik moet beginnen.

Dus zit je vast in je gedachten en weer 'make up your fucking mind' denk je dan. Maar goed, daarom is voor mij een logische keuze om even lang voor een goed baas te willen werken, die jou ook goed beloond in dingen wat jij doet voor hun. Je haalt klanten binnen, je haalt de omzetten naar binnen, je denkt mee met het bedrijf, je wilt ontwikkelen en er meer uithalen, zonder dat er gevraagd wordt, je doet het gewoon, ook omdat je het leuk vind en omdat je graag jezelf wilt ontplooien in dingen die jij nog niet hebt meegemaakt. Je grenzen opzoeken en kijken hoe ver je kan gaan.

Elke aspect heeft z'n grenzen. Als jouw baas het niet toelaat, wat jij wilt doen, dan moet je verder zoeken. Of iets in ieder geval, doen wat jij leuk vindt! En soms heb je die 'materiaal' niet zomaar 1, 2, 3 bij de hand en moet je ergens mee beginnen en bouw je op die manier langzamerhand op. Zoals dit, bloggen/schrijven is voor mij een uitlaat klep en 'n soort dagboek, of mijn medeleven te delen of mijn ervaringen of iets wat ik weet en heb geleerd, vandaar dat ik deze blog ben begonnen, gewoon puur voor mezelf en zie ik het wel waar ik uit kom.

Ik doe dit ook omdat ik mijn verhaal wil leren schrijven. Ik hou van schrijven en ik doe het met liefde, maar ik zie dat ik nogal wat tekort kom aan kennissen over HET SCHRIJVEN. Nederlands schrijven is best moeilijk, de zin opbouw, de lidwoorden, het juiste plek geven. Ik lees heel veel boeken, die mij interesseren en graag meer kennis wilt opbouwen. Maar ik weet niet wat goed of fout is.

Maar goed, soms moet ik over mijn angst heen stappen en ermee leren omgaan, misschien dat andere mijn juist kan helpen met feedback. Maar soms als ik zie wat er commentaar worden gegeven van andere mensen, denk ik soms, is het waard, kan ik het wel aan of heb ik er wat aan? Of moet ik mezelf constant mezelf verdedigen? Dus tot nu toe ben ik er nog niet aan toe om mijzelf 'bloot' te stellen. Misschien ooit!

Maar goed, hard werken voor jezelf is altijd goed, je gunt jezelf en je doet het voor jezelf en vanzelf zie je ook de resultaat. Als het echt jouw ding is, jouw passie, ga ervoor! Laat je verrassen door het leven en geniet van elke proces en wacht niet op de einddoel en dan pas genieten. Elke moment, wegen, afslag kunnen jouw weer een ander impact geven, maar ook om te leren om bij jezelf te blijven.

Dus ik vind het niet erg om hard te werken voor een baas die mij goed beloond en hard werken voor mezelf. Ik vind het heel erg leuk wat ik doe! Dus ik wil ervoor gaan, maar dan op mijn manier en mijn eigen paden en wegen die op dit moment naar me toe komen! Visualiseer je eigen toekomst en zie er mooi plaatje bij!

Ik keek laatst naar Netflix over de Japanse vrouw die chef kok is en zichzelf enorm moet bewijzen wie ze is en geslacht en wat ze kunnen. Het gaf mij echt inspiratie en oogopslag om door te zetten en door te gaan in dingen die jij gelooft en in jezelf blijven geloven. En doorgaan, gewoon doorgaan, nooit opgeven! Volg je hart en liefde en heb geloof in jezelf! Ze heet Niki Nakayama. Echt een aanrader om te kijken als je netflix hebt of misschien via youtube. Anyway, ga ervoor en vergeet jezelf niet! Jij mag er ook zijn!

Met liefde wens ik je hele fijne dag!

