Wat doe je bij

twijfels? Ik zeg vaak tegen mezelf en tegen ieder ander, als je twijfelt, niet doen. Maar is dat te makkelijk om te zeggen of is het eigenlijk het beste wat je kunt doen? Want het hangt ervan af waarom je twijfelt. Ben je nog niet klaar voor om uit je 'comfort-zone' uit te stappen, of ben je bang voor de uitdaging dat je misschien denkt niet te kunnen handelen? Of je hebt gewoon niet genoeg geld om rond te komen deze maand of je weet dat je niet lekker in je vel zit en dat je toch liever thuis blijft? Of je twijfelt dat de kruiden misschien niet met elkaar matchen tijdens het koken, of je twijfelt over die broek, schoenen, tas of die wel bij je past? Het kan van alles zijn. Ik zei ook vaak tegen de klant, als je niet mooi vindt of je twijfelt, denk er over na en als je nog steeds van droomt, kom je terug en zo niet, dan niet. Bij twijfel niet doen, soms geven je gevoelens een seintje, een 'wake-up' belletje, je twijfelt namelijk niet zomaar! Als je onzeker bent en je bent net zo twijfelachtig als ik, ja dan hebben we een probleem.

Soms moet je gewoon keuze maken en ervoor gaan. Soms moet je die cirkel brengen en doorgaan. Soms moet je uit je comfort zone uitstappen en in jezelf blijven geloven, in jezelf vertrouwen, dat hoe dan ook gaat, het komt goed, al is het misschien niet helemaal wat je wilt, maar dan heb je tenminste geprobeerd.

Tijdens shoppen voorbeeld, als ik iets zie en ik vind het super mooi maar het is best prijzig. En aangezien ik niet zo brede financiën heb, moet ik voor mezelf echter 5 keer nadenken. Is het belangrijk? Moet ik het perse hebben? Waarvoor doe ik het? Hoe kan ik hiermee combineren? Staat de kleur mij? Of als ik nu uitgeeft, wat hou ik straks over tot eind van de maand? Nou  als ik bij al die vragen steeds geen antwoord krijg, dan doe ik het niet, dan hang ik het terug en kom ik andere keer wel terug, dan is het waarschijnlijk niet goed genoeg om te kopen of te hebben. Maar zelfs nog als ik goed salaris had, dan denk ik er 3 keer over na. Of je kan het impulsief denken 'ach je leeft maar 1 keer'...ja dan hou ik helemaal niets over rond eind van de maand. Dus bij deze twijfel, koop ik het niet.

Voorbeeld als je half jaar lang aan het solliciteren bent, je hebt half jaar moeten wachten om weer aan een baan te komen, een baan, dat je misschien denkt te kunnen handelen of je denkt 'ik moet een baan hebben'. Het gekke is, ik zeg altijd tegen iedereen en dat moet voor mezelf ook zo gelden, doe wat je leuk vindt. En op zich is deze functie ook leuk, alleen, bij die ene laatste gesprek werd ik zwaar aangevallen met al die vragen, waarvan ik dacht, ik voel me zo dom! Ik ben dat niet. Maar eigenlijk moet ik het niet zien als persoonlijk maar puur zakelijk, maar ik ga dan aan mezelf twijfelen, of ik wel bij deze bedrijf pas? Waarom twijfel ik?

Begin ik beetje gewend te raken om thuis te zijn en dagelijkse mijn dagboek-gedachten-blog te schrijven? Of komt het door het mooie weer van de laatste dagen dat het best lekker is om 'vrij' te zijn? Of ik twijfel nu enorm aan mezelf dat het misschien niet meer is, zoals ik dacht. Eigenlijk ben ik gewoon een 'loner' ik kan principe met en samen werken, maar ik ben op me best wanneer ik alleen doe, maar samenwerken is ook goed te doen. Het zijn dingen waar je niet samen hoeft te doen. Zoals Styliste, die zijn ook een soort 'loner' met hun eigen inzichten, kennis, smaken en ervaringen. Maar dan nog kunnen de Stylisten nog wel goed samenwerken met bedrijven om netwerk te vergroten en meer succesvoller maken. Maar ik ga toch bij mezelf af vragen, is dit het wel? Of ben ik gewoon bang voor nieuwe dingen, nieuwe fouten die ik nog niet heb gemaakt. Perfectionisten zijn juist zo irritant, die geven niet te snel over maar het is juist goed om te doen! Het is even afwachten op nader bericht komende week. Al hoop ik stiekem op andere vacaturen die ik had gereageerd. Maar je moet zo zien, als het komt, komt het naar je toe en ontvangt het met de open armen, je weet maar nooit wat de uitkomst zullen zijn.

