Een moment

dat je even aan niets denkt, word je een of ander manier ergens naar toe geleid. Ik wil niet te zweverig overkomen, maar als je eenmaal hebt besloten wat jouw state of mind is geworden en je hebt eindelijk besloten wat je wilt gaan doen en eindelijk weet je WEL wat je wilt en wat je niet wilt, laat je het achterwege, want dat bestaat niet.

Soms denk ik dat ik een contact stoornis heb, ik kan soms niet goed contact houden, maar wel virtueel. Het is sneller, makkelijker en zonder je akward moment te voelen. Gelukkig weten mijn vrienden en vriendinnen wel hoe ik ben en wie ik ben en ze accepteren mij zoals ik ben en andersom ook. Ik zal de mensen die in mijn leven nog steeds bestaan nooit zomaar vergeten. Ik zal altijd aan ze denken. Ze komen niet voor niets zomaar in mijn leven. Ik waardeer ze enorm hoe ze zijn en wie ze zijn en dat we iets voor elkaar mogen betekenen, het maakt niet uit wat, zolang je maar oprecht bent en bij jezelf blijft.

Men verandert na mate door omgevingen, werk of relaties. En dat is op zich helemaal niet erg, helemaal in het begin zou je het eng vinden, je gaat te veel analyseren wie en hoe men over jou gaat denken, maar in feite is dat bijna niet zo, het zal je een keer voorkomen, dat men een keer over jou heeft nagedacht, maar dan was waarschijnlijk een moment-opname geweest door een bepaalde onderwerp die in het gesprek was voor gekomen. Eigenlijk zou je niet bezig moeten houden wat mensen over jou denken, al ben je net nieuw of verliefd of je voelt je nog een vreemde in je stad, je moet er niets van aantrekken. Als je zo denkt, dan zul je merken dat je uitstraling heel anders is. Zelfs ik voel me nog steeds niet thuis waar ik woon. De plek waar ik ben, mijn huis, voel ik me erg thuis, ben ook graag thuis, maar de plaats voel ik me niet thuis, het kan aan mezelf liggen of ik ben nog steeds zoekende, maar zolang ik me niet 'thuis' voel in deze stad, zal ik geheid ooit verhuizen naar 'n plek waar ik graag wil zijn. Ik weet eigenlijk al in de diepste van mijn hart waar ik graag wil wonen, maar ik durf niet hardop te zeggen, dus ik laat het even hierbij.

Niet dat je als een arrogant overkomt (hoop van niet hahaha) maar blijf gewoon bij jezelf en doe wat je voelt, waar je bent. Hou je niet bezig op straat waarom men naar je kijken of wat men van je zullen vinden hoe je gekleed bent, ongeacht wat. Mensen kijken nou eenmaal naar mensen. Mensen laten graag ook inspireren door een ander, al laat ze het niet merken, maar als er iets is, wat interesse opwekt, laat ze maar kijken, laat ze maar nieuwsgierig zijn, twijfel niet 1 seconde aan jezelf.

Zoals ik bij me vorige bericht schreef, soort vindt soort of soort zoekt soort op. Ik was afgelopen donderdag naar een soort van optreden geweest van iemand, die graag zichzelf wilt promoten met zijn muziek. Hartstikke leuk, ik hou wel om mezelf te laten inspireren en/of mijn interesse kan opwekken, ieders z'n ding.
Het was op zich heel relax, echt een underground chill relax sfeer, waar ik 15 jaar geleden ook zo was geweest hahaha..(no I'm not getting old?!) Street ouwe hiphop style met jazzy tussendoor met Pharrel Justin Timberlake Maxwel, jeweetWEL!  Op zich heel chill, ik had wel zin om te bouncen maar ja, ik ken niemand daar, ik was met me vriend, we kwamen voor die gast om te kijken en hij waardeerde het wel dat we kwamen kijken. 10 jaar jonger dan wij maar ach, leeftijd doet er niet toe, he! Tegenwoordig niet meer, maar goed, 15 jaar geleden zou ik me wel daarin 'thuis' voelen, ik was ook One of them, ik was danseres, deed me ding, deed me netwerk, deed weet ik wel wat een muzikanten en dansers onder elkaar doen.

Niet dat ik me way to good voelde, nee, het is voor mij klaar. Ik vroeg aan me vriend, pas ik daar bij? Hij zei, 10 jaar geleden misschien wel, maar nu niet, anders. Ik zou me wel kunnen aanpassen. Maar ik heb genoeg in mijn leven aangepast en dat doe ik niet meer. Maar dan ga ik me afvragen, waar pas ik dan wel bij? Voel ik me noodzakelijk om ergens bij 'de wereld' te passen, vriendenkring groep - a - la - popi - thing? Nee, eigenlijk niet. Ik ga ook wel eens naar een ander soort groep, en dat is zegt maar mensen die way 30 jaar ouder zijn dan mijn vriend en ik, maar dan nog kan ik me daarin wel inspelen, maar dan nog voelde ik me niet op mezelf, tenminste, ik voelde me niet nodig om erbij te horen. Het zijn lieve aardige well done mensen die al 'n hoop hebben mee gemaakt en ja ze vinden het heerlijk om ook met jongere mensen om te kunnen gaan. Niets mis mee, ik kan gesprekken voeren als ik wilde, maar ik ga niets forceren, ik ga me niet in die kringen mengen waar ik niets mee heb of ik heb niet echt een klik en ik ga ook niet extra me best doen. Men moeten mij maar accepteren zoals ik ben maar andersom doe ik dat ook.

Op de terugweg richting huis, vroeg ik aan me vriend: ik ben  een f***king een loner! haahahhahah... really?
Ik vind het helemaal niet erg om nergens 'thuis' te horen. Ik vind het veel belangrijk dat ik weet waar ik mijn thuis voel en dat ben ik zelf. Waar ik ook ben, ik heb mezelf, ik vermaak mezelf, ik kom er wel, als er mensen zijn die naar mij toe komen, is ook gezellig, is mijn interesse gewekt door hun inspiratie, dan kom ik, ik ga gewoon niets forceren. Ik doe alleen echt met oprecht dingen als ik het leuk vind.

Als je 9 jaar lang een geforceerde relatie heb geleefd, heb ik het idee dat ik 9 jaar lang heb geslapen. En dat was mijn grootste les! En daarom weet ik nu wel wat mijn state of mind is, maak een keuze, en doe alleen dingen die je echt leuk vindt, zeg je wens hardop iedere dag naar de Universum en je wensen zullen gehoord worden.

Waarom ik hierover begin, als het allemaal echt doorgaat, met alles en al (dan pas zal ik toejuichen) lijkt het voor mij ook echt eng. Ik denk ook soms, tja, wat zullen ze van me vinden? In mijn vorige werkverleden vonden ze me echt raar, maar nader ze me beter kenden, vinden ze me een toffe wijf! Maf, maar tof! hahahaaha... In het begin ben ik altijd stil, ik kijk altijde eerst om me heen, ik wil eerst de sfeer proeven en ik wil eerst die mensen goed leren kennen, natuurlijk kan je niet meteen goed onderschatten maar als je al een hoop hebt meegemaakt, weet je ongeveer wel wat je mensenkennis zijn. En daar maak ik gebruik van, ik observeer en soms laat ik me gewoon verrassen. Maar eerlijk gezegd denk ik eigenlijk zo 'HET IS MAAR WERK'.. daarna zie ik het wel. Als ik het echt leuk vind, ga ik er ook voor. En wie weet wat er nog meer komt, iets moois en really really iets wat ik echt leuk vind.

Zoals ik al zei, ik ben een loner maar ik kan ook goed samen met mensen zijn, maar niet te lang. Ik ben zeer op mezelf gesteld, ik wil me niet verplicht voelen. Werk is al een plicht, Mijn relatie heeft verplichtingen (heel normaal) mijn kind ook. En natuurlijk mezelf!

Dus waar jij ook gaat, wees alsjeblieft jezelf. Het hangt natuurlijk vanaf waar jij je denkt te thuis te voelen. Als jij in de bankwereld op je gemak voelt, vooral doen, het is zoals jij bent. Dat je daarin makkelijk mee kan omgaan. Ben je een artistieke, creatieveling, muzikanten, zangeres, sporter, chauffeur, kassa-medewerkster of wat dan ook, ik wil gewoon dat je lekker in je vel voelt en blij bent met wie jij bent. Je bent zoals je bent.

Het is zaterdagmiddag, zonde om binnen te zitten, de zon schijnt super heerlijk, dit weekend wordt het zeer warm voorgesteld, dus smeer je goed in en geniet van je weekend!

Fijne dag! Ik doe me best!

Liefs!

My-today-quotes

Soms heb je gewoon je mood quotes nodig om je negatieve mind / gedachten te breken. Vandaar mijn nieuwe good mood quotes en hopelijk hebben jullie er ook wat aan.

