Hoe ver ga je of

hoelang ga je hiermee nog door? Als je al beseft, dat je vanochtend ongelukkig voelde tijdens het wakker worden, na een rotte nachtmerries, dan weet je het eigenlijk al. Waarom durf ik geen risico te nemen en waarom blijf ik constant kwaad op mezelf. Als je niet gelukkig bent, wat doe je dan nog steeds? Waarom doe je niets? Kan je niets doen? Is dat een verplichting dat je niet zomaar kan afzeggen of opzeggen? Je bent ongelukkig, dus doe er wat aan!

Was het zo maar makkelijk gedaan, dan gezegd! Als ik nu kon kiezen, heb ik meteen opgebeld, mijn verhaal gelegd en meteen ontslag genomen. Waarom zou ik mezelf nog langer pijnigen door zoiets? Weet je hoe dat heet? OVERLEVEN! Ik moet overleven. Ik kan toch niet zomaar stoppen? En ervan uit gaan dat het even zo kan helpen. Ondanks dat ik half jaar thuis zat, en met liefde alle banen had willen nemen, door die zielige zakgeld van de staat, wil je liever werken. Uiteindelijk kan ik toch beetje van leven, maar alsnog ben ik hiermee niet gelukkig.

Zo stom en luxe problemen, maar laat we eerlijk zijn, voordat ik aangenomen werd, had ik zeker weten mijn laatste 2 a 3 maanden zo plezier gehad in mijn 'vrije' tijd. Ik was met dingen bezig, waar ik zo blij van werd. Ik werd een beauty bloggers volgers, ik las iedere dag nieuwe blogpost van paar leuke beauty bloggers, maar op ten duur, heb ik er geen tijd meer voor, tenzij ik vrij ben en ik wil mijn gedachten even opzij zetten, dan doe ik het wel.

Maar iedere dag als ik thuis kom van werk en reizen, dan wil ik eerst eten, maar hoe ik eet, is wel erg agressief, als een oermens at ik als een hongerige hond. Poor me, NOT! En dan wil ik gewoon even ontspannen en beauty vloggers kijken, alleen op dat moment kan ik mijn werk los laten. Even mijn gedachten loslaten en op zij zetten en ontspannen. Dan besef ik weer dat ik weer thuis ben.

Maar elke dag ga ik met tegenzin naar me werk, het bedrijf is niet leuk maar de collega's zijn wel leuk, mede door hun hou ik het vol. Zij vervullen mijn dagen, de dagen waar ik niet wil zijn. Ik vind het  niet eens meer leuk om te werken. En als je zoveel moet doen op zo'n dag, kan je niet eens meer vriendelijk zijn. En dat mis ik wel, want ik vind het juist leuk om mensen te helpen en ik typ echt snel als een malle (tussendoor-gedachte), zo'n winkeltje als boetiek vind ik het leuk om mensen te kunnen helpen.

Weet je, het maakt mij gelukkig als ik een baan heb, werk met en voor lieve oprechte collega's die mij inspireren en andersom, werken voor een baas die een hart heeft op de juiste plek, mij laat doen waar ik goed in ben, zoals naar mensen luisteren, mijn eigen oprechte advies geven, eerlijk mensen mogen helpen, dat ze op mij kunnen vertrouwen, want ik ben oprecht en eerlijk! Maar wat niet klopt is, dat ik niet oprecht ben naar mezelf toe.

Ik ben het zo zat om andere mensen te pleasen, ik kan mezelf niet eens pleasen, laat staan een ander. Maar een ander helpen is voor mij veel makkelijker, dan ik mezelf kan helpen. Bizar, de wereld is zo groot, maar toch de hulp is zo klein?! Of juist niet? Uiteindelijk moet je het zelf voor elkaar krijgen en harder werken en meer moeite doen, en dat vind ik niet eens zo erg, maar constant??? Ik wil ook eens echt geholpen worden!

Kan iemand mij op dit moment nu bevrijden AUB??

Kan iemand mij muse zijn? Mij inspiratie geven, mij nieuwe energie geven? Mij op de juiste pad brengen? Ik wil alles zijn, behalve moe!!!! Ik moet mijn gedachten veranderen in positieve energie en ik moet doorzetten. Elke dag kan zo'n je toekomst veranderen, elke dag kan je verrast worden, elke dag kan je opnieuw mensen tegen komen, elke dag kan je de juiste mensen aantrekken. Wat jij denkt, trek je het ook aan, dus ik moet mijn gedachten veranderen!

Doe jij dat ook!!!

Soms als je niet meer weet wie je bent, moet je terug komen bij je eigen bron. Jezelf weer herontdekken en op tijd uit je vicieuze cirkel stappen. Op dat moment, ben je al op de juiste weg, omdat je bewuster leeft en weet wat je doet en weet waar je mee bezig bent. Je ziet jezelf op afstand als een neutraal persoon naar jezelf te kijken, 'wat kan ik hiermee?' denk je dan? Wat zou jij jezelf adviseren? Wat voor advies zou je geven? Wat voor open-eye-advies zou je geven? Op wat voor vertrouwen zou je aan haar/hem willen geven?

Al ben ik moe, ik blijf wel dingen 'voelen' van een ander, of je wel of niet wilt, je voelt het toch wel. En ik weet waarvoor ik bestemd en ik geef graag boodschappen als het mag en op de juiste moment. Ik doe meestal altijd wat mijn gevoelens verlangen. Als ik iets te 'zeggen' heb, doe ik dat gewoon. Soms denk ik dat ik hier ben om andere de juiste boodschappen mee te geven en hun op de juiste pad te brengen. Maar ook nog steeds, ik ben en blijf een mens en ik heb soms van die dagen waarvan ik niet echt als een 'mens' voel. Dan ben ik iets anders, wat men totaal niet verwacht.

Ook ik kan soms andere mensen verrassen. Maar als menselijke wezen, wens ik graag ook een rust in mijn hoofd, hoe kan ik mensen oprecht helpen en kijken waar ik terecht kom. Wat ik op dit moment voel is een langzame afscheid. Een afscheid van alles. Ik voel me alleen en eenzaam, ik wou dat mijn Engelen tegen me sprak en mij even de juiste boodschap mee geeft, zodat ik verder kan. Ik vraag het gewoon!

Lieve Engelen,

Mochten jullie luisteren of lezen, hoor mijn hartewens. Voel mijn hartewens. Jullie weten wat ik heel graag wil. Een verlichting en bevrijdend en voor altijd het lachend door het leven gaan. Ik wil alleen leuke dingen doen in mijn leven, dingen waar ik blij van word, dingen doen waar ik positieve energie van krijg en andere daarmee verder kan inspireren. Begeleidt mij aub op de juiste pad en bevrijd mij van deze ellendige baan!

En ik wens van harte ook hun rust, blijheidschap en goede gezondheid!

Liefs!