Zoals vandaag had ik weer getwijfeld of ik nou wilde mee gaan met vriend, helemaal naar het Veluwe van Gelderland. Maar ik dacht, ach, gewoon doen, dan ben je even weer ergens anders en zo kom je eens ergens terecht waar je nog nooit bent geweest. Helaas had ik toch meer naar me gevoel moeten luisteren. Ik kreeg spijt. Het had niet zo zeer te maken met de omgeving waar ik was, het lag aan mezelf. Ten eerste had ik hoofdpijn en moest steeds niesen en ja ik heb niet veel met die mensen, ik ken een paar, maar er is niet echt een klik dat je het leuk vindt om jezelf te mengen in een menigte die je niet kent. Misschien kijk ik wel altijd eerst de kat uit de boom, maar ja je bent een volwassene vrouw, je kunt heus kletsen, maar ik hou er zelf niet van om geforceerd te doen, geforceerd laten zien dat je die ene vriendin bent van die ene muzikant.

Na de eerste set, was ik toch van plan om naar huis te gaan, al wist ik het wel dat het lange rit zou zijn met de trein, waaronder ik even in paniek raakte, omdat NS weer een stroomstoring had. Maar uiteindelijk is het toch goed gekomen en was ik gewoon ruim op tijd thuis. En het was koud vandaag!!!
Ik ben zo blij dat ik nu thuis ben en ik irriteerde me steeds aan die witte nagellak van de etos! Het lakt niet mooi, en is niet goed gepigmenteerd, dus ik had nog tijd zat om even een nieuwe te halen bij de Hema en ik zag nog wat lipstick en nog een kleur die 1 euro kostte. Nou ik was super blij natuurlijk, heb even mezelf getroost. Je voelt je soms als een last voor iemand, terwijl dat niet zo is, eigenlijk moet je niet bezig houden wat andere mensen denken en als ze zo denken, is dat niet jouw probleem!

Ik kwam thuis, gelijk even rijst gemaakt, ik ga zo lekker nasi maken, o,ja, ik wist als ik zou blijven dat ik waarschijnlijk niet veel mee konden eten, ivm mijn allergieën en ik wil niet weer de spelbreker zijn en ja het blijft soms lastig, het is iets wat je niets aan kan doen maar toch, je wilt niet opvallen dat je weer zo moeilijk mens bent! Want ik heb namelijk een koemelk en lactose allergie, ja zoek het maar even uit op de google, te lang om hierover te schrijven en het is algemeen bekend probleem. Dat scheelt weer!

Tijdens het wachten op de rijst, ging ik mijn nagels weer veranderen en zo zie je maar weer! I love HEMA nagellak! Precies goed zoals ik het wilde. Maar zoals je nu leest, dwaal ik weer af! Ik moet echt goed afleren om niet steeds af te dwalen van mijn gedachten en bezig te blijven en goed te schrijven waarover het gaat. Als ik die andere bloggers leest en ze zijn stukken jonger dan ik, dan sta ik soms met me bek vol tanden open en benijd ik ze heel erg. Maar goed, ik doe me best om toch mijn verhaal te verduidelijken, al klinkt het beetje te langdradig maar zo zit het ook in mijn hoofd. Dit dagboek is voor mij echt de goedkoopste therapie ooit! Dus hebben jullie tips hoe ik beter geconcentreerd te werk kan gaan, graag!

Dus bij twijfel - daar had ik het over - moet je soms je gevoelens en je verstand gebruiken en niet te lang afwegen en niet te lang welles en nietes spelen. In mijn geval ging het om de functie, waarschijnlijk krijg ik die functie nog niet aangeboden maar misschien een stapje terug om even meer kennis op te bouwen van het bedrijf. Ik had wel een gevoel alsof ik 5 jaar lang niets had geleerd bij me oude werkgever. Terwijl ik echt zeker wel storemanager functie uitvoerde, ik deed echt wat gedaan moest maar ieder bedrijf werkt op hun eigen manier en andere systeem en andere methodes en vaak is dat niet te vergelijken met elkaar. Ervaringen is wel hetzelfde, alleen dan moet je anders communiceren. En zo leer je wat van elkaar. Het is afwachten, ik hou jullie op de hoogte en voorlopig vermaak ik hiermee!

Het kan zijn, dat ik weer iets heb in me hoofd, dat ik tussendoor weer over 'praat' hier op mijn blog, dan weet je dat waarom. Ik ben een weegschaal en ik weeg me als een malle, gelukkig niet letterlijk op de weegschaal.

Nou nog een fijne avond! En ik blijf me best doen! En jij, blijft bij jezelf!

Liefs!