Dit is zo waar!! 

Dat helpt mij inderdaad goed op die manier te denken en te doen en niet meer achteruit kijken maar vooruit blijven en richt je meer in het heden zoals NU!

Best spannend, komende periode. Ik zie wel hoe t loopt maar t blijft toch beetje spannend en eng tegelijk. Ik hoop natuurlijk op de allerbeste tijden die nog moeten komen. T is goed om je grenzen te verleggen en haal meer uit jezelf. Misschien valt t reuze mee en komt t goed. I REALLY HOPE SO!

Met die 3 woordjes loop ik al paar dagen in me gedachten. Tijd om los te laten en tijd om jezelf vrij te voelen van angsten. T is NU klaar! TIME TO MOVE ON!

Het is zoals het is. Dat is de gedachten de state of mind denken en accepteer het maar. Heb vrede met jezelf. Weet je, morgen is weer n nieuwe dag. Loopt t vandaag niet zoals je wilt, maakt niet uit. Loopt t wel goed, wees dan dankbaar en komt goed!

Vanochtend werd ik met intens gevoel wakker van dankbaarheid. 

Meer wou ik niet. 

Ik was mezelf ik ben mezelf en niet meer...

Liefs!

Typische momenten

wat je niet verwacht! Altijd.... maar ik wil eigenlijk nog niets concreet zeggen wat, want het is nog niet helemaal rond. Ik had mijn kleine twijfels (alweer) of ik er zelf klaar voor ben, maar zoals ik al toen schreef, dat je soms ervoor moet gaan en uit je comfort zone moet stappen en je grenzen gaan verleggen en niet bang zijn dat je denkt dat je je geborgenheid gaat verliezen. Misschien heb ik een soort van verlatingsangst, maar ook weer niet. Ik vind het juist leuk om lekker bezig te zijn en dingen te doen, maar als je aanbieding krijgt, dat je bijna niet meer kan weigeren, is het soms lastig of je het moeite waard vindt om te doen, mede omdat het misschien best ver is om te reizen met de trein en ook omdat je weer vanaf het begin opnieuw moet gaan leren hoe je het moet gaan presenteren.

Maar elke bedrijf werkt natuurlijk anders. Wat ik afgelopen 5 jaar heb gedaan, is bijna niets te vergelijken met deze nieuwe werkervaringen. Ik zal zeker genoeg fouten maken en het is best spannend, maar ik blijf twijfelen. Misschien moet ik echt gewoon ervaren dat ik gewoon die kans moet grijpen en ervoor gaan en het is niet zo heavy functie dat je meteen in de diepte wordt gegooid maar aangezien mijn werkervaringen wordt er toch bepaalde verwachtingen verwacht.

En wat gebeurt er, als je ineens hebt besloten, toch wel te doen? Dan krijg je ineens een mail van een ander of ik die spoedig wil bellen. Ook dat twijfel ik zelf. Ten eerst had ik mijn informatie plus de intake formulier al verstuurd, zo snel mogelijk en het is nu een week later en nu pas heeft ze gereageerd. Hoe zou ik moeten reageren? Omdat ik zelf nog beetje twijfel bij die ene, dacht ik misschien kan ik nog een kans maken op iets anders, iets beters? Maar ben ik dan niet te gierig bezig? En al die moeite dat die persoon mij zo graag wilt hebben voor haar bedrijf, ja, dan is het bijna niet te weigeren, het heeft me 3 weken lang met moeite gekost om toch door te komen. Maar alsnog blijf ik aan mezelf twijfelen.

Maar bij die andere is een echt leidinggevende functie die dichtbij huis te doen is, maar als je kijkt naar functie als leidinggevende komt er natuurlijk meer bij kijken. Misschien verdien ik ietsje meer maar dan wordt er wel veel meer van mij verwacht. En ja ik heb 4 weken geleden op die functie gereageerd, maar tot vandaag ontvang ik die mail. Maar wat zou jij doen?

Ik ben ruim 6 maanden werkzoekende en bij elke kans moet je grijpen, hoe dan ook. Ik bedoel, bedrijven doen dat namelijk ook, die kiest natuurlijk de eerste de beste uit en ja klaar is kees! Maar wat zou jij doen met mijn situatie? Bij die ene waarvan ik zeker weet dat het goed gaat komen, moet ik ervoor over hebben om te gaan reizen maar ik weet wel dat er meer is in dat bedrijf, ik kan zeker doorgroeien. En die andere had mij misschien eerder moeten benaderen met beantwoorden en sneller met de aanbieding komen, waarvan ik eventueel kan overwegen. Maar ik weet natuurlijk niet wat voor bedrijf dat is, dat is beetje nadelig met de diverse recruitment.

Maar goed, zoals ik het nu bekijk, heb ik denk ik meer voordelen aan bij de eerste keuze, het kan in de korte periode anders lopen en ja ik moet gewoon ervoor gaan. Volgende week is het pas concreet en daarom kan ik nu nog niet enthousiasme over zijn, al had ik moeten wachten met het afzeggen bij uwv maar ik weet zeker dat de deal gewoon door gaat, want als het doorgaat, ga ik weer samen werken met mijn ex boss.

Maar goed, zo zie je maar weer, als je eenmaal bepaalde dingen los laat en niet te veel mee bezig houdt, komt het juist naar je toe. Dus als ik naar me gevoel moet luisteren en mijn verstand die eens een keer samen in 1 zijn en een keer gelijkmatig hetzelfde gevoel geven, moet ik ervoor gaan. Want ik weet dat ik bij haar zoveel kan leren en zoveel meer kan bereiken. En bij die ene is het afwachten wat voor bedrijf het gaat worden en misschien moet ik nog wel meer inleveren dan ik denk.

Gek he, hoe dingen lopen. Maar wat ik toen vroeg aan het Universum, heb ik gekregen wat ik wil, al is het nog maar 90% zeker, die 10% is volgende week. Wat moet je nog meer hebben? Ik ga ervoor en ik kijk wel hoe het loopt, ik heb nu tenminste iets en zij wilt graag met mij samen werken, niets is fijner om te weten dat iemand heel goed weet wat jouw capaciteiten zijn. En met die capaciteiten wilt ze meer gaan bereiken voor het bedrijf. En daarna bouw je het op. Misschien ontdek ik nog meer van mijn verborgen talenten die ik nog niet weet.

En dat is weer typisch weegschaal! Soms is het niet fijn om een weegschaal te zijn, die overweegt met alles. ja / nee, zwart / wit, misschien wel /misschien niet..

Maar goed, de zon schijnt, ik merk nu dat ik hoe langer ik hierover schrijf hoe zekerder ik me voel om toch voor die ene te gaan. Het voelt goed. Ik moet stoppen met moeilijk doen en je moet eenmaal extra moeite doen om toch dingen te willen bereiken en ik denk dat ik me toch wel thuis ga voelen waar ik kom te werken. Werken voor een baas die je zeker veel stimuleert, motiveert en gewaardeerd wordt en je kan jezelf gewoon zijn! Met mijn lange zwarte haren, tattoo's, me piercing, me uiterlijk, ik hoef me totaal niet aan te passen. Ik denk ook, mocht ik het leuker gaan vinden, dan kost het reizen me minder moeite.

Ik hou jullie op de hoogte...volgende week is het finale!

Liefs!

btw hele weekend schijnt de zon, ik ga er VOLOP van genieten!!! Fijn weekend!

Good mood updates!

Draw My Life - Michelle Phan

Wie kent haar niet? Zij was mijn eerste inspiratie vrouwtje die bepaalde inzicht heeft op het leven. Draw my life vind ik inspirerend om naar te kijken, niet zozeer vanwege haar story maar wetend dat ik niet de enige ben die issue heeft met zichzelf. Mede door obstakels en pijnlijke ervaringen heeft het je leven wel beter gemaakt. Je kiest de andere weg, ander kant dat je anders wilt zijn, die vorige persoonlijkheden die je niet meer wilt hebben of mee maken. Je leert van je misverstanden en lessen en alles wat je in het leven hebt geleerd, neem je weer mee.

De reden is altijd de vraag waarom moet ik dit mee maken? Dat is echt een raadsel. Ik denk dat je op het gegeven moment wel zelf achter komt, waarom. Dan heb je een soort van O-momenten. En je kan ook beter relativeren in een ander. Sommige dingen kom je hetzelfde tegen in je leven, waar dan ook, jong of oud, ieder zou ongeveer hetzelfde meemaken. Maar soms is moeilijk om voor jezelf te relativeren in een moeilijk periode. Het enige wat je moet doen aan jezelf. is ophouden met negatieve energie opwekken.