Twijfel aan jezelf of twijfel je over

over de keuze die je wilt maken. 'n Ander zou zeggen, 'ga ervoor en stik er in!' En je wilt 'n ander bedrijf met normale verstandhouding, maar probleem is, nu dan, ik mag mijn bazin heel graag, maar haar man niet. Die is zo numbero Zero sukkel!  Even serieus, hele tijd zeur ik dat ik graag weg wilde en bla, bla, bla, nu zie ik eigenlijk een vacature die mij wel aanspreekt, maar de werktijden is iets minder, maar ik neem aan dat je niet de hele openingstijden hoeft te werken en 1 zondag in de maand werken is voor mij geen probleem en het is wel 'n uur rijden, op zich even ver als naar mijn huidige werklocatie.

Ik kan toch 'n poging wagen? Ik heb even hun website bekeken, ziet er professioneel uit en formeel en blank. Ze hebben verschillende afdeling voor vrouwen en mannen. Op zich wel heel leuk en het is 'n grote familiebedrijf en dat loopt blijkbaar nog steeds goed. Maar ik kan niet helemaal goed oordelen, maar ik vraag me eigenlijk af of ik wel echt bij ze passen. Als ik die foto kijk, zie ik niet veel 'warme mensen' en mijn gevoelens knagen ook aan mij, maar waarom? Is dat omdat ik me minderwaardig voel en dat ik Aziatische look heb en de rest is blank. Of zal ik me aangesproken voelen? Ik weet niet, ik weet het gewoon niet. Het is gewoon niet! Weet je, dat is het gewoon, je moet luisteren naar je gevoelens en je intuïtie moet zijn.

Ik denk dat ik gewoon verder moet kijken en niet gehaast iets zoeken, het moet goed voelen en zeker zijn. Mijn intuïtie heeft mij nooit in de steek gelaten, ik luisterde vroeger alleen slecht en daardoor maak ik steeds verkeerde keuzes, maar goed, uiteindelijk ben ik wel ergens goed in beland. Dus ik ga het niet doen! Ik kijk gewoon verder en het moet gewoon iets passend zijn en mocht ik morgen hierover nadenken, dan waag ik gewoon 'n poging. Kan geen kwaad, voor hetzelfde geldt, wijzen ze me al af!

Misschien moet ik 'n lijst maken in wat en waar ik goed in ben, wat mijn echt sterke punten zijn, mijn geborgen talenten naar voren halen en promoten. Ik verbaas me soms hoe ver ik ben gekomen in een korte periode en dat vele klanten van mij, mij in vertrouwen neemt. En graag terug komt voor oprechte advies. Dat is mijn kracht, ik geef ze vertrouwen en benader ze positief, zoals ik zelf ben. Dat is mijn kracht en het is ook iets, omdat ik het oprecht leuk vind. Maar helaas is mijn lieve bazin niet zo gul om goed salaris te betalen.

Ik weet het nu even niet, ik denk dat ik het hierbij laat en zie morgen wel. Als mijn gevoelens en verstand nou eens op 1 rij staan, kan ik misschien wel beter keuze maken. Of gewoon poging wagen!

(einde bericht dinsdag 30 sept)

Nieuw bericht (2 okt)

Ik heb hierboven niet afgesloten, omdat ik dacht, dat ik daarna wel mee door zou gaan, maar uiteindelijk ben ik er niet aan toe gekomen, vandaar even dit bericht afsluiten op vrijdag 2 okt, zo snel gaan die dagen. Maar goed, ik heb uiteindelijk ondanks dat ik me mijn collega had besproken, toch niet te doen, zij zei van wel, gewoon doen, maar ik heb zoiets van, nee, ik moet naar mijn gevoel luisteren, als ik klakkeloos loop te solliciteren, nemen ze me helemaal niet serieus, want ik ben makkelijk te vinden op 'n zakelijke website. Dus bij deze ga ik gewoon verder kijken en morgen ben ik waarschijnlijk hopelijk vrij en dat ik misschien zaterdag of zondag even naar amsterdam ga. Even rondje lopen voor een job en paar van mijn favoriete winkels bezoeken.

Hele fijne dag vandaag en alvast 'n goed weekend!