alweer! Ik kom er niet meer aan toe en tijd maken lukt me niet meer zo 1,2,3, want ik ben gewoon zo moe als ik thuis kom en ik heb de laatste tijd helemaal geen nieuwe inspiratie opgedaan en ik zit alleen maar vol met me werk en elke dag ga ik met tegenzin naar me werk en komt huilend terug naar huis. Niemand die het weet, ik zet mijn pokerface op, ieder dag als ik binnen kom. Dan zet ik mijn verstand op nul en doe ik alsof alles goed gaat en ik doe wat ik moet doen, maar meer kan ik niet geven, want ik heb het niet meer.
Ik wil me alleen concentreren op iets anders en niets is blijvend voor altijd. Al doe je je best wel in dingen die jij wel heel graag zou willen maar ook aan dat komt een eind. Maar vergeet jezelf niet om echt helder te blijven, voordat je rare dingen gaat doen. Ik word iedere dag agressief thuis, gewoon, omdat ik het zo zat ben, ik ben moe, lichamelijk en geestelijk moe. Ik ben er echt klaar mee. En voorlopig moet ik even wachten op een wonder en iedere moment komt het naar me toe. Geduld en geduld en geduld.
Ik wens wel iedere moment dat iemand mij oprecht kon helpen met iets, ik weet dat ik bij elke mens wel vraagt, en ieder mens doet ook z'n best met wat ze hebben, maar uiteindelijk moet je ook op dat punt geintje geluk hebben en op de juiste moment aankomen. En die juiste moment, daar wacht ik eigenlijk op. Ik zet iedere dag zelf de stap eerst door mijn wens gebeden en ik blijf zoeken en zoeken en zoeken en netwerken en wens van harte zo snel mogelijk uit deze industrie uit te komen, want ik hoor hier niet meer thuis!
Ik heb nog 3 maanden en hopelijk binnen nu en no time ben ik weg. Dan is mijn contract ook afgelopen. Ik heb het tenminste geprobeerd en dit is niet wat ik wil en ik wil alleen dingen doen die ik wil en leuk vind en waar ik iedere volop energie van krijgt. Kon iemand me maar echt helpen. Ik ben te duur en te ervarend en dat is de grote probleem ook en daarom zoek ik ook niets meer in de retail, tenzij het wat simpeler functie aangeboden wordt zoals receptie telefoniste bij een mode bedrijf lijkt mij dat ook leuk. Zolang ik niet meer in de winkel hoeft te werken.
Elke keer als ik iets vind en weet ik meteen, ja dit is het, dit is het, de tijden, de dagen, de werkzaamheden en dan is het toch niet dat je niet aangenomen wordt. Ik ben al me hele leven lang aan het zoeken en ik benijd soms wel de jongere dames die zo goed hun best doen voor hun toekomst, de studie die ze volgen, dames van de tegenwoordig weten gelukkig steeds meer wat ze willen en ga er ook voor en ik weet ook gewoon, doordat ze weet hoe het is om in de winkel moeten werken, raken ze alleen maar meer gemotiveerd om goed door te studeren, want om op je bijna 40ste nog in de winkel moet werken, (als je leuk vindt, be my guest, ik beoordeel je niet, het gaat om mij, op dit moment, dus voel je je niet aangesproken) op de koopavond en in de weekenden.
En het enige wat ik leuk vind om te doen is, mensen echt helpen, zelfs bij de paskamer kan ik me helemaal inleven. Mensen geloven in mij en geloven in mijn oprechte mening en ik help ze oprecht eerlijk dat ze echter leuk uit kunnen zien. Zoals vandaag sprak ik spontaan met een vrouw en die zei, ja ik vind die rok erg leuk maar kan geen leuk top vinden, waarop ik zo verbaasd keek, huh, geen leuke top, om me heen kijkend en toen stel ik zelf voor, dat ik haar best kan helpen en ik pakte wat bij haar het beste past en tussendoor sprak ik ook waarop ze moet letten op haar figuur en hoe ze beter zichzelf de beste punten kan laten zien, qua kleding en ze was helemaal enthousiast en ze was zo tevreden en zeer geraakt en ja ze had ineens zin om te shoppen etc. Dus weet je, dat is ook zoiets wat ik zo leuk vind om te doen, mensen echt stylen en oprecht helpen. Ik zou zo graag ergens in een bedrijf willen werken, die zoiets voor mensen kan helpen en het hoeft niet eens puur zo systematisch gefixeerd overkomen maar ik weet dingen gewoon puur uit mijn eigen ervaringen en puur uit kennis die ik heb opgebouwd, het komt bij me op en ik krijg daardoor alleen maar meer energie om te helpen en weet dat ze zelf ook tevreden kan zijn. Ik weet dat daar mijn sterker punten liggen maar niet voor dit bedrijf.
Ik wil iets ondernemen maar ik weet niet waar ik moet beginnen en hoe ik moet beginnen en waar ik op moet letten. Ik wil een soort van beste-vriendin-shop-stylist zijn. Maar dan echt geloofwaardig en serieus. Ik shop met ze mee, ze betalen mij gewoon per uur of vast prijs voor 3 uurtjes shoppen en met alle info die ze krijgen, krijgen ze mee voor later. En op die manier mond en mond reclame doen ofzo. Ik ga me ze shoppen, naar hun favoriete winkels bijvoorbeeld en paar van mijn favoriete winkels laten zien, wat er meer mogelijkheden zijn. En dan pikken we de kledingstukken uit en bij elke kledingstuk vertel ik ze een verhaal wat het best bij past en hoe je ermee kan combineren met 10 keer verschillende stylen. Ik ga met ze mee naar de paskamer en tussendoor verwissel ik de maten en kleuren advies en wat wel niet kan. Weet je dat soort dingen.
Sommige van die verkoopster, ze smeren je gewoon dingen aan, waarvan ik dacht, oh my god, really? Of de beste zogenaamde vriendin die zegt dat het mooi is, maar wat echter helemaal niet mooi is. Jaloezie? Weet je, ik wil echt die vrouwen helpen en adviseren. Mensen komen graag naar mij terug, omdat ze weet dat ik zo eerlijk ben en dat ze weet dat zij op mij kan vertrouwen. En niets is zo fijn om te zien, die dankbaarheid lach. Het maakt hun dag gelijk goed. Dus als zo'n bedrijf bestaat, dan wil ik me zeker meer dan 200% inzetten!
Maar goed, ik weet wat ik wil en ik wil alleen dingen doen die ik leuk vind en passend bij mij en waar ik meer energie van krijgt, op de positieve manier!
dus focus focus focus focus!!! Ik probeer mijn blog bij te houden maar soms kom er niets uit en soms komt er wel uit, zoals nu, ben heerlijk alleen en ben wel erg moe, maar ik denk steeds aan mijn blog. Vandaar dit klein stuk berichtje, ik moest het kwijt. Ik wil alleen dingen doen die mij gelukkig en volzalig gevoel geeft.
Rust, meer tijd aan mijn eigen leven, dichter bij huis werken, op gunstige dagen en tijden werken, meer aan mijn blog werken en meer risico durven te nemen. Als ik nu risico zou nemen, om ontslag te nemen voorbeeld, dan is het niet alleen mezelf, maar ook me vriend, dus daarom doe ik het niet. Als ik een buffer had, was ik er allang mee gestopt en dan had ik tijdelijk iets anders gedaan.
MIRACLE, WHERE ARE YOU!!!!
Take care! with love !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
wees niet bang om een reactie of een bericht achter te laten, ik zal je niet bijten en wie weet kunnen we van elkaar iets leren. Fijne leesvoer!