Stop met denken dat je niet de moeite waard bent om voor te leven. Stop met denken dat mensen niet van je houden zoals je bent, stop met denken dat je het niet kan. Stop daarmee. Wat jij denkt, verstuur jij die energie ook naar het Universum. Het Universum ontvangt jouw signalen van negativiteit. Het is net Boemerang. Het kaatst weer precies terug! Je kiest er NU voor dat je positief wilt sturen en veel liefde naar wie of wat dan ook. Dan ontvangt je het ook terug. Verwacht niets op dezelfde wegen terug maar laat je verrassen. Hoe het terug komt, hangt van de Universum af. Dat is het leuke ervan! Het leven zit vol met verrassing maar alsnog bepaal jij wat je ermee wilt doen! Alsnog bepaal jij welke kant op jij wilt gaan en welke keuze jij neemt. Bij elke nieuwe wegen, creëer je een gedachte, denk dan positief. Denk alleen wat jij denkt dat goed is voor jezelf en ga alsjeblieft niet te veel analyseren wat anderen denken.

Af en toe is het goed om je laten verrassen in het leven. Het is goed om bepaalde gedachten en goeie energie los te laten en ga er vertrouwend ervan uit dat het goed komt. Heb vertrouwen in jezelf, behoud je karma clean, wees aardig, lief voor jezelf en vecht voor jezelf, sta op voor jezelf. Weet je wat zelf leuk vindt, een ander kan je inspireren en motiveren maar laat je niet gek maken door bepaalde maatschappij en andere materiële dingen. Materiële dingen dingen zijn vervangbaar, het gaat erom dat je dankbaar en tevreden bent. En vooral gezond en gelukkig bent en de rest volgt vanzelf.

Vandaar dat ik af en toe 'draw my life' kijk, gewoon op een moment waar ik beetje in de war ben en ik heb behoefte aan een motiverende muziek of youtubers te kijken of film die mij aanmoedigen, het maakt niet uit of tekenen of muziek maken of koken, wat jij maar wilt. Draw my life laat mij zien dat ook andere mensen hebben het moeilijke tijden gehad en ook zij kunnen het. Als zij het kunnen, kan jij het ook! Verlies jezelf niet in een spiraal waar je niet uit komt. Natuurlijk is het goed om gewoon lekker verdrietig te kunnen zijn. Maar blijft niet te lang hangen, ook jij moet weer opstaan en verder gaan en kies voor iets anders. Iets wat jou aan het lachen maakt. Niets is zeker in het leven maar laat je niet bang maken door je angsten en illusies. Blijf bij jezelf en ga ervoor! Ook jij betekent heel veel voor mensen! Wat dan ook mag zijn.

Ik hoop je hiermee je dag iets beter op te vrolijken. Al voel je het misschien niet zo, maar als je Nu eenmaal kiest om leuke dingen te gaan doen en vermijd even de negativiteit en kies voor positiviteit, al ga je nu tekenfilm kijken of ook naar 'Draw my life' kijken. Die van Mascha de Beautygloss is ook erg leuk. Of van iemand anders. Maar goed, maak er wat van vandaag, wat morgen is, moet nog komen, het gaat erom dat je hier nu bent en alsnog je glimlach naar voren laten komen, het maakt niet uit.

Wees lief, wees aardig en wees blij, voor jezelf. Maak je niet druk om wat andere mensen van je vinden, laat hun zelf maar verrassen. Het gaat nu om jou.

Geniet van je dag, geniet van jezelf. Het komt goed!

One of my favo

Liefs!

Ondanks het mooie weer

zou je eigenlijk vandaag iets productief moeten gedragen. Maar dat hoeft niet altijd. Ik als werkzoekende is soms lastig om je dagen 'vol' te plannen of te vullen. Ene dag of week heb ik het druk met afspraken en andere weken of dagen heb ik het zeer rustig. Het wisselt echt per week. Ik ben nu ruim half jaar werkzoekende en ik heb al redelijk wat gesprekken gehad.

Maar na die laatste gesprek heb ik afgelopen paar dagen lopen te analyseren over mezelf. Wie ik echt ben en wie ik echt voor doe, ben ik dit wel tijdens me gesprek of speel ik eigenlijk iemand voor of ga ik een geforceerde gesprekken voeren, als je volop vragen krijgt binnen no time, waar je geen antwoorden op kunt bedenken? Al weet ik dat het beste is om jezelf te blijven. Representatief uitzien en natuurlijk mag je best goed voorbereiden op aantal 'attack' vragen. Maar soms kom je er niet uit en dan merk je wel achteraf hoe het wel mee viel of best tegen viel.

Ik ga gewoon twijfelen aan mezelf (daar heb je het weer) of ik mezelf wel goed vind als storemanager of als leidinggevende functie? Kan ik het handelen? Ja of nee? Ik zeg tegen mezelf ja, want je hebt die werkervaring, alleen communicatief is wat minder. Hoe ga je het overbrengen. Ik ben niet altijd gemakkelijk om in woorden te brengen. Soms moet je eerst even relativeren of je wel duidelijk bent naar een ander. Begrijpen ze het wel? Ben ik duidelijk geweest? Of praat ik nu in een andere taal. Men zegt ook vaak tegen mij, wat in mijn hoofd afspeelt, ben ik al 10 stappen verder, maar je moet het in NU zijn en realiseren naar andere toe. En op die manier speel je een duidelijke factor in de communicatie.

Misschien wil ik helemaal niet de baas zijn of baas spelen, waarom? Ik zou niet willen. Of ik kan het wel maar dan stoor ik me weer aan waarom ze zelf niet kunnen nadenken. Oh even, dacht je...al die mensen die onder mij moeten werken, die moeten het zelf ook nog leren zelf na te denken. In de winkel staan is niet alleen maar lachen en mode show spelen, het is hard werken! Keihard werken. Iedereen die nooit in de winkel heeft gestaan, onderschat het heel vaak verkeerd! Dan zeggen ze, had je maar moeten studeren! En wat dan nog?! Als jij het leuk vindt om in de winkel te werken en je krijgt heel veel energie van, moet je ervoor gaan. Maar ook in de winkel moet je zelf nadenken. Sommige bedrijven staan er voor open en sommige niet.

Maar dan vraag ik mezelf af, wat vind ik nou eigenlijk leuk om in de winkel staan? Eigenlijk? Eerlijk...

Nou eigenlijk vind ik veel leuker om mensen te helpen. Man, dames, kinderen, jonge meiden of jongens, maakt niet uit. Ik vind het leuker om ze meer positieve energie boots mee te geven. Vele jonge meiden weten natuurlijk niet altijd wat ze willen. Ze volgen de trend vanuit de fashion bloggers of tijdschriften of reclame, tv series, noem maar op. Ik vind het altijd leuk om iets mee te geven, iets waar ze anders naar zichzelf mag kijken, ipv altijd maar naar andere te kijken. Juist die jongere mensen zijn gevoeliger en neemt alles snel negatieve dingen aan en onderschat zichzelf ook vaak verkeerd. Maar om ook voorbeeld te geven, ik geef ook graag advies aan vrouwen.

Vrouwen die eenmaal alles hebben wat ze hebben wilt maar nog steeds niet gelukkig zijn met zichzelf en nog steeds niet weet hoe ze aan moeten kleden? Vrouwen die geld hebben, zijn niet altijd goed gekleed, die volgen ook de trend mee via etalages tijdschriften reclames of van hun vriendinnen of ze kijken stiekem ook naar Fashionista wat eigenlijk voor jongere meiden zijn bedoeld. Ook die vrouwen die al 4 kinderen of minder hebben gebaard, wil ik graag helpen. Sterke punten naar voren halen en minder punten camoufleren.

Niet iedereen heeft een luxe om zomaar even goed geholpen te worden door een pro Styliste. Tegenwoordig willen ze ook niet meer geholpen worden, bang dat ze aangesmeerd zijn en ze moeten toch op hun centjes letten en niet meer miskoopjes doen. Kan ik me goed voorstellen. Maar daarom sta ik graag in een winkel, voor een merk of toegankelijke zaken waar ik echt achter sta. Ik leef me helemaal uit als een Styliste. Ik maak graag praatjes met mensen, geeft ze graag een goed gevoel mee naar huis, en dat is denk ik het allerleukste van het vak om in de winkel te staan.

Tegenwoordig is het bijna niet meer mogelijk hoe je geholpen wilt worden. Het hangt eigenlijk van het sfeer af. Hoe komen ze naar binnen? Voelen ze zich wel op hun gemak? Voelen ze niet gedwongen? Of bekeken, als je met z'n 4en naar buiten loopt te staren, komt er helemaal niemand meer naar binnen. Dus het hangt er vanaf. Ik heb zoveel geleerd van mijn vorige werkgevers en ik heb nergens spijt van waar ik heb gewerkt, alles is mooi meegenomen.

