Soms denk ik dat ik een contact stoornis heb, ik kan soms niet goed contact houden, maar wel virtueel. Het is sneller, makkelijker en zonder je akward moment te voelen. Gelukkig weten mijn vrienden en vriendinnen wel hoe ik ben en wie ik ben en ze accepteren mij zoals ik ben en andersom ook. Ik zal de mensen die in mijn leven nog steeds bestaan nooit zomaar vergeten. Ik zal altijd aan ze denken. Ze komen niet voor niets zomaar in mijn leven. Ik waardeer ze enorm hoe ze zijn en wie ze zijn en dat we iets voor elkaar mogen betekenen, het maakt niet uit wat, zolang je maar oprecht bent en bij jezelf blijft.
Men verandert na mate door omgevingen, werk of relaties. En dat is op zich helemaal niet erg, helemaal in het begin zou je het eng vinden, je gaat te veel analyseren wie en hoe men over jou gaat denken, maar in feite is dat bijna niet zo, het zal je een keer voorkomen, dat men een keer over jou heeft nagedacht, maar dan was waarschijnlijk een moment-opname geweest door een bepaalde onderwerp die in het gesprek was voor gekomen. Eigenlijk zou je niet bezig moeten houden wat mensen over jou denken, al ben je net nieuw of verliefd of je voelt je nog een vreemde in je stad, je moet er niets van aantrekken. Als je zo denkt, dan zul je merken dat je uitstraling heel anders is. Zelfs ik voel me nog steeds niet thuis waar ik woon. De plek waar ik ben, mijn huis, voel ik me erg thuis, ben ook graag thuis, maar de plaats voel ik me niet thuis, het kan aan mezelf liggen of ik ben nog steeds zoekende, maar zolang ik me niet 'thuis' voel in deze stad, zal ik geheid ooit verhuizen naar 'n plek waar ik graag wil zijn. Ik weet eigenlijk al in de diepste van mijn hart waar ik graag wil wonen, maar ik durf niet hardop te zeggen, dus ik laat het even hierbij.
Niet dat je als een arrogant overkomt (hoop van niet hahaha) maar blijf gewoon bij jezelf en doe wat je voelt, waar je bent. Hou je niet bezig op straat waarom men naar je kijken of wat men van je zullen vinden hoe je gekleed bent, ongeacht wat. Mensen kijken nou eenmaal naar mensen. Mensen laten graag ook inspireren door een ander, al laat ze het niet merken, maar als er iets is, wat interesse opwekt, laat ze maar kijken, laat ze maar nieuwsgierig zijn, twijfel niet 1 seconde aan jezelf.
Zoals ik bij me vorige bericht schreef, soort vindt soort of soort zoekt soort op. Ik was afgelopen donderdag naar een soort van optreden geweest van iemand, die graag zichzelf wilt promoten met zijn muziek. Hartstikke leuk, ik hou wel om mezelf te laten inspireren en/of mijn interesse kan opwekken, ieders z'n ding.
Het was op zich heel relax, echt een underground chill relax sfeer, waar ik 15 jaar geleden ook zo was geweest hahaha..(no I'm not getting old?!) Street ouwe hiphop style met jazzy tussendoor met Pharrel Justin Timberlake Maxwel, jeweetWEL! Op zich heel chill, ik had wel zin om te bouncen maar ja, ik ken niemand daar, ik was met me vriend, we kwamen voor die gast om te kijken en hij waardeerde het wel dat we kwamen kijken. 10 jaar jonger dan wij maar ach, leeftijd doet er niet toe, he! Tegenwoordig niet meer, maar goed, 15 jaar geleden zou ik me wel daarin 'thuis' voelen, ik was ook One of them, ik was danseres, deed me ding, deed me netwerk, deed weet ik wel wat een muzikanten en dansers onder elkaar doen.
