Toegeven aan...

Helaas is mij niet gelukt om iedere dag te schrijven over wat ik heb meegemaakt. Al heb ik niet echt veel meegemaakt, ik heb alleen maar gewerkt afgelopen week. Ik ga nu mijn 4e week in en dan ja, kan er nog van alles gebeuren. Ik zit nog in mijn proeftijd en stiekem moet ik toegeven dat ik eigenlijk leuk vind om te werken. Al verlang ik soms wel naar 'volwassenheid' maar op zich is het prima te doen. Af en toe moet ik echt op mijn streep staan en hanteren dat het anders moet! Tja, soms ben je een mama figuur of een zeer strenge juf met een bamboe stok! Tja, wat wil je, als je met die jonge meiden moet werken. Sommige moeten echt opnieuw 'her-opgevoed' worden en sommige moeten alleen even bij geslepen worden. Ik ga langzaam uit mijn comfort-zone uitstappen en ben toe aan een nieuwe uitdaging.

De huidige werklocatie begint ook weer snel een comfort-zone te worden. Het was iets engs, maar nu iets veiligst, precies wat ik wilde en waar ik om had gevraagd. Al snel wende ik aan mijn lieve jonge collega's en we hebben goeie klik samen. Al ben ik zeker veel ouder, maar ik gedraag me er niet naar. Ze schatten me toch altijd 14 jaar jonger hahaha.. Dus ik doe iets goeds!

Soms mis ik wel mijn rustige periode, toen ik nog een werkzoekende was, vermaakte ik me prima met youtube en al die beauty bloggers en/of fashion bloggers, maar zelfs nu loop ik achter op social media, ik volg bijna niets meer, behalve tijdens het reizen naar me werk, blijf ik wel standaard naar dezelfde bloggers lezen (gelukkig) en kon ik me altijd even ontspannen. Maar ik vind het leuker om zelf iets te schrijven. Maar elke avond als ik thuis kom, heb ik niet eens puf om wat te doen, zo moe en kapot voel ik me. Vele zeggen, je moet het gewoon aanwennen, je ben half jaar thuis gebleven en nou moet je lichaam gewoon even wennen, al duurt het even, het heeft tijd nodig. Zo koppig en eigenwijs, geloof ik er niet in. Hoe moe moet je worden na je werk? Qua lichamelijk valt het best reuze mee, maar ik weet niet of mijn bloedarmoede hiermee te maken heeft. Ik voelde me echter iedere avond zo moe en ik ga echter vroeger naar bed. Ik heb gewoon 7 uur slaap nodig om te herstellen, om op te laden.

En daarom koos ik voor een boetiek winkeltje, wat rustige tempo heeft maar toch wel leuk is en qua lichamelijk is het voor mij makkelijk te handelen. Bij mijn vorige baan, waar ik visual merchandise was, was ik ook iedere avond kapot. Ik kon gewoon niets meer, ik voelde me echt als een bouwvakker en geen styliste. Toen kreeg ik de kans om weer terug te komen maar dan als functie hoger en dat was veel beter geweest, ik vermaakte me prima, lichamelijk en me werk was ok. Niets bijzonder, geen bewijsdrang maar deed me werk wel goed als een malle! Heel veel van mijn ex collega's waar ik samen heb gewerkt, willen allemaal met mij een winkeltje beginnen. Ook zelfs met die collega waar ik 13 jaar geleden had gewerkt en nu ook weer, maar helaas, we kunnen nog verder dromen. Het zijn vaak 'oudere ' collega's, we hebben zo goeie klik samen en we vullen elkaar zo goed aan en ja, het werkt liep zoals het hoort, geen zorgen, geen stress, maar gewoon met plezier.