Ik mis het werk wel. Niet zozeer om centjes te verdienen, dat doen we allemaal graag, maar ook puur voor je ontwikkeling, sociale contacten, kennis opbouwen en jezelf uitdagen. Dat mis ik. Maar goed, op ten duur begin je wel te wennen aan je thuisfront, je kan zelf bepalen wat je en hoe je dag wilt uit besteden, al heb je het even niet breed, maar je wordt wel wat creatiever met inkoopjes doen en bedragen te minderen in dingen, en alleen echt kopen wat je nodig hebt en dat is vrijwel al moeilijk voor mij, maar ik doe me best!

Ik ben nu ook veel meer bewuster geworden in het leven die ik NU heb en ik waardeer meer dingen die ik al heb, maar toen die tijd nog niet echt heb genoten en dat doe ik dus nu wel. Voor je het weet, moet ik al weer aan de slag! En dan ga ik het weer missen, dus ik geniet echt wel van mijn vrije tijd! Mijn vrije momenten. Als het mooi weer is, is het nog leuker, al zit ik binnen, ik kan al genieten van de zon in mijn huiskamer.

Om als slot mee te geven, voor mij hoeft het niet perse storemanager te zijn, als het mag, dan is het mooi meegenomen, het is maar werk, natuurlijk moet het wel iets zijn wat je leuk vindt om te doen, maar het hoeft voor mij niet perse dat. Ik kan ook genieten en waarderen van andere dingen en wie weet haal ik er juist meer uit. En dat geldt ook voor jou. Dus we spreken af, dat we niet meer aan ons zelf gaan twijfelen. WE zijn zoals we zijn, jij bent jij, ik ben ik. Klaar.

Ambitie heb ik nog steeds, maar ik ga niets forceren, Ik ben al over de 30 dus mijn inzicht en kijk naar mijn leven is afgelopen dit jaar veranderd. Dus eigenlijk heb ik niets te klagen. En ik ben zo blij met dit blog!

Het komt goed! Wat er ook gebeurt!

Liefs! Ik doe me best!

En hier is numbero

two! Twijfels! What else?

Voordat ik mijn gedachten weer loslaat, wil ik eerst deze plaatjes met jullie delen. Soms zijn die quotes zeer gepast op bepaalde momenten, soms heb je die woorden gewoon nodig om te lezen en in je NU te gebruiken en te denken en niet afdwalen naar de negatieve gedachten. Lees het voor jezelf, al voel je er niets voor op dit moment maar misschien wel over paar weken.

Geeft de tijd, tijd kent geen tijd, wij, mensen maken er 'n tijd van, van tijd twijfelen we over onze doen, onze daden, onze gedachten, tijd brengt ons ergens naar toe waar we willen zijn maar de tijd kent geen tijd, die tijd maak jij dat zelf.

Tijd zegt niet dat je om 12 uur moet gaan slapen, dat zegt jij. Tijd zegt niet dat je morgen vroeg op moet, dat zegt jij. Als jij niet aan de tijd verbonden wilt raken, handel het dan anders. Door te beseffen wat je NU aan het doen bent. Dat je beseft dat je even geniet, of langer zelfs. Besef je wel dat jij zonder moeite je adem kan halen? Besef je wel dat je gewoon een dak boven je hoofd hebt? Dat je gewoon kan eten? Dat je gewoon lekker in je bed kan slapen, dat je morgen weer naar je werk kan? Besef je wel wat je hebt, op dit moment, al die momenten, al die behoeften? Al die 'TIJD' dat je daaraan aandacht had besteden? Besef je dat wel??

Wees wakker, kijk even om je heen. En voel dat je leeft!

Dit kwam ik even tussendoor tegen. I still like Frozen!!! 'Let it go - Let it go...'

Daar zitten we allemaal een beetje mee, je zelfvertrouwen. Ene moment heb je het en ander moment ben j het kwijt, maar eigenlijk zit het altijd in jou, alleen op bepaalde situatie en momenten waar je geen controle over hebt en geen zekerheid hebt, dan denk je dat het niet hebt, maar het is er wel. Als je in je diepste naar jezelf kan luisteren vanuit je hart en daarna je verstand, dan weet je het. Het enige wat je moet doen op dat moment: BLIJF BIJ JEZELF, ongeacht wat er ook gebeurt, jezelf omschakelen in een ander persoon die men van je verwacht zou misschien kunnen helpen maar het gaat je meer moeite kosten om zo te houden, dus blijf gewoon jezelf, tegenwoordig ziet men dat er door heen. Dus wees niet bang om jezelf te zijn en stop met denken wat andere mensen denken, het gaat om jou, wat jij denkt is net zo belangrijk! 

Mocht je ergens in de omgeving terecht komen, waarvan jij denkt 'wat doe ik hier?' Zie het als een avontuur, jij bepaalt je eigen stemming, je bepaalt je eigen sfeer, je hoeft je niet altijd aan te passen aan je omgeving, de omgeving mogen ook een keer aan jou aanpassen, zolang jij maar jezelf blijft, spontaan kan lachen en heus wel weet je hoe je gesprekken kan aangaan, schouder naar achter, geen timide houding, niet te arrogant doen of te spelen met je ego, wees gewoon jezelf, het komt vanzelf wel. Een glimlach is al voldoende, de rest volgt vanzelf. Have fun! 

Als dat miertje het kan, kan jij het ook! Denk niet in het klein maar in het groot geheel. Al die processen die je moet doorstaan, heeft altijd een goede reden. Ooit kom je erachter wat de reden is. Iets kleins beginnen kan groot eindigen. Dus geniet van je proces, want de einddoel is er al. En leef in je eigen proces, leer van je ervaringen, deel je kennis en gun een ander. Laat je niet gek maken door bepaalde ego's, want dat ben jij niet! Ego's kan je carrière misschien wel een boots geven, maar als je keihard op je bek valt, dan vangt de ego je niet op, maar wat dan wel? Jij! Hou altijd bezig met je JIJ. Laat je ego niet altijd je JIJ gek maken, dat je faalt, dat het eigen schuld is, of wat dan ook. You don't need EGO'S! 

Het naam zegt het al, wees gewoon jezelf, doe wat je leuk vindt, doe iets waar jij voldoening van krijgt, gebruik dingen waar jij gelukkig van wordt, ga niet haten of verwijten maar laat het los, het is verleden tijd en je bent nu hier, je bent hier aanwezig, ook jij bent het waard, zelfvertrouwen houdt in, DURF JEZELF TE ZIJN, ook jouw mening doet er iets toe, jouw gedachten doet er iets toe, jouw kennis doet er iets toe, sta open voor nieuwe dingen, relativeer je in een ander en doe alleen wat jij kan doen en wat je hebt, kan je geven, wat je niet hebt, kan je niet geven maar een luister oor, je open armen, je glimlach, je lekkere kookkunst kan al heel wat mensen gelukkig maken, al is het muziek maken, tekenen, schilderen, oppassen, noem maar op. Ga niets forceren, doe alleen omdat je het leuk vindt, niets moet, alles mag! 

Wees trots op jezelf! Je mag er wezen! 

De reden waarom ik hierover begin, ik wil namelijk graag dit blog kenbaar gaan maken, ik had er eerst niet willen doen, omdat ik graag met een heel nieuw blog wil beginnen, maar ik kon maar geen inspiratie vinden, hoe ik ermee kan beginnen, vandaar, dat ik toch heb besloten en ook door mede van mijn lezeres die mij aanmoedigt om toch te doen, ook ik ben bang voor de reacties van mensen, misschien vinden ze het helemaal niets, misschien schrijf ik wel bizarre woorden, of het is saai, maar als ik hierboven allemaal zelf heb geschreven, betekent dus ook dat ik dit moet door zetten. 

Al bereik ik er voorlopig nog niet veel mee, maar ik doe dit voor mezelf en ik wil het graag delen, ik hou van om iets van elkaar te mogen leren, er is zoveel om te leren, zoveel om te delen, kennis, ervaringen, je weet maar nooit, al is het alleen maar de teksten of de woorden, of paar onzinnige ideeën, of vooral wat ik heel belangrijk vind, om te steunen, een ander te steunen. Ik haat pesterijen op het internet, vooral voor de verschillende mooie Beautybloggers, mede door hun ben ik meer gaan schrijven en ik leer zoveel van hun, dus bij deze...ik waag een poging! 

Geniet van je dag en hopelijk kan ik iets voor je betekenen en andersom ook! 

Liefs! 

