Tekortkoming en 'Open minded'...

Gisteren had ik even een moment aan mezelf getwijfeld. We spraken over een bepaalde onderwerp, nadat we een programma hadden gezien 'Amor met de snor' (heel leuk en leerzaam). Uit dat gesprek kwam een onderwerp voort waar ik mezelf te kortzichtig vond over mijn eigen mening. Mijn mening worden meestal gebaseerd vanuit mijn ervaringen. Helaas waren mijn ervaringen merendeels negatief geweest, waardoor ik over bepaalde dingen een streep eronder had gezet en ik me niet kan verplaatsen in een ander, omdat ik te veel mee geconfronteerd werd en op me neus werd gedrukt dat ik niet te naïef moest zijn.

Ik geloof ten eerste zeker in het goede van een mens, maar mensen die mij in het verleden heeft gekwetst zitten altijd ergens in je mind vast geschroefd, je vergeeft ze wel, maar je vergeet je eigen ervaring niet. Juist uit mijn eigen ervaringen probeer ik juist niet te kortzichtig over te komen, maar helaas doe ik dat wel, nadat ik een andere mening heb gehoord, dat het anders kan zijn. Als bij diegene wel een goede ervaringen hebt gehad, zonder daarbij nare dingen hebt meegemaakt, snap ik dat je dat zo bekijkt. Maar diegene stond niet in mijn schoenen op dat moment. Al is het verleden, maar gekwetst worden door de mensen waarvan je nooit had verwacht, zul je eigenlijk niet kunnen vergeten. Al wil je dat wel, maar het zit er toch in.

Juist ik wil heel graag open minded zijn maar ik ben maar voor een kwart open minded. Ik kan soms niet te ruim denken hoe en wa, maar als ik goeie ervaringen had gehad, was ik meer vrijgevig en vertrouwend naar andere toe geweest, al vertrouw ik mezelf volledig hoe ik ben, maar er zijn altijd mensen op me heen, die uiteindelijk toch mij hebben gekwetst. Ik word daardoor alleen maar kort en krachtig van, want ik heb ook mijn grenzen. Mensen waarmee ik vroeg om ging, waren best wel beïnvloedbare mensen, maar gelukkig bleef ik altijd bij mezelf en wat mij niet beviel, nam ik afstand. Ik kan niet op hun oordelen wat ze niet moeten doen, maar het voelde niet goed. En als er toch nog eens dingen zijn gebeurd, achter je rug om en dan heel jaar lang, dan breek je het wel. Je wist op dat moment niet of je boos of verdrietig moest zijn, je weet het gewoon niet.

Je voelt je eerst dom, sukkel, blind, te goed, te vertrouwend, te gevend en dan gebeurt er dit! Diegene zal wel denken, dat het niet iedereen zo is, dat het ook wel eens anders kan. Maar helaas heb ik alleen maar manipulerende mensen om me heen gehad, juist omdat ik te goed van vertrouwend was. Dus dat gespreksstof kwam bij tot mijn strot uit, al kon ik het wel accepteren zijn mening, maar in mijn achterhoofd, denk ik, je weet niet hoe erg die mensen mij hebben gekwetst. En ik snap wel dat mijn mening misschien te kortzichtig en te hard overkwam en dat is stukje negatieve tekortkoming van jezelf, maar, ik ben niet perfect. Ik zie dingen gewoon anders. Mensen die mij hebben gekwetst, ben ik er klaar mee. Gewoon klaar mee!

Dus ik weet niet of ik genoeg open minded kan zijn, al ben ik het wel voor een kwart, uit ten goede van mijn ervaringen, maar ik vind mezelf niet volledig open minded. En diegene is dat wel zo. En dat vind ik prima. Zo kom je verder in het leven, dat je er voor open staat, dat je niet moet denken dat je even kan oordelen wat wel en niet kan. Soms denk ik dat we beide gewoon te verschillend zijn, al vind ik dat je niet altijd met elkaar eens moet zijn, je mag best verschillend zijn, maar je denkt er wel over na, over wat je zegt.

Is de waarheid te hard om zelf aan te horen, of vind je het raar en je niet kan plaatsen dat diegene maar denkt dat het alles OK is? Ik ben nog niet eens tot de helft van mijn leven, maar ik vind soms wel dat ik al GENOEG heb meegemaakt. Die pijn, die kwetsende pijn, dat ik soms denk, waaraan verdien ik dit? Waarom hebben die mensen plezier om mij te pijnigen? Wat is zo leuk aan mijn pijn doen? Denken ze nou dat ik er nooit achter zullen komen?