Maar goed, nu mag ik ook niet klagen, ik heb tenminste werk! Ik kan nu ook alleen over mijn werk praten, sorry voor dat. Maar ondertussen werd ik wel gebeld door iemand en die heeft met enthousiasme mij verteld dat mijn referentie van mijn vorige werkgever zo blij met mij was geweest en dat ik zeer een goede werkneemster was als storemanager. En zo gaat zij hopelijk mij vandaag ook bellen hoe en wat, want ik wacht toch nog stiekem op die andere baan. Iets wat veel gunstiger zou zijn en ja dichterbij huis en qua salaris ook veel beter. Al moet ik niet naar de cijfers kijken maar het brengt me wel meer rust, zodat ik mijn sociale leven beter kan benutten en dingen wil doen waar ik goed in ben. En zeker ook voor mijn werk.

Ik geloof toch nog steeds niet in dat ik heel lang voor deze merk zou blijven werken. Ik zie mezelf er gewoon nog niet in. Soms kan je je beetje inbeelden dat je daar lang kan blijven werken, maar als jezelf niet ziet en het blijft in je gedachten houden, dat het maar voor de korte duur is, dan ja, weet ik het gewoon niet. Ik weet niet of het aan mezelf ligt, of aan het bedrijf. Ik noem maar een voorbeeld. Ik kreeg mijn eerste salaris en dat klopte al niet meteen en mijn reiskosten worden niet gelijk vergoed, zoals afgesproken en het manier van werken, spreken me nog steeds niet op aan. Ik weet dat je voor heel veel dingen geduld moet hebben om iets te willen bereiken, maar het wordt meer gezegd dan gedaan.

Mijn retail kennis kan goud waard zijn, maar als de bedrijf zelf niet op de afspraken nakomt, hoe moet ik dan geloven dat het werkelijk werkt? Mijn vorige baan waren die administratie zo goed geregeld, al waren ze misschien niet zo vrijgevig maar ik kon echter duidelijkheid krijgen hoe en wat. Maar deze is best een boeltje. Ik hoop dat ze het binnenkort oplost want dan verdien ik echt veel te weinig voor wat we hebben afgesproken. En ik wil mijn geld gewoon ontvangen wat ik hoor te krijgen.

Dus ik moet toegeven dat ik toch verder blijf zoeken en zal vinden wat ik wens en wat ik vraag. Ik wil werken voor een werkgever/geefster die een hart heeft op de juiste plaats en mij beloont waar ik goed in ben en dichterbij huis wil werken, veilig en op tijd op mijn bestemming aan komt en tijdig mijn werk kan uitvoeren. Ik wil op de dagen vrij zijn waar ik behoefte aan hebt en voor een normale werktijden werken. Ik weet gewoon dat dit maar een tussenperiode is, ik heb nog steeds geen zicht op waar ik nu ben. Ik zie mezelf niet langer voor dit merk werken. Het geeft mij iets onbetrouwbaar, ook hoe ze met andere werkneemster om gaat. Zo hoge werkdruk met zo miniscule salaris. Die meiden werken zo hard om te bewijzen dat ze het aankunnen, maar vervolgens niet volwassen genoeg om 'storemanager'te kunnen zijn, en zowel ze niet meer kunnen betalen dan dit! Zo bizar. Als je volwassen persoon in wil zetten, betekent dus meer betalen, maar eisen van die jonge meiden dat ze minder ervoor willen betalen maar toch zo hoge normen worden gesteld. Klopt niet. Ik voel me niet goed daarbij. Het zijn bijna vieze spelletjes!

Maar goed, ik focus nu alleen op wat ik wil en dan ga ik ervan uit dat het goed komt. Vandaag ga ik alleen focussen op dingen die ik wil doen, shoppen! En niet meer aan het werk denken. Ik moet ook echter loslaten na werk als ik thuis kom, dan loop ik te malen dat het beter kon, maar goed, dingen zijn eenmaal gebeurd en dan kan je niet terug draaien. Maar weet je, morgen is weer een dag, maar vandaag ga ik genieten van mijn vrije waardevolle dag!!!

O,ja, als ik me wil ontspannen en ik kan het niet loslaten, dan ga ik de vlogs bekijken en dan ben ik pas ontspannen en eten natuurlijk! Ik heb altijd zo een honger als ik thuis kom, dan eet ik niet meer als een dame, maar als een boer!

Anyway, een fijne dag toegewenst, maak er wat van! Het is jouw dag!

Liefs! Ik doe me best!