Wat doe je bij

twijfels? Ik zeg vaak tegen mezelf en tegen ieder ander, als je twijfelt, niet doen. Maar is dat te makkelijk om te zeggen of is het eigenlijk het beste wat je kunt doen? Want het hangt ervan af waarom je twijfelt. Ben je nog niet klaar voor om uit je 'comfort-zone' uit te stappen, of ben je bang voor de uitdaging dat je misschien denkt niet te kunnen handelen? Of je hebt gewoon niet genoeg geld om rond te komen deze maand of je weet dat je niet lekker in je vel zit en dat je toch liever thuis blijft? Of je twijfelt dat de kruiden misschien niet met elkaar matchen tijdens het koken, of je twijfelt over die broek, schoenen, tas of die wel bij je past? Het kan van alles zijn. Ik zei ook vaak tegen de klant, als je niet mooi vindt of je twijfelt, denk er over na en als je nog steeds van droomt, kom je terug en zo niet, dan niet. Bij twijfel niet doen, soms geven je gevoelens een seintje, een 'wake-up' belletje, je twijfelt namelijk niet zomaar! Als je onzeker bent en je bent net zo twijfelachtig als ik, ja dan hebben we een probleem.

Soms moet je gewoon keuze maken en ervoor gaan. Soms moet je die cirkel brengen en doorgaan. Soms moet je uit je comfort zone uitstappen en in jezelf blijven geloven, in jezelf vertrouwen, dat hoe dan ook gaat, het komt goed, al is het misschien niet helemaal wat je wilt, maar dan heb je tenminste geprobeerd.

Tijdens shoppen voorbeeld, als ik iets zie en ik vind het super mooi maar het is best prijzig. En aangezien ik niet zo brede financiën heb, moet ik voor mezelf echter 5 keer nadenken. Is het belangrijk? Moet ik het perse hebben? Waarvoor doe ik het? Hoe kan ik hiermee combineren? Staat de kleur mij? Of als ik nu uitgeeft, wat hou ik straks over tot eind van de maand? Nou  als ik bij al die vragen steeds geen antwoord krijg, dan doe ik het niet, dan hang ik het terug en kom ik andere keer wel terug, dan is het waarschijnlijk niet goed genoeg om te kopen of te hebben. Maar zelfs nog als ik goed salaris had, dan denk ik er 3 keer over na. Of je kan het impulsief denken 'ach je leeft maar 1 keer'...ja dan hou ik helemaal niets over rond eind van de maand. Dus bij deze twijfel, koop ik het niet.

Voorbeeld als je half jaar lang aan het solliciteren bent, je hebt half jaar moeten wachten om weer aan een baan te komen, een baan, dat je misschien denkt te kunnen handelen of je denkt 'ik moet een baan hebben'. Het gekke is, ik zeg altijd tegen iedereen en dat moet voor mezelf ook zo gelden, doe wat je leuk vindt. En op zich is deze functie ook leuk, alleen, bij die ene laatste gesprek werd ik zwaar aangevallen met al die vragen, waarvan ik dacht, ik voel me zo dom! Ik ben dat niet. Maar eigenlijk moet ik het niet zien als persoonlijk maar puur zakelijk, maar ik ga dan aan mezelf twijfelen, of ik wel bij deze bedrijf pas? Waarom twijfel ik?

Begin ik beetje gewend te raken om thuis te zijn en dagelijkse mijn dagboek-gedachten-blog te schrijven? Of komt het door het mooie weer van de laatste dagen dat het best lekker is om 'vrij' te zijn? Of ik twijfel nu enorm aan mezelf dat het misschien niet meer is, zoals ik dacht. Eigenlijk ben ik gewoon een 'loner' ik kan principe met en samen werken, maar ik ben op me best wanneer ik alleen doe, maar samenwerken is ook goed te doen. Het zijn dingen waar je niet samen hoeft te doen. Zoals Styliste, die zijn ook een soort 'loner' met hun eigen inzichten, kennis, smaken en ervaringen. Maar dan nog kunnen de Stylisten nog wel goed samenwerken met bedrijven om netwerk te vergroten en meer succesvoller maken. Maar ik ga toch bij mezelf af vragen, is dit het wel? Of ben ik gewoon bang voor nieuwe dingen, nieuwe fouten die ik nog niet heb gemaakt. Perfectionisten zijn juist zo irritant, die geven niet te snel over maar het is juist goed om te doen! Het is even afwachten op nader bericht komende week. Al hoop ik stiekem op andere vacaturen die ik had gereageerd. Maar je moet zo zien, als het komt, komt het naar je toe en ontvangt het met de open armen, je weet maar nooit wat de uitkomst zullen zijn.

Zoals vandaag had ik weer getwijfeld of ik nou wilde mee gaan met vriend, helemaal naar het Veluwe van Gelderland. Maar ik dacht, ach, gewoon doen, dan ben je even weer ergens anders en zo kom je eens ergens terecht waar je nog nooit bent geweest. Helaas had ik toch meer naar me gevoel moeten luisteren. Ik kreeg spijt. Het had niet zo zeer te maken met de omgeving waar ik was, het lag aan mezelf. Ten eerste had ik hoofdpijn en moest steeds niesen en ja ik heb niet veel met die mensen, ik ken een paar, maar er is niet echt een klik dat je het leuk vindt om jezelf te mengen in een menigte die je niet kent. Misschien kijk ik wel altijd eerst de kat uit de boom, maar ja je bent een volwassene vrouw, je kunt heus kletsen, maar ik hou er zelf niet van om geforceerd te doen, geforceerd laten zien dat je die ene vriendin bent van die ene muzikant.

Na de eerste set, was ik toch van plan om naar huis te gaan, al wist ik het wel dat het lange rit zou zijn met de trein, waaronder ik even in paniek raakte, omdat NS weer een stroomstoring had. Maar uiteindelijk is het toch goed gekomen en was ik gewoon ruim op tijd thuis. En het was koud vandaag!!!
Ik ben zo blij dat ik nu thuis ben en ik irriteerde me steeds aan die witte nagellak van de etos! Het lakt niet mooi, en is niet goed gepigmenteerd, dus ik had nog tijd zat om even een nieuwe te halen bij de Hema en ik zag nog wat lipstick en nog een kleur die 1 euro kostte. Nou ik was super blij natuurlijk, heb even mezelf getroost. Je voelt je soms als een last voor iemand, terwijl dat niet zo is, eigenlijk moet je niet bezig houden wat andere mensen denken en als ze zo denken, is dat niet jouw probleem!

Ik kwam thuis, gelijk even rijst gemaakt, ik ga zo lekker nasi maken, o,ja, ik wist als ik zou blijven dat ik waarschijnlijk niet veel mee konden eten, ivm mijn allergieën en ik wil niet weer de spelbreker zijn en ja het blijft soms lastig, het is iets wat je niets aan kan doen maar toch, je wilt niet opvallen dat je weer zo moeilijk mens bent! Want ik heb namelijk een koemelk en lactose allergie, ja zoek het maar even uit op de google, te lang om hierover te schrijven en het is algemeen bekend probleem. Dat scheelt weer!

Tijdens het wachten op de rijst, ging ik mijn nagels weer veranderen en zo zie je maar weer! I love HEMA nagellak! Precies goed zoals ik het wilde. Maar zoals je nu leest, dwaal ik weer af! Ik moet echt goed afleren om niet steeds af te dwalen van mijn gedachten en bezig te blijven en goed te schrijven waarover het gaat. Als ik die andere bloggers leest en ze zijn stukken jonger dan ik, dan sta ik soms met me bek vol tanden open en benijd ik ze heel erg. Maar goed, ik doe me best om toch mijn verhaal te verduidelijken, al klinkt het beetje te langdradig maar zo zit het ook in mijn hoofd. Dit dagboek is voor mij echt de goedkoopste therapie ooit! Dus hebben jullie tips hoe ik beter geconcentreerd te werk kan gaan, graag!

Dus bij twijfel - daar had ik het over - moet je soms je gevoelens en je verstand gebruiken en niet te lang afwegen en niet te lang welles en nietes spelen. In mijn geval ging het om de functie, waarschijnlijk krijg ik die functie nog niet aangeboden maar misschien een stapje terug om even meer kennis op te bouwen van het bedrijf. Ik had wel een gevoel alsof ik 5 jaar lang niets had geleerd bij me oude werkgever. Terwijl ik echt zeker wel storemanager functie uitvoerde, ik deed echt wat gedaan moest maar ieder bedrijf werkt op hun eigen manier en andere systeem en andere methodes en vaak is dat niet te vergelijken met elkaar. Ervaringen is wel hetzelfde, alleen dan moet je anders communiceren. En zo leer je wat van elkaar. Het is afwachten, ik hou jullie op de hoogte en voorlopig vermaak ik hiermee!

Het kan zijn, dat ik weer iets heb in me hoofd, dat ik tussendoor weer over 'praat' hier op mijn blog, dan weet je dat waarom. Ik ben een weegschaal en ik weeg me als een malle, gelukkig niet letterlijk op de weegschaal.

Nou nog een fijne avond! En ik blijf me best doen! En jij, blijft bij jezelf!

Liefs!

