Toch nog eentje...

over me werk. Wat ik paar dagen geleden had geschreven, dat sommige dingen niet altijd loopt zoals je had gewild, maar loslaten en accepteren zoals het is. Maar dan gebeurt er volgende dag toch iets waardoor je gedachten ineens op een andere gebied zet. Je denkt, 'zie je, het kan wel'...

Prompt kreeg ik een telefoontje, maar helaas was ik aan het werk, maar gelukkig weten ze ook dat ze me een mailtje kan sturen, want ik haat voicemail. Al is voicemail zakelijk gezien beter, maar ik hou er niet van. Maar goed, na het lezen van mijn mail, mag ik toch op gesprek komen, ook mede door hun kleine fout, gelukkig, krijg ik de kans om mezelf te laten zien wie ik ben. Al weet ik niet eens of het wat is voor mij, maar die kans moet ik wel grijpen en aannemen. Ik heb op zich niets te verliezen, vandaar dat mijn gedachten misschien wat makkelijker lijkt, want ik heb al een baan. Een baan waar ik blijf twijfelen (ZEER STOM) maar goed, ik laat het me gewoon verrassen en blijf bij mezelf.

Van de week solliciteerde ik naar een functie wat nog niet op de site kwam. Via via kreeg ik die email adres om mijn CV op te sturen maar later keek ik toch even door naar die vacaturen, nou ik heb me dan ook beetje vergist. Ik kan daaraan niet mee. Dus ik heb een korte mail gestuurd en dat was het. Al had ik wel klein hoop gehad, want dat merk is namelijk ook leuk om te doen. Ik ben nog steeds een fan van de herenmode. Ik vind de damesmode wel ok, maar het daagt me niet uit. Het merk waarmee ik nu werk, is gewoon niet mijn ding, niet mijn merk, niet iets waarvoor ik achter sta. De hele mikmak gebeuren kloppen er namelijk niets van. Het is allemaal nog beetje te rommelig en te oneerlijk. Ik weet niet.

Ik werk liever echter voor iets waar ik echt achter sta en bij deze doe ik eigenlijk zonder bij na te denken. Al vind ik het wel leuk om een klantenbinding vast te houden, maar op gegeven moment ga ik toch weg daar. Wat ik niet leuk vind, kan ik leuker maken voor mezelf. Weet je, voor dit merk kan ik me niet volledig geven. Ik ga niet meer geven dan nodig is. Als het sluitingstijd is, wil ik naar huis, klaar. Ik ben er klaar mee met die bullshit. Ik hoef mezelf niet mee te mengen met die merk en die mensen, ik ben al verder, ben al klaar mee. Ik doe me werk, me rekeningen worden betaald en that's it. Het is niet mijn passie. Het is ja, gewoon maar een werk!

Daarom hoop ik echter in de toekomst dat mijn blog wat groter kan maken, en parttime kan werken en beide dingen doen die ik leuk vind. Fulltime werken is gewoon niet meer leuk. Ik wil mijn fulltime leven in een goede balans houden door dingen te doen die ik leuk vind. De een betaalt mijn rekening en die andere krijg ik veel liefde en voldoening voor terug. Dat zou mij in balans houden. Dus ik moet dit blijven doen en ik vind dit veel leuker.

De dagelijkse ervaringen delen en al heeft er niet veel lezers gereageerd en dat maakt niet uit. Het is prima. Misschien dat ik toch echt even een plan moet gaan maken, om een ander blog te maken. Maar ik ben nu al zo ver heen, dat het misschien niet verstandig is om te doen.

Ik zou graag een nieuwe laptop willen met photoshop, waarmee ik de site kan mooi maken. De letters teksten, verschillende opvallende teksten. De duidelijke onderwerpen, iets. Het gaat in ieder geval over mijn dagelijkse leven, maar dan niet op vlog maar op teksten. Ik hou van lezen en schrijven. Ik kan daar wel mijn rust vinden, in mijn gedachten zitten soms te veel letters dat eruit moet en zo kan ik mezelf weer steeds oploaden! hahahaa..

Maar goed, ik dwaal weer af. Ik heb zin in die gesprek aankomende week. Stiekem wens ik echter dat goed gaat komen en dat ze me aannemen en dat ik zelf ook leuk vind en erachter sta en dat ik toch liefst dichtbij huis kan werken en meer tijd te besteden heb aan mijn eigen leven. Ik hoef dat sociale werk behoud sfeer niet. Ik kom op tijd, doe mijn werk, doe mijn ding, haal de targets, coaching en weg is klaar!

Mijn hele huishouden loopt achter, en al wil ik het graag alles doen in 1 dag, maar het wordt toch weer een rommeltje. Ik heb het bij neergelegd, maar als het me echt aan stoort, zal ik het zeker laten merken maar goed, ik heb vandaag eigenlijk veel te doen maar ik mis het bloggen zo erg, en ik mis de routine blog time om al die bbloggers te bezoeken en mijn vrije tijd in ontspanning tijd, maar goed, ik hou ook van werken, maar het is nu even niet in balans. Ik mag blij zijn dat ik werk heb! En dat ik toch dingen kan kopen, wat ik nodig heb en dat ik mijn eigen rekening gewoon kan betalen. Afhankelijk wil ik niet meer zijn. Ik moet alleen nog weer leren auto in te stappen en gewoon gaan rijden!

Balans! Daar ga ik het volgende keer over hebben!

Wens je een goede dag vandaag, wat het ook mag zijn, trek iets positiefs aan, want dat staat altijd goed!

Liefs! Ik doe me best!