oftewel raar gemengde gevoelens...
Tja, waar zal ik beginnen? Tenminste over wat voor soort onderwerp moet ik schrijven? Wat ik afgelopen tijd heb meegemaakt, stelt eigenlijk niet veel voor. Ik heb alleen maar gewerkt, maar toch blijf je tijdens je werk in je gedachten malen, is dit het? Is dit het? Wil ik dit? Moet ik hiermee doorgaan? Het is eigenlijk te belachelijk voor woorden, dat ik me daar mee bezig houd, ik bedoel, ik moet blij wezen dat ik een baan heb, na half jaar sukkelen en zoekend naar een baan! En met deze 'geluk' mag ik toch wel waarnemen, dat ik toch wel GELUK heb gekregen door bepaalde persoon die enorm vertrouwen in jou heeft en toch blijven voordoen, dat het werkelijk gaat werken. Of heeft te maken met mijn eigen zelfvertrouwen? Misschien moet ik wel toegeven dat ik toch wel wat zelfvertrouwen heb (stiekem) maar niet durft te laten zien.
Over paar dagen dan ben ik door mijn proeftijd heen. Tenminste, het kan nog veranderen. Maar alsnog wordt wel een 'hoop' opgewacht dat ik uiteindelijk op een ander werklocatie terecht kom en met volle aan de slag kan gaan en dan pas kan ik bewijzen of dat het wel is, voor mij. Maar nu ik bijna een maand heb gewerkt, ben ik alweer door mijn uitdaging heen. De uitdaging is nu weg, ik sta bovenop iedereen die al eerder en langer werken maar pas na aantal maanden de kop bovenuit konden steken en ik doe dat even in 4 weken.
Als ik eenmaal de wereld ken, waarin ik moet instappen, dan kom ik vanzelf in mijn 'comfort-zone' terecht, maar dan werkt dat weer averechts tegen jezelf. Want dan is er geen uitdaging meer. Dit soort werk is voor mij puur herhaling en ten gunste van een ander. Ik wil niet zeggen dat ik beter weet, maar ik wil wel uitgedaagd en geïnspireerd worden. Ik ben natuurlijk net begonnen, maar het voelde meer alsof ik langer werkte. Misschien is het juist heel goed om naar een grotere winkel te werken, ik denk dat voor mij een betere kansen zullen zijn, aangezien er een hoop verwachtingen worden gesteld. Hopen en verwachtingen zijn echt dingen waarop ik geen controle over hebt. Ik doe liever alles natuurlijk mogelijk en laat me graag verrassen. Maar als men een HOOP en VERWACHTINGEN van me wilt, dan werkt het averechts voor mij.
Ik heb mijn gedachten toen gewoon veranderd in 'ik laat me verrassen, ik zie het wel'. Wel met vertrouwen dat het goed komt. Wat er ook gebeurt, ik red me wel. Ik heb zoveel in mijn werk carrière mee gekregen dat ik wel sneller, bewuster ermee kan omgaan in een bepaalde situatie. Ik heb het best gered door gewoon mezelf te kunnen zijn! Meer heb ik niets anders gedaan. Ik doe mijn werk, ik volg de regels, ik kom op tijd, maar intussen dans ik op de vloer, ik praat met iedereen, werkt altijd sneller, vooruit en harder dan iedereen, dat ze me soms niet kunnen volgen. Zeer aanwezig op de vloer en cijfers gaan omhoog, de personeels zijn opgekrikt, de store is verbeterd, er worden sneller reactie op activiteiten uitgevoerd. En ga zo maar door, maar dan zijn juist die dingen die in 2 maanden tijd of korter voor mij kleine uitdaging zullen zijn, maar de rest, ja, doe ik met mijn ogen dicht.
Nu ik dit werktempo weer gewend ben, zie ik alles met ok-uitdaging, het is ok om te doen, niet te veel stress, niet te veel zorgen, je bent ook maar een mens en je haalt op dat moment alles uit wat je moet doen. Meer is er niet en meer hoef het ook niet te zijn. De structuur is alleen beter als de 'hogerhand' ook beter hun eigen regels blijft volgen. Geen enkele bedrijf zal denk ik helemaal 100% puur zijn, uiteindelijk draait de hele markt op winst uit. Ik als een te dure medewerkster, moet ik me enorm bewijzen en dat heb ik tegendeel zeker gedaan! Ik heb binnen 4 weken mijn beste BIJVERKOOP van iedereen ingehaald. Wat anderen doen binnen een paar maanden. Op gegeven moment word ik zo bij de paskamer neergezet, puur omdat mijn verkoop het meeste winst uit haalt. Maar daar blijft het daarbij, uiteindelijk wil je dit elke dag ook bereiken. De ene dag gaat het wel en de andere dag gaat het wat minder. Maar daar kan ik makkelijk mee leven. Ik kan het pas accepteren, als ik echter alles aan heb gedaan om die punt te bereiken. Maar that's it.
Maar dan vraag je bij jezelf af, is dit het? Snap je wat ik bedoel? Wil ik dit wel zo lang blijven doen? Waar ben ik goed in? Ik ben goed in COACHEN. Mensen hun zwakke punten versterken, het best uit hun zelf halen, meer uitdagen. Opgegeven moment neem je de toko over, maar dat is niet mijn de bedoeling, maar het gaat vanzelf. Gelukkig respecteert mijn collega (manager) mij zeer enorm en laat mij de gang gewoon gaan, maar ik respecteer haar ook. Ik wil zeker niet overnemen, maar ik merk wel dat ik opgegeven moment mensen aantrekt die graag met mij willen werken. Je energie kan zo aanstekelijk zijn, als het positief is, iedereen moet gewoon lekker in z'n vel blijven voelen en gewoon lekker je werk doen met plezier. Dat is uiteindelijk mijn punt.
Maar wat doen je dan? Als je toch blijft malen....? Er is een klein kansje dat ik misschien zelf ermee stop, want er bevindt zich een andere uitdaging plaatst. Ik ben niet de jongste volgens de maatschappij meer, dus ik moet wel een beetje vooruit denken. Die andere optie zal voor mij gunstiger zijn, omdat het qua werklocatie stuk dichterbij is, betere arbeidsvoorwaarden heeft, beter wordt gerespecteerd, beter wordt behandeld en je kan op je minste tot je pensioen daar blijven werken. En het is rustiger, dus voor je lichamelijk is dat misschien wel beter. Maar alsnog moet ik eerst zien of dat echt zo is, binnen kort heb ik een gesprek met ze en dan zal wel mijn gezond verstand wel zeggen wat ik het best kan doen. Voor hetzelfde geldt gebeurt er helemaal niets en vinden ze me niets, dat kan! En tot die tijd kan ik me best vermaken bij waar ik nu werk.
Weet je, ik moet gewoon ervan genieten. En vooral zeker, wat ik de laatst tijd doe, focus alleen op wat je wilt, stuur het juiste signaal dat je wilt en laat je vooral verrassen!
Dus lieve mensen, blijf alsjeblieft bij jezelf, wees jezelf, wees oprecht naar jezelf toe, soms klinkt de waarheid te hard om te horen, maar het is juist goed om bewuster te zijn met wat je doet, en op die manier kan je misschien de misverstanden voorkomen.
Fijne dag! Ik doe me best! Liefs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
wees niet bang om een reactie of een bericht achter te laten, ik zal je niet bijten en wie weet kunnen we van elkaar iets leren. Fijne leesvoer!