Kapper/Kapster, ...

je haat het of je houdt van ze! Nou in mijn geval, ik ben BANG voor ze! Ik dacht, ik doe eens wat anders, ik ben al ruim 5 jaar niet meer naar de kapper geweest, hooguit wel een keer laten knippen door een vriendin van een vriendin, ze deed het best goed, had ook liever door haar willen knippen maar ze is rommelig met haar 'schema' dus het was al lastig om af te spreken met haar. Maar goed, Ik dacht, ik ga het doen!! Alsof het je eerste keer was. Niet dus, ik ben namelijk echt bang voor dat ene met de schaar in z'n hand of haar hand. Het begon eigenlijk toen ik 16 was, ik had lange haar, en ik wilde alleen maar puntjes bij knippen, gewoon normaal recht. Ik ging er naar toe en kreeg een meid een stagiere aangeboden om mijn haar even te knippen, ik dacht, ach, geeft niet, doe maar hoor. Voordat ik het wist, ging er grote stuk ervan af en het was scheef, dus die begeleidster zag dat en ze zei ook niets, maar ik zag aan haar kop, dat het niet goed was, dus ze moest het 'verbeteren'... nou je kunt het al raden, nog meer stukken eraf, en korter dan ik had gewild, ik dacht, wat is dit!!! Ik, aziatisch, heel rustig kalm, nietszeggend, maar in me hoofd, was ik zo boos dat ik wel een kungfu kick ass wilde geven aan die griet! Maar goed, ik betaalde netjes en ging weg maar KOMT NOOIT MEER TERUG!!!!

2e poging was bij een ander zaak. Kwam wel serieus over, uitstraling gaf wel aan dat ze weten wat ze aan het doen zijn, maar BINGO! Niet dus! Ook weer scheef en lelijke pony, me kop zag eruit als een bolle nerdy chinees achtig (ik heb al een aziatisch duidelijk look) maar dit werd nog erger benadrukt! Maar op dat moment zei ik ook, nee dat vind ik niet mooi, maar ze kon verder niets aan veranderen, dus ik weer teleurgesteld en volle pot betaald, ik ging en kwam nooit meer! Als ik er langs liep keek ik nooit meer naar binnen, wat een k*t kapper zaak! 

3e, 4e en 5e poging, was allemaal met de verf!! Ik wil eens wat anders! Ik was ook veel jonger en ik dacht 'ik wil ook zo'n kleur als Janet Jackson burgundy red! En wat kreeg ik? EEN VUURTOREN!!! Serieus, ik zag eruit als een DragQueen met VUURTOREN kleurige haar met brandwonen en bloeduitspatting!! JA serieus, ik maak geen grap. 6 weken later wilde ik weer donkerder, en werd geadviseerd om eerst te blonderen?/?? Really? Dus ik dacht, ok, jij hebt ervaring, doe maar! En ja, alweer werd ik misselijke, duizelig en koppijn, whatever, ik trok het niet meer en moest uitgespoeld worden, en de kleur pakte ook niet, al heb ik bijna totaal 3 uur gezeten! Eerst zeiden, ja HOOR, DAT KUNNEN WE, we zijn niet voor niets ...... (ik noem liever geen naam van de salon) Dus ik dacht, ok. Helaas was ik zeer ontevreden, ik leek echt een dooie vos die aangereden was op de snelweg, of alsof ik een pruik op had en ik leek meteen 10 jaar ouder, Serieus ik kon wel schreeuwen, en na het afrekenen, zeiden ze nog, 'mocht je niet tevreden zijn, komt dan over 6 weken weer terug, en krijg je 50% op de nieuwe behandeling'.. Ik had 115 euro betaald!! Ik dacht bij mezelf NEE, NOOIT MEER C.....! En boos liep ik weg! Ik wist van mezelf, mocht het weer niet goed gaan, neem voor de zekerheid pet mee! En ja, ik deed me pet op en kwam thuis, HUILEND!!! Ik jankte als een klein kind, klein kind die haar ijsje op de grond liet vallen en haar lievelingssmaak weg was, UNF*CKING BELIEVABLE! 

En toen had ik een tijdje (vrij lang) mobiele thuis-kapster gevonden, super aardig, ze gaf me een comfortabel gevoel en ik voelde ook dat ze wist wat ik wilde en wat ik NIET wilde, en bij elke knip, ging ze van te voren zeggen waarom ze dat deed. Ze keek naar me hoofdlijn en hoe me hoofd in elkaar zit en bepaalde haar stylen op bepaalde manier mooier laten uit komen en van alles gaf ze eerlijke en rustig onbedwingbaar advies naar mij toe. Ik liet me helemaal los en toen had ik het gevoel, ja dit is het! Dus inderdaad, ze was super! Ik woonde toen in een ander stad en ik had haar 5 jaar lang als mijn vaste kapster. Ze was niet duur, super lief en kon echt met d'r opschieten en ja, ze was echt super! Maar helaas door omstandigheden moest ik verhuizen en ja dat was op kilometers te ver om af te spreken dus helaas heb ik haar niet meer als mijn kapster. (snik, snik, snik...) 

En paar weken geleden, dacht ik, ik ga het doen, gewoon doen, ga ervoor, wees niet bang, ga gewoon naar binnen. 

Toen ik binnen kwam, werd ik goed gegroet, vriendelijk, ik keek even om me heen en er waren wel wat mensen te wachten, dus ik dacht, ja ik wil graag geknipt worden (duuh) dus ik ging zitten en voordat ik het wist, kon ik gelijk aan de stoel. Ik kreeg een dametje, die echt zeer aanwezig was, ik baalde klein beetje, ik had al een neiging dat ik niet durfde zeggen dat ik best wel bang voor je ben... maar goed, ik gaf wel aan, toen ze vroeg wat ik wilde. Ik zei tegen haar, ten eerste ben ik bang voor de iemand die niet goed kan luisteren en ik heb een soort van kapper angst (ze moest er beetje om lachen), mij maakt het niet uit, maar klonk waarschijnlijk chinees achtig funny jokes!! (NOT)! Maar goed, ik legde d'r uit, wat ik WEL wilde en niet dat ze bepaalde laagjes wilde knippen en me hoofdlijn goed kan zien, hoe mijn haar valt. Mijn hoofd lijkt heel makkelijk maar is niet zo. Je kan niet zomaar knippen. Ze keek me zo aan, van, HALLO, IK BEN HIER DE KAPSTER, en ik keek haar terug, HALLO IK BEN HIER DE KLANT! 

Maar goed, ze begreep wat ik wilde maar toch kwam ze met HEEL WAT ANDERS, dan paar seconde geleden wat ik net vertelde aan haar, ik dacht, ben je nou OOST-INDISCH-DOOF of praat ik echt chinees manderijns tegen je? Op gegeven moment merkte ze aan mijn blik dat ik niet tevreden was, was ze even stil, dus op dat moment, dacht ik, of ik blijf zitten of ik sta nu op en ga weg! SAFE YOU HAIR, me gevoel knaagde, ik kreeg buikpijn, zweet onder me oksel wat ik normaal nooit heb, me skinny broek was bijna bezweet, ik dacht, op staan en weg! En dat deed ik! Ik bedankte haar en zei, 'laat maar, het is goed zo, ander keer beter', ik bleef wel vriendelijk en wilde haar niet voor de schut zetten waar andere mensen bij waren (zelfs dat, hou ik er rekening mee) en toen stapte ze achteruit en ze begreep helemaal niets meer en kwam een vrouw naar me toe of er iets is, ik zei , nee, of ja, maar het heeft nu geen zin, ik vind al vervelend, dat ze niet goed heeft geluisterd. Dat zei ik eerlijk. En liep de deur uit. 

Toen ik buiten was, viel er een enorme last van me schouder en ik dacht HELL NO gaat mij dat nog een keer gebeuren. Dus bij deze wacht ik helaas nog 5 jaar?? en voorlopig knip ik maar zelf! 

Is misschien Drama-Queen achtig maar sorry, mijn haar is heilig!!! Dat is mijn visite kaart, mijn uitdrukking, hell ya, ben ik maar een DramaQueen! Never nooit meer! 

Ik wil dolgraag mijn haar laten bijknippen, me haar laten verwennen maar dan liefst door een echt KONING OF KONINGIN! Zelfs bij duurdere merk haar salons zuigt! Dus het zegt echt niets. 

Ik vind het belangrijk dat ze naar je hoofd moet kijken, hoe die vallen, welk vormen ik heb, met welke kapsel mij het beste staat, mijn hoofd-haar-lijn, hoe die vallen, weet je, ik ben geen hairstylist maar we hebben niet voor niets INTERNET en ja ik lees heel veel en ik heb zelf 'kennis' opgebouwd en zo wist ik wel wat ik WEL en NIET wilde. 

