Het gesprek

liep best goed maar ook niet goed. Het begon goed, gelijk straight to the point. Ik had eerst na de 1e gesprek een opdracht gekregen voor de 2e gesprek, dat ik eerst als een 'mysterie'quest naar de winkel ga en beoordelen wat ik wel en niet goed vond. Nou ik vond het best wel spannend, alleen met mij is het zo, dat ik teveel rekening mee hou met wat de omstandigheden zou kunnen zijn. En dat is de eerste fout. Je moet bekijken wat je niet goed vond in de winkel, hoe waren die personeel, hoe waren die winkel en hoe zagen ze eruit, werd je goed geholpen, hoe zagen de styling en etalage uit, etc, dus ja helaas kon ik echt niets positiefs vinden over dat winkels (ik heb er 2 bezocht) maar goed, dat heb ik dus gedaan, bij het gesprek merkte ik gauw dat ik snel kon afdwalen naar iets anders, het speelde zoveel in mijn hoofd, alleen qua communicatie was ik niet duidelijk genoeg waar ik heen wilde. En dat was toen een wake- up call! Ik ben de laatste bewust met dingen bezig, met hoe ik communiceer, hoe ik overbreng naar andere, begrijpen ze me wel? Of praat ik eigenlijk in hun oren als een chinees? Bij wijze van spreken. 

Als je maanden zoveel gesprekken heb gekregen, maar alsnog werd je niet aangenomen, zou je denken dat er wat mis is met jezelf? Maar als je geen duidelijke feedback hebt gekregen waarom je niet bent aangenomen, kan je echt een lange waslijst maken. Maar alsnog hoef je op dat moment niet aan jezelf te twijfelen, je kan het wel eventjes analyseren maar daarna moet je ook weer loslaten en doorgaan. Ik heb gemerkt bij sommige waar ik dacht dat het goed zat, maar toch niet zo is. Bij andere bedrijven was ik denk ik wel gewoon aangenomen, alleen ik kan niet met 0-uren contract leven, zie mijn vorige bericht. Dus ja het hoeft niet altijd aan jezelf te liggen, sommige bedrijven weten wat ze willen en natuurlijk door de hoge druk en hoge werktempo en tijd, moeten ze wel gelijk een goeie aannemen, ipv om de 2 maanden weer een gesprekken te voeren, alhoewel ik zelf vind dat ze te weinig op de juiste manier ernaar kijken. Of ze kijken half, of kwart of alles, het hangt er vanaf. Maar goed, ik solliciteerde voor de functie als Storemanager. Dat is wat ik al heel doe maar dan in een ander concept. Ik heb meer ervaring in het verkoop en als boetiek manager was ik altijd zeer klantgericht, dat was mijn prioriteit, want de target liep dan vanzelf wel goed. En natuurlijk de styling van de winkel was ik daar ook verantwoordelijk voor. Maar goed, IK DWAAL WEER AF.. 

Maar als je ineens op gesprekken komt waar de functie eigenlijk meer inhoud heeft dan je denkt, ga je toch wel vergissen of je wel een goeie storemanager kan zijn. Of wilt zijn, elke bedrijf werken met andere normen en waarden en regels. Maar bij dit bedrijf wordt er meer gevraagd dan je kent. Kunnen is anders, maar kennen is een ander verhaal, heb ik gemerkt. Maar goed, tijdens die gesprek klapte ik dicht, ze stelden vragen achter elkaar door, dat ik op gegeven moment ging stotteren, ik wist niet eens dat ik kon stotteren, perso persoon personeeele persooneel... dus het was bizar en pittig, maar gelukkig konden we er wel om lachen, voordeel dat ik die gesprek deed met ex collega waar ik lang lang geleden samen had gewerkt. Vandaar kwam de druk ook wat meer op mijn schouder. Maar al en al, kwam de andere manager met een ander optie, dus het is nog steeds afwachten, wat de uitkomst echt gaat worden, misschien is het wel niets of misschien wel. Maar ik heb echt enorm veel van geleerd, ik kreeg goeie feedback, waar ik zeker aan heb en echt waar, ik voel me zo dom!!!! Onzeker, machteloos, ik kon mezelf niet meer verkopen!! Ik was zo slecht, ik wist niet meer wat ik zei of wilde zeggen, ik knikte alleen met me hoofd, of ik dacht heel anders of ik was van alles behalve slim op dat moment. Gelukkig kon ik er zelf om lachen maar goed, het is even afwachten, het is een lange lange procedures. 

Dus bij deze, kort bericht! 

Liefs!