Niet dat ik me way to good voelde, nee, het is voor mij klaar. Ik vroeg aan me vriend, pas ik daar bij? Hij zei, 10 jaar geleden misschien wel, maar nu niet, anders. Ik zou me wel kunnen aanpassen. Maar ik heb genoeg in mijn leven aangepast en dat doe ik niet meer. Maar dan ga ik me afvragen, waar pas ik dan wel bij? Voel ik me noodzakelijk om ergens bij 'de wereld' te passen, vriendenkring groep - a - la - popi - thing? Nee, eigenlijk niet. Ik ga ook wel eens naar een ander soort groep, en dat is zegt maar mensen die way 30 jaar ouder zijn dan mijn vriend en ik, maar dan nog kan ik me daarin wel inspelen, maar dan nog voelde ik me niet op mezelf, tenminste, ik voelde me niet nodig om erbij te horen. Het zijn lieve aardige well done mensen die al 'n hoop hebben mee gemaakt en ja ze vinden het heerlijk om ook met jongere mensen om te kunnen gaan. Niets mis mee, ik kan gesprekken voeren als ik wilde, maar ik ga niets forceren, ik ga me niet in die kringen mengen waar ik niets mee heb of ik heb niet echt een klik en ik ga ook niet extra me best doen. Men moeten mij maar accepteren zoals ik ben maar andersom doe ik dat ook.
Op de terugweg richting huis, vroeg ik aan me vriend: ik ben een f***king een loner! haahahhahah... really?
Ik vind het helemaal niet erg om nergens 'thuis' te horen. Ik vind het veel belangrijk dat ik weet waar ik mijn thuis voel en dat ben ik zelf. Waar ik ook ben, ik heb mezelf, ik vermaak mezelf, ik kom er wel, als er mensen zijn die naar mij toe komen, is ook gezellig, is mijn interesse gewekt door hun inspiratie, dan kom ik, ik ga gewoon niets forceren. Ik doe alleen echt met oprecht dingen als ik het leuk vind.
Als je 9 jaar lang een geforceerde relatie heb geleefd, heb ik het idee dat ik 9 jaar lang heb geslapen. En dat was mijn grootste les! En daarom weet ik nu wel wat mijn state of mind is, maak een keuze, en doe alleen dingen die je echt leuk vindt, zeg je wens hardop iedere dag naar de Universum en je wensen zullen gehoord worden.
Waarom ik hierover begin, als het allemaal echt doorgaat, met alles en al (dan pas zal ik toejuichen) lijkt het voor mij ook echt eng. Ik denk ook soms, tja, wat zullen ze van me vinden? In mijn vorige werkverleden vonden ze me echt raar, maar nader ze me beter kenden, vinden ze me een toffe wijf! Maf, maar tof! hahahaaha... In het begin ben ik altijd stil, ik kijk altijde eerst om me heen, ik wil eerst de sfeer proeven en ik wil eerst die mensen goed leren kennen, natuurlijk kan je niet meteen goed onderschatten maar als je al een hoop hebt meegemaakt, weet je ongeveer wel wat je mensenkennis zijn. En daar maak ik gebruik van, ik observeer en soms laat ik me gewoon verrassen. Maar eerlijk gezegd denk ik eigenlijk zo 'HET IS MAAR WERK'.. daarna zie ik het wel. Als ik het echt leuk vind, ga ik er ook voor. En wie weet wat er nog meer komt, iets moois en really really iets wat ik echt leuk vind.
Zoals ik al zei, ik ben een loner maar ik kan ook goed samen met mensen zijn, maar niet te lang. Ik ben zeer op mezelf gesteld, ik wil me niet verplicht voelen. Werk is al een plicht, Mijn relatie heeft verplichtingen (heel normaal) mijn kind ook. En natuurlijk mezelf!
Dus waar jij ook gaat, wees alsjeblieft jezelf. Het hangt natuurlijk vanaf waar jij je denkt te thuis te voelen. Als jij in de bankwereld op je gemak voelt, vooral doen, het is zoals jij bent. Dat je daarin makkelijk mee kan omgaan. Ben je een artistieke, creatieveling, muzikanten, zangeres, sporter, chauffeur, kassa-medewerkster of wat dan ook, ik wil gewoon dat je lekker in je vel voelt en blij bent met wie jij bent. Je bent zoals je bent.
Het is zaterdagmiddag, zonde om binnen te zitten, de zon schijnt super heerlijk, dit weekend wordt het zeer warm voorgesteld, dus smeer je goed in en geniet van je weekend!
Fijne dag! Ik doe me best!
Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
wees niet bang om een reactie of een bericht achter te laten, ik zal je niet bijten en wie weet kunnen we van elkaar iets leren. Fijne leesvoer!