Mocht jullie interesse hebben, ik lees ook haar blog, dat is http://delanghaarkapster.wordpress.com/ ze schrijft heel leuk en ze heeft er meer verstand van dan ik, dus mocht je wat advies willen weten, zou ik het bij haar vragen. 

Dus om nu echt af te sluiten!!! Ander keer beter!! 

Liefs! 

Het gesprek

liep best goed maar ook niet goed. Het begon goed, gelijk straight to the point. Ik had eerst na de 1e gesprek een opdracht gekregen voor de 2e gesprek, dat ik eerst als een 'mysterie'quest naar de winkel ga en beoordelen wat ik wel en niet goed vond. Nou ik vond het best wel spannend, alleen met mij is het zo, dat ik teveel rekening mee hou met wat de omstandigheden zou kunnen zijn. En dat is de eerste fout. Je moet bekijken wat je niet goed vond in de winkel, hoe waren die personeel, hoe waren die winkel en hoe zagen ze eruit, werd je goed geholpen, hoe zagen de styling en etalage uit, etc, dus ja helaas kon ik echt niets positiefs vinden over dat winkels (ik heb er 2 bezocht) maar goed, dat heb ik dus gedaan, bij het gesprek merkte ik gauw dat ik snel kon afdwalen naar iets anders, het speelde zoveel in mijn hoofd, alleen qua communicatie was ik niet duidelijk genoeg waar ik heen wilde. En dat was toen een wake- up call! Ik ben de laatste bewust met dingen bezig, met hoe ik communiceer, hoe ik overbreng naar andere, begrijpen ze me wel? Of praat ik eigenlijk in hun oren als een chinees? Bij wijze van spreken. 

Als je maanden zoveel gesprekken heb gekregen, maar alsnog werd je niet aangenomen, zou je denken dat er wat mis is met jezelf? Maar als je geen duidelijke feedback hebt gekregen waarom je niet bent aangenomen, kan je echt een lange waslijst maken. Maar alsnog hoef je op dat moment niet aan jezelf te twijfelen, je kan het wel eventjes analyseren maar daarna moet je ook weer loslaten en doorgaan. Ik heb gemerkt bij sommige waar ik dacht dat het goed zat, maar toch niet zo is. Bij andere bedrijven was ik denk ik wel gewoon aangenomen, alleen ik kan niet met 0-uren contract leven, zie mijn vorige bericht. Dus ja het hoeft niet altijd aan jezelf te liggen, sommige bedrijven weten wat ze willen en natuurlijk door de hoge druk en hoge werktempo en tijd, moeten ze wel gelijk een goeie aannemen, ipv om de 2 maanden weer een gesprekken te voeren, alhoewel ik zelf vind dat ze te weinig op de juiste manier ernaar kijken. Of ze kijken half, of kwart of alles, het hangt er vanaf. Maar goed, ik solliciteerde voor de functie als Storemanager. Dat is wat ik al heel doe maar dan in een ander concept. Ik heb meer ervaring in het verkoop en als boetiek manager was ik altijd zeer klantgericht, dat was mijn prioriteit, want de target liep dan vanzelf wel goed. En natuurlijk de styling van de winkel was ik daar ook verantwoordelijk voor. Maar goed, IK DWAAL WEER AF.. 

Maar als je ineens op gesprekken komt waar de functie eigenlijk meer inhoud heeft dan je denkt, ga je toch wel vergissen of je wel een goeie storemanager kan zijn. Of wilt zijn, elke bedrijf werken met andere normen en waarden en regels. Maar bij dit bedrijf wordt er meer gevraagd dan je kent. Kunnen is anders, maar kennen is een ander verhaal, heb ik gemerkt. Maar goed, tijdens die gesprek klapte ik dicht, ze stelden vragen achter elkaar door, dat ik op gegeven moment ging stotteren, ik wist niet eens dat ik kon stotteren, perso persoon personeeele persooneel... dus het was bizar en pittig, maar gelukkig konden we er wel om lachen, voordeel dat ik die gesprek deed met ex collega waar ik lang lang geleden samen had gewerkt. Vandaar kwam de druk ook wat meer op mijn schouder. Maar al en al, kwam de andere manager met een ander optie, dus het is nog steeds afwachten, wat de uitkomst echt gaat worden, misschien is het wel niets of misschien wel. Maar ik heb echt enorm veel van geleerd, ik kreeg goeie feedback, waar ik zeker aan heb en echt waar, ik voel me zo dom!!!! Onzeker, machteloos, ik kon mezelf niet meer verkopen!! Ik was zo slecht, ik wist niet meer wat ik zei of wilde zeggen, ik knikte alleen met me hoofd, of ik dacht heel anders of ik was van alles behalve slim op dat moment. Gelukkig kon ik er zelf om lachen maar goed, het is even afwachten, het is een lange lange procedures. 

Dus bij deze, kort bericht! 

Liefs! 

Stemmingwisseling ...hoe vervelend

is dat??

En zo sta je op en zo voel je nu, en na 'n uur is je stemming helemaal overslag in een ander persoon! Hoe dan? Hoe kan dat ineens, heb ik een kortsluiting, is me hormonen in de war? Je kan niet altijd op je hormonen afschuiven, die doen ook maar hun werk, maar jouw gedachten kracht kan het wel je uur, je dag in de war maken. En zo pleeg je je telefoon, je hele positieve instelling is in 1 keer weg gevaagd. Zomaar, voel je je kapot verdrietig, teleurstelling in jezelf voel je omhoog opkomen en denk je dat je het last bent voor iedereen... Hoe moet ik hiermee omgaan?

Geen idee, ik laat het gewoon uitkomen, maar wees bewust dat je die gevoelens hebt, maar die gevoelens kan je ook laten relativeren, stap uit die gevoel, en bekijk het objectief ernaar. Is het wat? Wat wil die gevoel je ermee zeggen? Wat is de boodschap hierachter? Leer ik wat van? Is het flashback of is het waarschuwing of verwerking van loslaten of je voelt dat je faalt, bekijk het op afstand. Jij kijkt naar je gevoel. Het wilt iets zeggen maar je moet zelf uitvogelen. Haal rustig je adem en blaas het goed uit. Is goed, laat het maar gaan. Tot je weer rustig bent, dan kan je weer verder gaan, blijf niet te lang analyseren, dat werkt ook niet. Het kan je ongevraagde emoties verhogen, en dat is niet nodig! 

Oorzaken kan heel verschillend zijn, maar daarom is het goed om te weten wat je voelt en wat je ermee doet. Je kan het vasthouden, jezelf nog meer verdrietiger maken, jezelf nog meer als een 'slachtoffer' laten voelen, jezelf zo onmacht laten voelen, jezelf verwaarlozen voor niets. Niemand die dat doet, behalve jij zelf! Dus waarom zou je het doen? Misschien kan je wel een hulp middel gebruiken, zoek iets wat jou kan afleiden van die gevoel. Het is niet de bedoeling dat je weg moet stoppen, het is goed om te weten maar je moet niet lang blijven hangen, je moet er wel wat mee doen, anders blijft dat gevoel steeds terug komen. Maar soms kan je hulpmiddel een tijdelijke houvast zijn, om jou van dat gevoel af te leiden, voordat jezelf weer onderdoor laat komen voor niets. 

Die energie dat je eerder had, kan je weer laten opkomen, beheer je positieve energie ipv je negatieve energie. Die negatieve is zo makkelijk te krijgen, en die komt soms ongevraagd in je hoofd terecht, of ongevraagd binnenkomen en gelijk in je koelkast gaat kijken wat nog te vreten valt. Nee, dat soort moet je buiten laten, ze zijn niet meer welkom. Alleen het positieve mag naar binnen komen, want die brengen altijd iets goeds mee, al is het Liefde, zorg, warmte, alles is goed is welkom. Die moet je koesteren, goed ermee omgaan, leer van de liefde. Leer van de warmte, laat geen haters in je hart komen, haat jezelf niet, het is niet zo, HET houdt heel veel van jou, HET accepteert zoals je bent, HET is er voor je, HET kan soms je deuren openen, HET is er altijd aanwezig, ongeacht wanneer dan ook. 

Je hebt je eigen wijsheid, gebruik die dan goed, niet alleen aan een ander geven maar aan jezelf. Het is zo gemakkelijk gezegd dan gedaan, maar transformeer eens jezelf naar jezelf. Praat tegen jezelf, met je favoriete muziek op de achtergrond en creëer een happy time met jezelf. Dus stap uit die onzinnige stemming en ga meteen leuke dingen doen, maakt niet uit, als je trek hebt in een patat, ijs, of tekenfilm of kindermuziek, of dansen als een malle, zing zo hard in de badkamer, hoor jezelf galmen door het geluid, whatever, doe happy things and happy time, je zult zien, dat je niet meer bezig bent met dat ene. Het is weg en zou bouw je het op, tot die zelf weet, dat hij niet meer gewenst is! 