Weet je wat ik dan denk...?! KARMA...ze is je beste vriendin of ze is je vijand. Zo denk ik. Al die mensen die mij hebben gekwetst, hebben KARMA ontdekt en ze zijn HAAR tegengekomen, in elke wegen en elke vormen en in elke omstandigheden. KARMA!

Meer hoef ik er niet over te zeggen.

Maar goed, dan ga ik toch wel eerst nadenken voordat ik wil zeggen wat mijn meningen zijn of moet ik gewoon bij mezelf blijven en gewoon zeggen wat ik zelf denk. Want, ik, als ik eerst moet nadenken, omdat ik bang ben, dat ik weer de verkeerde dingen ga zeggen en dat ik weer een preek krijg, dat ik weer te kortzichtig ben, dan verlies ik mezelf weer voor diegene.

Opgegeven moment heb je grenzen, je muren waren niet meer zo hoog betegeld, ze zijn nu een stukje lager, maar als het zover komt, dan komen die 'muren' weer terug. Je hebt ook relatie dat je denkt, we verschillen enorm van meningen, kan je op gegeven moment op een ander pad terecht komen, waardoor de interesse minder wordt of juist meer, je staat voor open, je kijkt verder dan je kinderlijke ego. Of je bent stront eigenwijs en je blijft bij je eigen mening en je doet er niets aan, dan heb je ook zoiets van, ok... is dit wat ik wil? De keuze is helemaal aan jezelf.

Wat ik zelf belangrijk vind, op elke gebied van je leven, waar je ook bent, met wie je ook bent, blijf bij jezelf. Als jij voelt, dat er iets aangedaan moet worden, begin eerst bij jezelf. Hoe kan ik dit beter oplossen of hoe kan ik dit beter relativeren? De keuze kan je maken. Maar je moet nooit veranderen voor diegene. Als je wilt veranderen, doe het voor jezelf, niet voor hem of haar. Zij hebben maar te accepteren zoals je bent.

In mijn hele relaties gebeuren, heb ik me altijd te veel aangepast aan de relatie. Ik wilde alleen maar goed doen, alles goed in alles kunnen zijn. Perfectie bestaat gewoon niet. Ik ben niet van robot. Dus na mijn lessen, heb ik er van geleerd, blijf blij jezelf. Blijf gewoon zoals je bent en veranderen doe je alleen voor jezelf en als je zelf nodig vindt om te veranderen.

De muur hoef je eigenlijk ook niet hoger te bouwen, je kan het ook gewoon afstand van nemen, en bekijkt het van afstand ernaar toe, als je niet kan relativeren, laat het gewoon los. Het is gewoon NIET JOUW DING. Trek je grenzen, maar laat jezelf niet te lang neerhalen, omdat iemand anders z'n mening beter doet uiten en beter is in zijn/haar open minded gedachten. Ervaringen zijn ervaringen, voor ieders is dat anders.

Ik neem afstand op die manier, omdat ik er niets aan heb, om een muur op te bouwen. En ik bepaal zelf wat mijn meningen zijn en als iemand anders er niet mee eens, dat mag. Daarom zijn we te menselijk voor. En wat diegene dan kan denken over jou, heb jij er niets mee te maken. Dat zijn haar/zijn gedachten. Klaar. Meer hoef je niet te doen, meer hoef je ook niet te bewijzen. Ervaar zelf dat je het anders kan, maar ga er niet er altijd van uit dat het zo is, wat diegene ook zegt. Je weet namelijk maar de halve waarheid, als je zelf niet hebt meegemaakt. Zo denk ik. Laat maar gaan. Jij hebt je ding en hij/zij heeft d'r ding.

Soms denk ik wel eens, ben ik zo dom? Of ligt het aan mij of vraag ik er bewust om of trek ik dit aan? Weet je, teveel piekeren om zoiets, is tijdsverspilling. Stop er mee, blijf bij jezelf, als jij het kan aanvaarden wat diegene zegt, prima. Als jij maar ermee kan leven, prima, maar ga niet alsof doen. Wees altijd oprecht naar jezelf toe.

Ik heb liever een pijnlijke tattoo dan een kwetsende gebroken hart, het heeft lang geduurd om te helen en te ontdekken wie ik ben.

Ik wens je een mooie vrijdag!

Liefs! Ik doe me best!