Wanneer weet je nou wanneer

je weet wat je wilt? Waarom gun ik mezelf gewoon niet? Waarom zijn mijn gedachten altijd zo warrig? Wat brengt mij in de twijfel? Weet ik eigenlijk niet wie ik ben? Ik weet wel wie ik ben, alleen, er is altijd wel iets op mijn carrière gebied dat niet goed is, er is altijd wel wat. Of het is de functie wat misschien lichamelijk zwaarder ligt dan ik aan kan? Of is de manager waar je wel niet mee kan opschieten? Of de werklocatie is gewoon te ver, ivm vervelende NS gedoe! Of het beleid van het bedrijf past niet goed bij wie je bent. Uiteindelijk moet je gewoon je verstand op nul zetten en dankbaar zijn dat je een baan hebt! Tegenwoordig heb je het niet altijd voor de kiezen. Alles heeft z'n voordelen en nadelen, niet is perfect en het kan niet perfect gaan of zijn! Maar alsnog kan je het wel leuker maken!

Er is ook een andere optie, waar ik eventueel ook voor kan solliciteren, alleen ik zit nog in mijn proeftijd en ik heb aankomende week een functioneringsgesprek en dat is vrij snel na 3 weken, maar dan nog, het moet snel gebeuren en het is een snelle bedrijf, dus echt lopende band werk, het moet sneller, harder en door gaan. Maar het is geen vetpot dat je het zo graag wilt doen, maar het is wel een baan! Die ander baan is eigenlijk een heel ander concept, het is rustiger, het is een bekend merk, je krijgt trainingen, sportpas, en dat bedrijf geeft heel veel aandacht aan de personeel dus het is op zich wel een hele goeie! Welke bedrijf tegenwoordig krijg je aandacht om je functie beter te kunnen beoefenen? Bijna nergens meer en het is dichterbij huis, het enige nadeel is..je zult vaker maar met z'n 2 of in je eentje moeten werken maar ja, voor die salaris en dichterbij huis, is dat op zich niet zo erg, alleen als het zo rustig is, kan het wel geestelijk vermoeiend maken en de dagen duren dan langer... Ik heb ook zoiets meegemaakt en ik weet hoe het is, al was het voor mijn gezondheid wel beter en ik zie mij daar wel echter tot me pensioen te blijven werken en bij deze is het jonge bedrijf met jongere mensen en tot mijn 68ste te werken? Ik denk het niet, ik denk dat je opgegeven moment ook eruit wordt geschopt en bij die andere dan weer niet, mits je rare dingen doet. Daar kan je wel tot je mooie grijze haren en een Audrey Hebrun pumps blijven werken...

Ik hoop alleen dat ze snel contact met me kan opnemen en ik moet kijken wanneer ik op gesprek kan komen, het is lastig, want de dagen dat ik moet werken, kan ik geen vrije dag opnemen. Ik hoop dat ik wel een mogelijkheid een oplossing weet hoe ik dat moet doen. Ik wil namelijk wel graag op die gesprek komen, hopelijk werkt de Universe met me mee. Of die areamanager moet mij kunnen overtuigen dat ik het aankan. Ik heb enorm twijfel aan mezelf, of ik het wel aankan. Ik ben niet vies van hard werken, maar ik ben gewoon echt iedere avond kapot! Dat is niet normaal! Ik ben nog hartstikke jong en ik moet nog vele jaren blijven werken en als ik voor die functie ga, dan weet ik niet of mijn lichaam zo lang kan volhouden en moet ik misschien wel eerder stoppen. Of je werkt je zo hard en dan word je ineens eruit gekickt omdat je te oud bent. Misschien moet ik nu niet te ver vooruit denken en zo negatief en onzeker nadenken, zo breng je het alleen maar moeilijkheden mee, ik moet nu positiever denken en nu niet aan het werk denken, maar daarom heb ik ook dit blog! Gewoon even eruit gooien!

Bijschrift toevoegen

Ik ben wel 'geaccepteerd' door de team waar ik nu ingewerkt word en ja het is heel leuke jongere team, maar ik kan zeker goed met ze werken. Ik leer veel van ze en wat ik niet wil, doe ik het op mijn manier. En gelukkig kan ik ook nog mezelf kunnen zijn! Maar straks moet ik ergens anders werken en ja moet ik het weer opnieuw wennen aan de andere team. Tja, het hoort erbij he, als je eenmaal de klik hebt, wil je eigenlijk niet iets anders, maar ik denk als ik daar heel lang blijf, dat het opgegeven moment ook geen uitdaging gaat worden. Dus ik moet uiteindelijk toch naar andere locatie gaan.

Eigenlijk heb ik mezelf moeilijk gemaakt. Als ik geen contact had gekregen, had ik er eigenlijk misschien niet meer over nagedacht om iets anders te zoeken, want het heeft me 6 maanden geduurd om een baan te vinden. Tenminste ik moet gewoon geld verdienen! Ik wilde niet langer leunen op mijn vriend. Ik heb mijn eigen dingen die ik graag wil verzorgen en regelen en maar afhankelijk zijn, voel ik niet op me gemak. Ik ben meer een gever dan ik liever ontvang. Maar eigenlijk moet ik mezelf ook geluk en goedheid gunnen en het is niet erg om te mogen ontvangen. Waarom zou ik minder zijn dan de rest? Waarom zet ik mezelf niet op de hogere voetstuk? Niet om mijn ego te verhogen maar me beter zelfverzekerd te voelen. Ik heb geen reden om onzeker te voelen, maar toch doe ik dat wel. Maar ik merk aan me lichaam dat ze op achteruit gaat. Mijn geest kan heel veel maar me lichaam zet me steeds op stop. Zodra ik eenmaal zit, dan wilt het niet meer. Het is gewoon klaar, of ik moet me even opladen, net als een telefoon.

De vraag dat ik aan mezelf moet stellen! WAT WIL JE NOU?? WAT WIL JE NOU ECHT?
Hierover kom ik nog op terug bij me volgende blog!

Het is zondag, 1e paasdag, heerlijk weer! Zometeen even klaar maken en ja gewoon even genieten van mijn vrije dagen en bijkomen van afgelopen 2 weken. En wat meer realiseren in positievere dingen! Maar ik weet wel 1 ding! IK BEN ZEER DANKBAAR! IK VOEL ME ENORM DANKBAAR!

Misschien moet ik niet zo streng zijn voor mezelf, niet te kritisch zijn en het mag best eens wat anders zijn en dat is ook eens wat anders, dus ik laat me verrassen! Dus ook voor jullie. Mocht jullie een tip hebben, wat zou ik kunnen kiezen, laat het comment achter en wie weet kunnen we elkaar helpen.

Thanks en geniet van je dag!

Liefs! Ik doe me best!