Het zelfstandig denken...

niet iedereen ziet of heeft dezelfde instelling, misschien met mensen waar je heel goed kan opschieten en ziet wat jij ziet, wat anderen helemaal niet zien. Het is best lastig om te oordelen waarom die niet ziet. Het is misschien omdat het standaard is? Elke dag hetzelfde of elke zondag hetzelfde. Ik ging ervan uit dat je als volwassene mens wel ziet en rekening mee houdt met een ander. Waar ik me erg aan stoort, is dat ze niet zien. Ze weten het misschien wel, maar ze willen het niet zien, niet toegeven, maar uit hebzucht gewoon door blijven gaan en door blijven lopen met een paardenkleppen voor hun kop!

Zo'n af en toe heb ik zin om met die koekenpan voor z'n gezicht te slaan of haar kop! HALLOOOOOOO!! Zijn jullie blind ofzo? Of zijn jullie OOST-INDISCH-DOOF? Zo cliche allemaal. En maar zeuren dat je geen varkenvlees eet, hallooooooooooooo, wees blij dat je eten krijgt! Andere mensen smeken erom en anderen hebben er alles voor over om gewoon te kunnen eten! Ze zijn verwend. Echt niet normaal. Al spreek ik er soms op in bij diegene, dat het niet erg is om eens een keer wat te zeggen, maar ze houdt te veel rekening mee met hun gevoelens, terwijl ze zelf zo moe en moe en moe is. Maar ja, voor kinderen doe je alles, nou bijna alles. Het is wel de bedoeling dat ze een keer oprotten, in de positieve zin dan.

Natuurlijk is het altijd gezellig en makkelijk om even te komen vreten en geen vingers uit te steken en dat alles maar vanzelf gaat. Terwijl die mensen zo hard werken en zoveel doen voor hun kinderen, maar de kinderen zelf geen vingers uitsteken of zelf niet mee denken. Of kunnen ze überhaupt wel denken? Ik weet niet. Misschien ben ik te Aziatisch, maar echt, als mijn vriend zo was geweest, dan heeft hij alleen maar koekenpan gezien! Dan heeft hij geen neus meer over! Daarom hebben we ook zoiets van 'dan komen we ook niet meer, niet omdat we niet welkom voelen, we voelen zeer welkom, absoluut, geen twijfel, maar wij denken dan weer aan hun. Aan die 2 lieve ouders. Ik stoor me zo mateloos aan hun houding, het ondankbare houding, het vanzelfsprekende houding. Wat nou als die ouders er niet meer zijn? Wat nou? Bij wie moeten ze dan eten? ZEKER NIET BIJ MIJ! Ik heb al genoeg issue met mijn allergie maar ik kom niets tekort, ik ben nog steeds volslank en ik kan eten wat ik wil en kan.

Maar die mensen kunnen alles eten, maar ze hebben voorkeuren! Voorkeuren! Oh m gosh! Ik stuur ze liever naar de 3de wereld landen en eens kijken of ze dan zeuren! Mijn god! Er is ook nog een zoon die graag gewoon normale aandacht wilt, niet zozeer als klein kind maar gewoon als volwassenen onder elkaar. De rest zeurt alleen maar, houden geen rekening met elkaar en maar zoeken naar iets, waardoor ze zichzelf als een slachtoffer voelen. Praten over dik worden, afvallen, wat ze niet lusten, en maar doorgaan! Ongelooflijk!

Maar goed, daarom zei ik ook, we komen graag liever door de weeks, dan is het rustiger en dan is het ook aangenamer. Niets om mee rekening te houden, want ik ben de enige met allergie, maar ik ben wel de makkelijkste in huis! Hoedan! HOE DAN! REALLY? REALLY??? Ik hoop ooit dat ze gaan beseffen wat ze straks allemaal gaan missen. Of ze daar wel voorbereid zijn? Ik denk dat als die ouders er niet meer zullen zijn, zullen we ook niet veel contacten blijven houden. Vaak spreek de moeder de woord, gezellig vrouwtje, die gewoon met en over alles kan praten. Stilte is het nooit. Het is altijd warm, gezellig en welkom. Ik ben heel graag daar, iets wat ik nooit heb gekregen als gezin bij mijn ouders. Die kennen dat niet eens.

We waren vrijwel te vroeg zelfstandig geworden en hebben dingen meegemaakt, waarvan ik liever niet wil meemaken, maar goed, geschiedenis kun je eenmaal niet meer terug draaien. Het is zoals het is. Mijn leven is nu gelukkig beter. Ik wil alleen nog de zakelijke kant van me ex af komen. Ik wil daarvan af! Ik wil niets te maken hebben met hem, behalve voor mijn kind. Meer niet.

Maar goed, de laatste keer was het ook gezellig, maar ik merk wel en me vriend ook, we irriteren mateloos aan hun ondankbare gedrag. Al bijna rond de 30/40 jaar en nog steeds janken en piepen als een klein kut kind! Serieus! Met sommige mensen kun je geen gesprekken voeren. Ik hou niet van gesprekken waarop je de vraag dat jij stelt, weer terug krijgt! Ik vraag het toch eerst en ben geïnteresseerd in jouw mening, maar terug koppelen met een vraag, wat ik ervan vind? Weird, maar dat soort gesprekken is voor mij ook snel klaar. Ik zeg niet dat ik slim ben, maar ik vind het wel leuk om gesprekken te voeren, ook puur om elkaar leren te kennen. Maar ik ken dat kind al zo lang, maar nog steeds, geen eigen mening.

Maar goed, niemand is perfect, het is zoals het is, ik kan het accepteren, alleen ik merk het wel bij me vriend. Het is soms vervelend om aan te zien hoe ze ermee omgaan en niet zien wat ze aan het doen zijn. Ze zijn niet bewust met het leven bezig. Ze zijn alleen maar met de buitenkant bezig, maar de innerlijke ziel van hun zelf kennen ze niet. Oppervlakkig, saai, slaapverwekkend, same o same crap!

Gelukkig lezen ze me blog niet en kennen ze het ook niet. Het is niet voor niets, dat ik dit zelf heb verzonnen. Een therapie van gedachten los te halen, want het is nu half 4 's ochtends en ik ben nog steeds klaar wakker! Ik word gek van mijn energie. Maar goed, ik laat het gaan, maar ik moet nu echt slapen, want ik moet straks naar de tandarts, maar ik wil eerst even naar de toko in Amsterdam, want hier bij mij in de buurt is er geen goeie toko aanwezig!!!!!

Dus bij deze! Slaap lekker!

Liefs!