OMG

2de week thuis zitten is NO-GO for me, maar goed, ik zal het toch even moeten accepteren, dat dit even de realiteit is om te verwerken. Ik heb altijd gewerkt, vanaf me 16de al. Altijd gewerkt, ik zonder werk? Nee, behalve toen ik jaartje thuis zat wege me kind, dat is wat anders, daar had ik ook me handen vol mee, maar het was het waard om voor thuis te blijven, maar nog steeds, je bent ook maar een mens, contacten, sociaal omgang met mensen, omgeving, je moet jezelf blijven uitdagen in het leven, dagelijkse leven, niets moet, alles mag. Zodra je je gaat vervelen, (zoals nu), kan het wel eens goed of slecht gaan, je gaat dingen opzoeken, je gaat als een inspecteur op zoek naar iets wat jou aan het werk kan zetten. Je kan je hele huis dagelijks blijven schoonmaken, maar toch, dat is niet wat je dagelijkse leven wilt doen. Hallo, ik ben er nog hoor!!! Ik ben niet weg, ben niet dood! Ja soms voel je wel eens alsof je achtergelaten wordt of alsof je achter loopt van zaken, wat de buitenwereld gebeurt. Maar weet je, ik besef toch wel dat het ook goed is om eens stil te blijven staan en jezelf even weer opladen. Wie ben je ook al weer en waar was je al die tijd? Besef je wel wat je hebt, besef je wel wat je hebt opgebouwd? Dus stoppen met jezelf bekritiseren maar ga zelf op onderzoek wat je echt leuk vindt, daar is nu de juiste tijd voor! Maar ja, paar dagen geleden vroeg me ex collega, wat vind je nou echt leuk? Wat zijn je doelstellingen? Doelstelling is goed, als je heel ambitieuze 30-jarigen bent, (niet dat ik zo oud ben) maar op ten duur is dat ene vuur alweer kleiner en rustiger, het hoeft niet meer zo hoog en aanwezig te zijn. Het enige wat ik wil, is een werkgever met een hart op de juiste plaats, werken met mensen, goeie klik, en gewoon plezier hebben met wat je doet. De rest komt vanzelf wel. Maar waaraan zou je wel aan jezelf willen werken? Confidence is mijn favoriete woord, zelfverzekerd zijn. Buitenaf zien men mij heel zelfverzekerd, maar ik ben maar een simpel persoon. Ik kom zelfverzekerd over, omdat ik bepaalde kennis vanuit mijn omgeving heb opgebouwd, kennis en ervaringen en stukje karakter erbij heb gekregen afgelopen 5 jaar. ik kom zo over, maar ik ben ook maar een mens, ik ben misschien nog te bescheiden van mezelf, ik heb zoiets, waarom moet ik mezelf te koop zetten voor deze maatschappij. Je accepteer me maar zoals ik ben. Net als mijn vrienden die helemaal in het noorden wonen (nou, ... uurtje rijden) zij accepteren mij volledig wie ik ben en hoe ik ben, daar ben ik zo blij om en daardoor ben ik ook veel opener naar hen toe, omdat zij het toelaat voor wie ik ben. Bij andere mensen hou ik me op afstand, op de achtergrond, ik schaam me niet voor wie ik ben, maar ik ken mezelf daar te goed voor en als je beetje mensen kennis hebt opgebouwd, leer je daar mee om te gaan, sommige kunnen er niet mee omgaan met je hard waarheid, of je hard kern van iets, ik kan soms heel te direct zijn, maar ja, waarom zou ik mezelf eigenlijk moeten verstoppen. Maar ik heb ook inlevingsvermogen dus daarom hou ik er rekening mee met iemand z'n gevoelens. Ik zal nooit opzettelijk iemand willen kwetsen, maar soms heb ik wel eens de neiging om KEIHARD  te zeggen WAKE UP DUDE!! WHATTF...IS WRONG WITH YOU! maar goed, wie ben ik, ik ben niet diegene die mag oordelen en ieders z'n ding. Dus laat maar gaan, spendeer geen energie als diegene toch bij dat ene wilt blijven, prima toch! Punt.. en ga verder. Ik zeg niet dat ik perfect ben, alsjeblieft niet, ik maak ook fouten en dat vind ik niet erg, antwoord is wel wat doe je er mee.. Dus blijf je herhaaldelijke stomme fouten maken, tja,,, sorry, los het zelf maar op.

Ik heb dagelijks wekelijks sollicitatie, gesprekken is altijd goed en positief. Men ziet dat ik zeker ben over mijn stand van zaken, over mijn kennis, misschien kom ik te betweter over, maar nee, ik bedoel het goed, als men mij iets vraag over de situatie, kan ik inderdaad een antwoord geven wat je van een man verwacht ipv vrouwelijke antwoord. Wat niets mis is, maar mannelijke logica werkt veel sneller en directer naar mensen toe. En vrouwelijke is soms zo omslachtig. Draai er altijd eromheen. Waarom, zegt gewoon wat er op staat! En ja als ik dan op een volwassen manier mijn antwoord geef, dan merk ik gelijk, ok, wij hebben geen klik, jij zoekt drama, jij houdt van drama, jij hebt geen leven. NEXT!

Maar gisteren had ik echter een onverwachte leuke kennismakingsgesprek. Ik kwam met blanco gedachten naar binnen en ik zie het wel. Ik blijf gewoon mezelf en idd, het ging echt heel natuurlijk , soepel en vanzelf. Het was een prettige gesprek, omgeving is leuk, leuke werkgever, we staan op 1 lijn, prettige werktijden en ja, wat wil je nog meer. Maar goed, ik wil niet te hard van stapel lopen, dus ik wacht gewoon rustig af, ondertussen kijk ik verder.

Dus het is mooi weer, de zon schijnt, ik moet wat gaan doen, bloggen en internetten komen me strot uit, sorry! Aangezien niemand het toch leest! ahahhaah


Fijne dag!