Blijf bij jezelf. gevoelens komen niet zomaar, soms is het boodschap of een wake up call, of iets wat je uit angst zelf hebt gecreëerd, niet meer doen!!! Ik moet het ook doen. Wat ik hier allemaal schrijf, doe ik het ook voor mezelf, het noemt ZELF THERAPIE!! 

'you' = negatief/ materialistisch buitenwereld/ maatschappij die je mee laat sleuren, onbewust dat jij er mee doet, soms heb je geen keuze, maar blijf sterk bij jezelf, hoe meer jij kan zijn, hoe beter voor de wereld kan zijn, al weten ze het nog niet, maar ooit, zeker weten, zullen ze het achter komen. Wees gewoon lekker jij, gewoon wie je bent, jij bent het waard, jaloezie, haters en al die 7 zonden nee, niets mee te maken, die ego, laat gaan, die heb je niet nodig, niet alles hoeft zwart/wit te zijn, soms moet je wat overwegen, maar dat is lastig soms bij iemand als ik, ik ben een weegschaal en ja ik weeg me als een malle, maar ik weet door deze 'ZELF-THERAPIE' kan ik me zelf op goede weg helpen. Hopelijk kan ik jullie hiermee een stukje mee helpen. 

Dus JIJ, IK WENS JIJ EEN FIJNE DAG NOG!!! 

nog een keer! 

Liefs! Ik doe me best! 

Let it go......

Blame it on Frozen... Ik luister er alleen maar!!! En de laatste tijd luister ik ook vaak naar Beyonce 'Drunk in Love'... beetje suckupp maar heeft wel een lekker dansbeat. In de badkamer voorbeeld hahaha..

Blijf er maar luisteren, gewoon, in het begin klink het misschien niets voor jou, maar hoe vaker je luister, je blijft luisteren, het is best aanstekelijk, al ben ik niet meer van die commerciële gedoe maar deze vond ik wel ok tot nu toe. Net als met Rihanna waar ik een tijdje mee dood heb geluisterd. 

Je kan ook op www.yourepeat.com dan kan je dezelfde muziek blijven luisteren, best cool, eigenlijk! 

En zo kan ik oneindige naar Frozen luisteren hahahha...

Maar goed, even over iets anders. Sommige dingen zijn of lopen niet zoals je wilt, tenminste, als je iets wilt bereiken met jouw passie of jouw creatie wat soms niet echt uit kan komen. Ik hoop dat je me beetje kan volgen maar ik merk bij vele dingen en ook om me heen dat je alleen gelukkiger voelt door de dingen te doen die je leuk vindt! En dat het geen moeite kost om jouw ding te doen en te bereiken en te verhogen in hoe jij en wat jij wilt. Als je iets doet wat jij leuk vindt, krijg je alleen maar volop positieve energieën van. En ik weet dat het echt zo werkt, als je iets wat je niet leuk vindt, kost je alleen maar meer moeite en energie die je eigenlijk niet weg wilt geven. (ondertussen knipte ik mijn nagels, ik kan niet met lange nagels typen) Maar goed, even up to date (ik dwaal weer af)

Bedenk daarom als je NU op dit moment kan, bedenk snel wat je eigenlijk leuk vindt, maak een lijst wat je het liefst wilt doen en visualiseer ernaar, droom ernaar, verlang ernaar, vraag ernaar en wie komen die uit, de proces moet je zelf aan de gang zetten, zonder maar iets te doen en te afwachtend zijn, helpt niet, je moet ergens beginnen, al pak je een alleen maar een pen en papier en begint te schrijven, lijsten te maken en die lijsten ga je afwerken en ga je onderzoeken doen en ga je aan de slag, zo begint de proces, maar je weet in je hart dat je die materie al hebt bereikt, want je hebt het al gezien en het gaat uitkomen, het proces ernaar toe werken, is juist leuker, het is juist uitdagender, je leert ander mensen kennen, je leert hoe je moet communiceren, je leert jezelf ontwikkelen, je leert je omgeving anders kennen, je krijgt andere inzichten en daardoor ga je misschien heel andere richtingen op maar je blijft wel bij jezelf, maar de opties zijn dus oneindige soms moet je keuze maken en niet te gierig gaan doen, wees eerlijk en oprecht naar jezelf en je zult de goeie dingen laten komen op je pad.

Vertrouw op jezelf en geloof in jezelf! Hetzelfde geldt dat dus voor mij ook! Al die tijd dacht ik dat die ene functie wel geschikt zou zijn voor mij. Maar eigenlijk wil ik een personal Lifestyle Styliste zijn met fashion. Ik wil iets doen waar ik heel goed in ben! Mensen aankleden met positieve motivatie gesprekken voeren, als het nodig is, met ze meeleven en mee denken, oplossingen zoeken en ze gelukkig maken. Dat is het liefst wat ik wil. 

Even tussendoor, mijn favoriete songtekst van Frozen : 

I don’t care
What they’re going to say

Here I stand
And here I'll stay

Let it go, let it go
And I'll rise like the break of dawn
Let it go, let it go
That perfect girl is gone

Here I stand
In the light of day
Let the storm rage on,
The cold never bothered me anyway

Maar hoe ga ik dat bereiken? Ook ik moet een plan maken, een lijst maken, serieus gaan zoeken naar de mogelijkheden. Ik weet alleen op dit moment dat je alleen maar even op een makkelijke keuze moet gaan, ergens weer beginnen in de winkel als verkoopster, niet als manager of assistent, ik wil dat helemaal niet, ik wil dat niet zijn, al heb ik die capaciteiten wel maar ik stoor me eerder weer aan mezelf, want het is niet wat ik leuk vind! Het is goed om te weten wat je WEL en NIET wilt, wat je niet wilt, is er niet, wat je WEL wilt, werk je er naar toe. Dus iemand tips? Styliste is zo populair en gewilde vak, net als receptioniste.

Nederland is een klein wereld, je moet jezelf zo doorbreken om bekend te worden. Al ken ik al een paar stylisten maar die breken niet echt door, het is moeilijk, je moet je kapot netwerken, je moet naar uitgaanstenten gaan, je moet gaan 'daten' met mensen die in dat vak zitten, die alles met Fashion te maken hebben, bloggers, beauty bloggers, whatever bloggers, op die manier kom je er in. Of je moet mensen kennen die echt helemaal in dat wereld zitten, die ook voor tv werken en met de BNN werken, maar ik werk liever voor echte mensen, voor mensen die niet zo groot budget hebben en ik werk niet altijd graag met grote merken, ik werk liever met een betaalbare merken, toegankelijker kan maken voor mensen en mensen op die manier bereiken door hun inzet te vergroten, door hun dromen te waarmaken, maar ik moet eerst mijn eigen dromen waarmaken.

Werken voor jezelf is het lekkerst maar je moet discipline hebben en je vast routine vast houden, je kapot netwerken met alle social media. Ik heb niet eens Instagram, of Pinterest wat dan ook is en nog iets. Slecht he! Maar goed, misschien kan ik dat doen voor een goed doel om alvast te ervaren, gewoon gratis, mond en mond reclame, en dan een originele website maken. En trouwens smaken kan enorm verschillen! Dus de kennis moet ik ook bij pakken, de kleur bekennen, de vormen, de maten alles eigenlijk. Waarom was ik niet 10 jaar geleden ermee begonnen? Waarom ben ik altijd een laatbloeier, is dat mijn bestemming? Maar goed, leeftijd zegt niets, al word je wel mee gesleurd door die gedachten. Ik moet mezelf niet gek laten maken! Maar goed, ik moet toch hoe dan ook, eerst een centje hebben om verder te gaan, ik moet eerst in mezelf investeren, zonder cent te makken, kom ik nog nergens. Ik wil gaan sparen voor een goede camera, 2e hands om ermee te beginnen. En ik wil niet dat alledaagse foto's maken wat iedereen tegenwoordig doen. Niet dat het iets mis maar daar maak je geen onderscheid van. 

Ik heb heerlijk gezegd geen zin meer in die gesprek vrijdag, ik weet niet eens of ik er moeite wil gaan doen, maar ja, dan zit ik weer te huis te niksen en te mokken, ik moet ergens beginnen toch! Hopelijk kan ik dan de lasten van me vriend verminderen. Hij werkt zo hard en betaalt ook echt alles, iets wat mijn trots en ego erg aan verstoord. Maar het is nu eenmaal zo en het is niet anders. 

zegt genoeg he! 

Lieve mensen, ik wens jullie van harte, heel veel liefde, succes en goede gezondheid en ik ben jullie hoe dan ook dankbaar, wie het ook is, wees lekker jezelf en trots op wie je bent en geniet van deze mooie dag!! 

ik doe me best! Liefs!