Teleurstelling, wat zou je doen?

Gisteren was mijn lieve zoontje jarig en 2 van mijn familieleden die zeer belangrijk zijn voor mij, hebben me niet gebeld om te feliciteren, of er is iets gebeurd, dat kan, maar dan nog kan er wel een 1 min. tijd gemaakt worden voor een telefoontje. Ik weet niet of ik hier over wilt schrijven, maar het stoort me jammerlijk genoeg wel aan. maar gelukkig kan ik wel mijn hartje luchten bij me nichtje, die kent mij door en door. Maar goed, ik denk dat ik het hierbij laat, anders komen er weer emotie los van het verleden, die ik absoluut al lang wilt afsluiten, het is nu voorbij. Ze beseffen niet hoe belangrijk dit is! Maar goed, zo heb ik wat geleerd!

Karma strikes back! Ik heb gisteren diepgaande gesprek gehad en er zijn 2 nieuwe voornemens bij gekomen, ten eerste ga ik een soort van dagboek/brief maken voor me zoontje. Mocht hij ooit later iets wilt weten wat mijn gedachten waren, zal ik 'm ooit geven, dat is een goeie tip van me nichtje. 2e is ik wil niemand meer oordelen, hoe en wat. Hoe iemand deprimerende is en bepaalde dingen niet doe zoals het hoort, dat slaat nergens op. Ieder voor zich! Dus ik zal voortaan niet te veel mijn meningen zeggen of oordelen wat ik vind. Niemand is perfect, ik ook niet, totaal niet.

Dus in feite ben ik ook teleurgesteld in me zelf. Vorm van jaloezie, angsten opwekken, negativiteit het is nu allemaal voorbij, het leidt nergens naar toe en je bereikt er niets mee. Het is eenmaal zo dat als je wilt veranderen, moet je bij jezelf beginnen en zie maar wat er uit komt. Zijn er dingen waar je niet kan veranderen, moet je accepteren. Verander alleen wat je kan. En doe het vooral voor jezelf. Herzie je fouten en verbeter daaraan als je het wilt. Ieder mens maakt fouten, daar leer je van. Of je er beter van wordt, weet ik niet. Dat hangt van jou af. Ik moet zelf in mijn gedachten dingen op het rijtje zetten en over bepaalde dingen heen komen. Mensen praten er makkelijk over bepaalde dingen en dat doe ik ook, ook omdat je je niet kan realiseren wat er in hun hoofd afspeelt. Je weet nooit de binnenkant van een mens, een persoon. Je ziet alleen de buitenkant en je kan nooit goed precies onderschatten hoe iemand is, al kan je via lichaamstaal lezen en kennis die je hebt ervaart, maar toch zit er wel iets tussen wat je niet zag komen. Dus ik ga voortaan bij me gedachten houden en meer naar mezelf kijken. Ik vind zelf dat ik niet meer mag oordelen, natuurlijk zeg ik wel mijn meningen, maar dat zijn verschillende dingen. Oordelen en meningen uiten zijn 2 verschillende inzichten. (ik moet een nieuwe bril halen)

De dag vandaag is zeer mooi, de lucht is blauw, de zon schijnt en het is droog. Best een mooie dag. Gisteren ging ik weer laat naar bed, ik moet vroeger naar bed gaan, dit is echt ongezond! Naar buiten gaan, heeft geen zin, is koud en ja ben alleen, en ik ben laat opgestaan, over 3 uur is mijn vriend alweer thuis, dus ik ga hier maar opruimen en schoonmaken. Misschien ga ik morgen de stad in of andere stad. Ik heb cadeaubon gekregen en ik heb wel zin in iets feestelijks. Of gisteren dacht ik, nee, ik heb geen zin om te vieren. Ik voelde zo verrot van binnen, dat ik beter alleen kan blijven, ik voel me niet een slachtoffer, maar ik voel me niet beter mens daardoor. Ken je dat? Dat je tijdens gesprek een soort van eye opening krijgt? Dat je ineens heel anders over ga nadenken over bepaalde dingen, dat je het liefst alles wilt omgooien en ervoor weg loopt? Maar van de problemen kan niet weglopen of negeren, die problemen kom je er alleen van af, als je er wat aan doet, jouw gevoel, jouw gedachten dat angst opwekt, die hoge drempel, die moet je overheen zetten.

Wat is vorm van zelfverzekerdheid? Weet iemand dat? Misschien moet ik wel tijdje ergens anders zijn en maar gaan beseffen. Ik wil mezelf niet weer omlaag halen en mezelf zo weer negatief benaderen. Ik moet gewoon leren mee om te gaan en niemand is slecht op deze aarde. Mensen maken fouten, ze worden vergeven of niet vergeven. Of ze worden genegeerd. Het is niet zo zwaar dan het is, maar in iemands hoofd is altijd zwaarder, omdat je geen opheldering krijgt van jezelf en helemaal als je iedere nacht zo laat naar bed gaat. Er zijn aantal obstakels dat mij misschien bepaalde dingen tegenhoud om te doen en alles heeft te maken met zelfvertrouwen. Me zoon, werkloos, thuis zitten, niets doen, geen dagelijkse actie behalve solliciteren, Werk was mijn houvast. Mijn enige houvast om even weg te gaan van je problemen. Een afleiding van je dagelijkse stomme gedachten. Nu zit ik al paar maanden thuis en je wordt iedere dag mee geconfronteerd. Buiten mijn werk heb ik namelijk niets, geen sport, geen grote sociale contacten (daar hou ik niet van, ben meer een huismus) en andere dingen. En ik doe alleen omdat ik het zin heb of ongeforceerd! ik wil niets meer forceren. Forceren door het leven gaan, hou je niet vol. En daarom moet je ook doen omdat je het leuk vindt, niet omdat het traditie is of omdat het moet of omdat het verplicht of omdat je schuldig voelt. Behalve werken en rekeningen betalen, moet je helaas wel. Buiten dat kan je alsnog zelf bepalen wat je wilt. Op dit moment voel ik me niet topvrouw, ik heb er zelf van gemaakt, om zo afhankelijk te zijn van iemand. En ik ben moe van mezelf.

Onder tussen ben ik dan media aan het checken en twitteren met me vriendin en bedacht me net, dat het beter is om aantal van mijn familieleden te negeren, met zo'n gedrag. Ik kan ze nu niet opbellen en wat er uit mijn mond gaat komen, lijkt het mij niet verstandig. Negeren, negeren, ze komen zelf achter waarom!

Als iemand weet wie mij kan helpen om van rij-angst af te komen, graag!!!!! I'm desperate!

Tot zover, ik hoop volgende keer op een leuke betere positieve verhalen. Ook ik ben maar een mens en ik wens iedereen altijd het goede toe. Of je nou haters, vijanden bent of juist tegenovergestelde, iedereen heeft een hart maar zelf bepaald wat ze er mee doen.

Liefs!